سیل بهاری، منازل روستای بهانگر را در گل و لای ۳ متری فرو برد

انسان گاهی اوقات با خود تصور می‌کند، قویترین و داراترین در روی کره‌زمین است، اما در یک لحظه و چشم به هم‌زدنی تمام دارایی‌اش با یک سیل، زلزله و یا اتفاق دیگر نابود می‌شود و قویترین انسان به عاجزترین و داراترین به ندارترین  تبدیل می‌شود. حکایت مردم بهانگر شهرستان داورزن شاید این روزها چنین باشد.

آقای مهری در حالی که بغض کرده در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا می‌گوید: تمام گوسفندانم را سیل با خودش برد، این هم نتیجه سرمایه‌گذاری در این روستا، هر آنچه جوانان سرمایه‌گذاری کرده بودند به زیر گل و لای رفت.

محمد افضلی یکی از نیروهای جهادی حاضر در منطقه که در حال امدادرسانی به مردم روستای بهانگر است، با انتقاد از بی‌توجهی برخی از مسئولان شهرستان داورزن، در گفت‌وگو با ایکنا بیان می‌کند: اگر امدادرسانی به موقع نیروهای سپاه و مردمی در شب اول وقوع سیل نبود، شاید امروز برای برخی از عزیزان این روستا به علت فوتشان در سیل باید عزاداری می‌کردیم.

وی با بیان اینکه در حال حاضر امکان ورود به روستا فراهم نیست و عمق گل‌ولای از 3 متر تا 9 متر روی روستا و ورودی آن را پوشانده است، اضافه می‌کند: جاده اصلی روستا بسته شده و به جز نیروهای جهادی و مردمی و برخی از نیروهای سپاهی، هیچ‌کسی اینجا حضور ندارد.

وی می‌گوید: به کمک مردمی نیاز نداریم و فقط به تجهیزاتی مانند تراکتور، لودر و مانند آن برای جمع‌آوری گل و لای و باز کردن مسیرها نیازمندیم.

حجت‌الاسلام محمد ایمانی از روحانیان روستای بهانگر که با تشکیل گروه جهادی بعد از چند روز از فروکش کردن سیلاب‌ها با 80 تخته پتو و چند عدد چراغ پریموس با کمک نیروهای سپاه و بسیج به این روستا برای امدادرسانی رفته‌ است، در گفت‌وگو با ایکنا اظهار می‌کند: خرابی‌ها زیاد است و باید بعد از باز شدن راه‌های اصلی و امکان تردد آزاد در روستا خسارت‌ها ارزیابی شود.

مهمان‌نوازی مردم مهر و اسکان سیل‌زدگان

وی ابراز می‌کند: 95 درصد افراد بومی منطقه در روستای مهر در منزل اقوام و بستگان و دوستان ساکن شده‌اند و اگر کمک مردم مهر و مهمان‌نوازی آنان نبود، حل بسیاری از مشکلات در این فرصت محدود غیر ممکن بود.

ایمانی با انتقاد از عدم استقلال اداره راهداری و حمل و نقل جاده‌ای داورزن و نبود امکانات و تجهیزات در این شهرستان بیان می‌کند: جاده ترانزیتی و بین‌المللی مسیر اصلی تهران ـ مشهد از داورزن در حال عبور است و خسارت‌های وارد شده به این جاده بین‌المللی در سال 98 و در سال جاری نشان داد که نیازمند وجود اداره‌ای مستقل در داورزن با تجهیزات و امکانات کافی برای پیشگیری و کمک‌رسانی به موقع حوادثی نظیر سیل سال جاری در این شهرستان هستیم.

وی با اشاره به قطع برخی از درختان تاق و خرابی قسمت‌هایی از جاده‌های اصلی و فرعی توسط سیلاب و جمع شدن درختان در مسیرهای پایین دست و عدم بازگشایی کامل راه‌های این روستا برای عبور و مرور آسان، می‌گوید: در حال حاضر کارها براساس اهمیت موضوع در حال انجام است و با گرم شدن هوا باید فکری به حال بهداشت و ضدعفونی محیط روستا و جمع‌آوری دام‌های تلف شده بر اثر سیلاب شود.

این روحانی طرح هجرت روستای باشتین اضافه می‌کند: این روزها بسیاری از نیروهای جهادی و امدادرسانان، کمک‌رسانی برای پیشگیری از ویروس کرونا را در اولویت بعدی پس از کمک‌رسانی به مردم و امدادرسانی در روستا و دیگر نقاط درگیر سیلاب‌ها قرار داده‌اند.

رغبت کم مردم برای اسکان در چادر

در همین رابطه حسین اسداللهی، فرماندار داورزن در گفت‌وگو با ایکنا اظهار می‌کند: برای اسکان اضطراری اقدامات اولیه توسط نیروهای هلال احمر انجام شده اما مردم کمتر رغبت به اسکان در چادر دارند.

اسداللهی بیان می‌کند: بعد از اسکان اضطراری اقدامات بعدی برای اسکان موقت با کمک بنیاد مسکن در کنار همین روستا انجام می‌شود که پیشنهاد شده از کانکس تا زمان بازسازی منازل استفاده شود، همچنین به علت قطع برق خط اصلی روستا برای برق‌رسانی به بهانگر از طریق ژنراتور، برق‌رسانی انجام خواهد شد.

وی با اشاره با در نظر گرفتن امکانات اسکان موقت برای ۴۶ خانواده روستای بهانگر تصریح می‌کند: لایروبی معابر و منازل آسیب‌دیده از سیل توسط بنیاد مسکن در دستور کار قرار گرفته و از روز گذشته آغاز شد.

فرماندار داورزن همچنین در رابطه با قطعی آب برخی از روستاهای این شهرستان می‌گوید: آب شرب ۹ روستا در داورزن از طریق تانکر در حال تأمین است.

بنا بر گزارش ایکنا؛ آنچه که واضح و روشن است به دلیل بارندگی‌ها و گل و لای موجود انجام اقدامات فوری برای اسکان مردم در روستا وجود ندارد و باید در کنار بهانگر در محلی که مجدداً مردم را در خطر سیلاب قرار ندهد اقداماتی برای اسکان آن‌ها انجام شود.

مردم بهانگر این روزها چشم انتظار کمک خیران و دریافت کمک‌های دولت برای ایستادن روی پای خودشان هستند؛ چرا که تمام هستی و دارایی آن‌ها در چشم به هم زدنی به زیر آب و گل و لای رفت و این روزها سرگردان و بدون خانه چشمشان به آسمان است و دعاگوی خیران خواهند بود.