فرهنگ مشترک بین انسان‌های دنیا، حس نزدیکی ایجاد می‌کند
رئیس دانشگاه فردوسی مشهد گفت: فرهنگ مشترک بین انسان‌های مختلف دنیا حس نزدیکی و دوستی ایجاد می‌کند.
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، محمد کافی، رئیس دانشگاه فردوسی مشهد، در اولین روز از همایش بین‌المللی گفت‌وگوهای بینافرهنگی که امروز، ۲۶ تیرماه با موضوع «زبان و ادبیات فارسی» در دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: خوشحال هستم که این همایش با رویکرد فرهنگ‌محور و گفت‌وگویی مبتنی بر فرهنگ شکل گرفته است. انسان‌های روی زمین همه دارای وجدان، هوش، عقل و ذکاوت هستند و علاقه دارند که دوست داشته شوند، اما آن چیزی که احساس نزدیکی بین انسان‌ها ایجاد می‌کند، فرهنگ آن‌ها است. وقتی که به ملیت‌ها، هویت‌ها و افراد به صورت خاص احساس نزدیکی فرهنگی کنید، احساس دوست داشتن به شما دست می‌دهد و خوشحال هستم که این جنس همایش‌ها و گفت‌وگوها زمینه‌ای می‌شود که ملت‌ها، قومیت‌ها و انسان‌هایی که هزاران سال با یکدیگر زندگی کردند و مراودات اقتصادی، فرهنگی و سیاسی داشتند، امروز دوباره در محور مشترکات خود کنار یکدیگر جمع شوند. مزیت دیگری که این همایش دارد، این است که ظرفیت‌های فرهنگی مستقر در خراسان رضوی که در نوع خود بی‌بدیل هستند، کنار یکدیگر جمع شدند تا مسئولیت مهمی را به سرانجام برسانند.
وی افزود: دانشگاهی در تراز شهر مقدس مشهد و خراسان بزرگ، راهی ندارد، جز اینکه فعالیت‌های بزرگ انجام دهد و در این راستا خوشحال هستم که دانشگاه فردوسی مشهد نیز در این همایش و کنفرانس بسیار مهم نقش‌آفرینی کرده و در کنار باقی برگزارکنندگان قرار گرفته است. من به نوبه خود این نوع کنفرانس‌ها را پیش زمینه‌ای می‌دانم برای اینکه پس از این بتوانیم به صورت سازمان‌یافته‌تر چنین همایش‌هایی را برگزار کنیم. یکی از ماموریت‌های مرکز خراسان‌شناسی دانشگاه فردوسی که به تازگی افتتاح شده نیز، پرداختن به برگزاری چنین همایش‌هایی در حوزه فرهنگی خراسان بزرگ است.
احسان قبول، مدير همكاری‌های علمی بين المللی و امور دانشجويان غيرايرانی دانشگاه فردوسی مشهد نیز در ادامه این نشست بیان کرد: ما اکنون در شرایطی زندگی می‌کنیم که خراسان بزرگ که در قرن سوم تا پنجم وجود داشته، در کشورهای کنونی تاجیکستان، افغانستان، ازبکستان، قرقیزستان و... تقسیم شده و شاهد این هستیم که بر پایه این مرزبندی جدید سیاسی، اتحاد فرهنگ به افتراغ در منطقه تبدیل شده است. به عنوان مثال مطرح می‌شود که مولانا ایرانی است، افغانستانی است، یا ترکی است؟ رودکی به تاجیکستان اختصاص دارد، ازبکستان یا ایران؟ که در میان نیز شاهد تعصبات و سخنان خارج از آگاهی تاریخی در علم و فرهنگ هستیم.
وی ادامه داد: تصویرشناسی این رویکرد را زیر سوال می‌برد و به مسائلی می‌پردازد که حد اشتراک میان ملت‌های مختلف پدید آورد. سخنرانی‌های اساتید حاضر در همایش بینافرهنگی، مرزهای مشترکی را برای پدیدآوردن یک تصویر مشترک میان ایران امروز و آن کشورها و ایران فرهنگی گذشته مطرح می‌کند. در رابطه با خراسان اگر بخواهم چند سفرنامه نام ببرم که سیمای یکپارچه و منسجم خراسان بزرگ در قدیم را مطرح می‌کرده باید به سفرنامه‌های این فضلان، ابن بطوطه و صورت‌العرض اشاره کنم.
مدير همكاری هاي علمی بينالمللي و امور دانشجويان غيرايرانی دانشگاه فردوسی خاطرنشان کرد: لازم است که نوع نگاه و نگرش در خصوص ایران فرهنگی و خراسان قدیم تغییر پیدا کند و لازم است که از منظر دیپلماسی فرهنگی و علمی به آن نگاه شود. نگاه عامه‌گرا و احساسی باید تا حد امکان وارد این عرصه نشود و این عرصه به دست متخصصان باشد.
انتهای پیام
