تأکید بر قرائت زیارت وارث در روز عاشورا

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، روز دهم محرم روز شهادت اباعبدالله‌الحسین(ع) و روز مصیبت و حزن ائمه اطهار(ع) و شیعیان ایشان است. در اعمال این روز از مفاتیح‌الجنان وارد شده شایسته است که شیعیان در این روز مشغول کارى از کارهاى دنیا نگردند و از براى خانه خود چیزى ذخیره نکنند و مشغول گریه، نوحه و مصیبت باشند و تعزیت حضرت امام حسین(ع) را اقامه کنند و به ماتم اشتغال نمایند، به نحوى که در ماتم عزیزترین اولاد و اقارب خود اشتغال می‌‏نمایند و زیارت کنند آن حضرت را به زیارت عاشورا که بعد از این بیاید إن‌شاءالله تعالى و سعى کنند در نفرین و لعن بر قاتلان آن حضرت و یکدیگر را تعزیت گویند در مصیبت آن جناب و بگویند «أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ وَ جَعَلَنَا وَ إِیَّاکُمْ مِنَ الطَّالِبِینَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِیِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِیِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ [عَلَیْهِ‏] السَّلامُ».

تأکید بر مقتل‌خوانی در روز عاشورا

و شایسته است در این روز مقتل بخوانند و یکدیگر را بگریانند (روایت شده که چون حضرت موسى(ع) مأمور شد به ملاقات جناب خضر و تعلم از او اول چیزى که در وقت ملاقات بین ایشان مذاکره شد آن بود که آن عالم حدیث نمود براى حضرت موسى مصیبت‌‏ها و بلاهایى که بر آل محمد(ع) وارد می‌‏شود، پس گریستند هر دو و سخت شد گریستن ایشان) (و روایت شده از ابن عباس که گفت: در ذیقار خدمت امیرالمؤمنین(ع) رسیدم صحیفه‌‏اى بیرون آورد به خط خود و املاى پیغمبر(ص) و خواند براى من از آن و در آن صحیفه بود، مقتل امام حسین(ع) و آنکه چگونه کشته می‌‏شود و چه کسى می‌‏کشد او را و چه کسى یارى می‌‏کند او را و چه کسى با او شهید می‌‏شود، پس گریه کرد آن حضرت گریه سختى و مرا به گریه درآورد) فقیر گوید که اگر مقام را گنجایش بود مختصر مقتلى در اینجا ذکر می‌‏کردم لکن محل را گنجایش نیست هر که خواهد رجوع کند به کتب ما در مقتل و بالجملة اگر کسى در این روز نزد قبر امام حسین(ع) باشد و مردم را آب دهد مثل کسى باشد که لشکر آن حضرت را آب داده باشد و با آن جناب در کربلا حاضر شده باشد.

فضیلت خواندن سوره توحید در روز عاشورا

خواندن هزار مرتبه توحید در این روز فضیلت دارد و روایت شده که خداوند رحمان نظر رحمت به سوى او کند و سید براى این روز دعایى نقل کرده است شبیه به دعاى عشرات بلکه ظاهر آن است که خود آن دعا باشد، موافق بعضى روایات آن و شیخ از عبدالله بن سنان از حضرت صادق(ع) چهار رکعت نماز و دعایى نقل کرده که در این روز در وقت چاشت باید به عمل آورد ما به ملاحظه اختصار ذکر نکردیم هر که طالب است به زادالمعاد رجوع نماید و نیز شایسته است که شیعیان در این روز امساک کنند از خوردن و آشامیدن بى آنکه قصد روزه کنند و در آخر روز بعد از عصر افطار کنند به غذایى که اهل مصیبت می‌‏خورند مانند ماست یا شیر و امثال آن‌ها نه مثل غذاهاى لذیذ و آنکه جامه‏‌هاى پاکیزه بپوشند و بندها را بگشایند و آستین‏‌ها را بالا کنند به شکل صاحبان مصیبت.

امساک از روزه در روز عاشورا

علامه مجلسى در زادالمعاد فرموده بهتر آن است که روز نهم و دهم را روزه ندارد، زیرا که بنى‌امیه این دو روز را براى برکت و شماتت بر قتل آن حضرت روزه می‌‏داشتند و احادیث بسیار در فضیلت این دو روز و روزه آن‌ها بر حضرت رسول(ص) بسته‌‏اند و از طریق اهل‌بیت(ع) احادیث بسیار در مذمت روزه این دو روز به ویژه روز عاشورا وارد شده است و ایضا بنى‌امیه علیهم اللعنة از براى برکت آذوقه سال را در روز عاشورا در خانه ذخیره می‌‏کرده‏‌اند.

روایت امام رضا(ع) در ترک حوائج در روز عاشورا

از حضرت امام رضا(ع) منقول است که هر که ترک کند سعى در حوایج خود را در روز عاشورا و پى کارى نرود حق تعالى حوایج دنیا و آخرت او را برآورد و هر که روز عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه او باشد، حق تعالى روز قیامت را روز فرح و سرور و شادى او گرداند و دیده‏‌اش در بهشت به ما روشن گردد و هر که روز عاشورا را روز برکت نامد و از براى منزل خود در آن روز چیزى ذخیره کند خدا آن ذخیره را براى او مبارک نگرداند و در روز قیامت با یزید و عبید الله بن زیاد و عمر بن سعد علیهم اللعنة محشور شود.

در آن روز هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت کند و بگوید «اللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ» مؤلف گوید از کلام این بزرگوار معلوم شد که احادیثى که در فضیلت روز عاشورا است مجعول و بر حضرت رسول(ص) بسته‌اند.

روزه گرفتن در عاشورا سنت بنی‌امیه است

صاحب شفاء الصدور در شرح این فقره از زیارت عاشورا «اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا یَوْمٌ تَبَرَّکَتْ بِهِ بَنُو أُمَیَّةَ» کلام را در این مقام بسط داده به آنکه تبرک بنى‌امیه به این یوم مشئوم بر چند وجه است، یکى آنکه ذخیره قوت و آذوقه را در این روز سنت شمردند و آن آذوقه را تا سال دیگر مایه سعادت و سعه رزق و رغد عیش دانستند چنانچه در اخبار اهل‌بیت از باب تعریض به ایشان نهى از این مطلب مکرر وارد شده است و دیگر اقامه مراسم عید است از توسعه رزق بر عیال و تجدید ملابس و قص شارب و تقلیم اظفار و مصافحه و تعییدات دیگر که طریقه بنى‌امیه و اتباع ایشان بر او جارى است و دیگر التزام بر روزه این روز است که اخبار کثیره در فضل او وضع کرده‌اند و ملتزم به صیام این روزند امر چهارم از وجوه تبرک به یوم عاشورا اینکه دعا و طلب حوائج را در این روز مستحب دانسته‌‏اند و به جهت این کار مناقب و فضائلى براى این روز به جعل و وضع افترا کردند و دعاهایى چند تلفیق کرده تعلیم عاصیان نمودند تا امر ملتبس و کار مشتبه شود.

چنانچه در خطبه‏‌اى که در بلاد خود در این روز می‏‌خوانند براى هر نبى وسیله و شرفى در این روز زیاد می‏‌کنند مثل إخماد نار نمرود و قرار سفینه نوح و إغراق جند فرعون و إنجاء عیسى از دار یهودان.

شیخ صدوق از جبله مکیه نقل کرده که شنیدم از میثم تمار رضی‌الله عنه که فرمود والله می‏‌کشند این امت پسر پیغمبر خود را در محرم در روز دهم و هر آینه اعداء حق سبحانه و تعالى این روز را روز برکت قرار دهند و همانا این کار شدنى و پیشى گرفته است در علم خداى تعالى و من می‌دانم او را به عهدى که از مولایم أمیرالمؤمنین(ع) به من رسیده تا آنکه جبله می‌‏گوید گفتم چگونه مردم روز قتل حسین را روز برکت قرار دهند.

میثم بگریست و فرمود حدیثى وضع کنند که او روزى است که خداى تعالى در او توبه آدم را قبول کرد با اینکه خداى تعالى در ذی‌الحجه توبه آدم را قبول کرد و گمان می‌‏کنند که او روزى است که خداى تعالى یونس را از شکم ماهى بیرون آورد با اینکه خداى تعالى یونس را در ذی‌القعده از شکم ماهى بر آورد و گمان می‌‏کنند که او روزى است که سفینه نوح بر جودى قرار گرفت با اینکه استواء سفینه در روز هجدهم ذی‌الحجه بوده و گمان می‏‌کنند که او روزى است که خدا دریا را براى موسى در او بشکافت با اینکه این کار در ربیع‌الاول بود و بالجملة با این همه تصریح و تأکید که در خبر میثم شده و در حقیقت از علائم نبوت و امامت و دلیل حقیت طریقه شیعه است که اخبار یقینى چنان داده است و مضمون او مطابق با واقع محسوس است.

دعایی که خواندن آن در عاشورا حرام است

عجب است که دعایى بر طبق این اکاذب تلفیق شده و در کتب بعض بی‌خبران که غافل بوده‌‏اند مذکور و به دست عوام داده شده و البته خواندن آن دعا بدعت و حرام است و آن دعا این است «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ سُبْحَانَ اللَّهِ مِلْ‏ءَ الْمِیزَانِ وَ مُنْتَهَى الْعِلْمِ وَ مَبْلَغَ الرِّضَا وَ زِنَةَ الْعَرْشِ» بعد از دو سه سطر دارد ده مرتبه صلوات بفرستد و بگوید «یَا قَابِلَ تَوْبَةِ آدَمَ یَوْمَ عَاشُورَاءَ یَا رَافِعَ إِدْرِیسَ إِلَى السَّمَاءِ یَوْمَ عَاشُورَاءَ یَا مُسَکِّنَ سَفِینَةِ نُوحٍ عَلَى الْجُودِیِّ یَوْمَ عَاشُورَاءَ یَا غِیَاثَ إِبْرَاهِیمَ مِنَ النَّارِ یَوْمَ عَاشُورَاءَ إلخ.» شک نیست که این دعا را یکى از نواصب مدینه یا خوارج مسقط یا امثال این‌ها جعل کرده و تتمیم ظلم بنی‌امیه را نموده است.

ملخص کلام صاحب شفاء الصدور بالجمله در آخر روز عاشورا سزاوار است که یادآورى از حال حرم امام حسین(ع) و دختران و اطفال آن حضرت که در این وقت در کربلا اسیر اعداء و مشغول به حزن و بکاء بودند و مصیبت‌هایى بر ایشان گذشته که در خاطر هیچ آفریده خطور نکند و قلم را تاب نوشتن نباشد و لقد أجاد من قال (فاجعة إن أردت أکتبها مجملة ذکرة لمدکر جرت دموعی فحال حائل‌ها ما بین لحظ الجفون و الزبر و قال قلبی بقیا علی فلا و الله ما قد طبعت من حجر بکت لها الارض و السماء و ما بینهما فی مدامع حمر) (من از تحریر این غم ناتوانم که تصویرش زده آتش به جانم ترا طاقت نباشد از شنیدن شنیدن کى بود مانند دیدن) پس برخیز و سلام کن بر رسول خدا و على مرتضى و فاطمه زهراء و حسن مجتبى و سایر امامان از ذریه سید الشهداء(ع) و ایشان را تعزیت بگو بر این مصائب عظیمه با دل بریان و چشم گریان زیارت وارث را بخوان.

منبع:
مفاتبح‌الجنان