در حریمت زائر شدن زیباست

همه ساله در ایام دهه کرامت که مصادف با میلاد حضرت معصومه و امام رضا(ع) است شهر مشهد مملو از زائرانی می‌شود که برای عرض ارادت به علی بن موسی الرضا(ع) به مشهد مشرف می‌شوند و حال و هوای این روزهای مشهد الرضا متفاوت‌تر از همیشه است. حریمی که در و دیوارش شاهد است، شاهد زارها و واگویه‌ها و زمزمه‌های زائران از زمان‌های دور تا امروز و فرداها، پنجره فولادی دارد که از جنس دلگویه است و گره خورده تا گره‌گشایی کند و دخیل بسته شده تا واسطه‌گری کند. سقاخانه‌اش که آب شفا دارد و یک دنیا امید می‌دهد به آنان که امید می‌خواهند.

 برای انعکاس حال و هوای زائران رضوی، ایکنای خراسان رضوی گفت‌وگوهایی با زائران حرم رضوی انجام داده است که تقدیم مخاطبان می‌شود.

مهدیه از مازندران از حال و هوای این روزهای حرم می‌گوید: اینجا برای هر زائری حال و هوای خودش را دارد یک زائر که با دلی شاد وارد می‌شود، آن یکی با دل محزون و یکی با هزاران امید و یکی ناامید از همه جا به حریم امام مهربانی‌ها پناه می‌آورد، در گوشه‌ای خلوت می‌کند و همه رازها را به امام می‌گوید.

سجاد از تبریز ادامه می‌دهد: اینجا هر که می‌آید با چشم دل می‌آید. با دل با امام معصوم سخن می‌گوید، راحت درد و دل می‌کند و آرام می‌شود، همانطور که یک فرزند در آغوش پدر آرام می‌گیرد زائران هم در آغوش امام رئوف آرامش می‌گیرند. آن زائر دیگر با هزاران اندوه به حرم می‌آید و با دلی خالی از اندوه و پر از امید بازمی‌گردد. هر کس می‌آید و به اندازه ظرفیت وجودی خود از این حریم بهره می‌برد و به دیار خود باز می‌گردد و این حریم جایی برای اندوه باقی نمی‌گذارد.

ابتسام از اهواز می‌گوید: اولین‌بار است که به مشهد مشرف شدم با اینکه گرفتاری‌های زیادی در زندگی دارم، اما تا چشمانم به حریم قدسی امام رضا(ع) افتاد انگار دیگر هیچ گرفتاری‌ای ندارم و این یعنی امام مرا آرام کرده و من اطمینان دارم حضرت، ضامن زندگی من شده پس دیگر نگرانی ندارم.

علی از تهران می‌گوید: من سالی یک یا دو مرتبه به مشهد می‌آیم و سفرهای زیادی هم به جاهای مختلف داشته‌ام، اما آنچه در مشهد متفاوت است وجود بارگاه رضوی است. در واقع ابهت حرم مرا مجذوب می‌کند؛ هنر معماری از یک طرف، حس و حال معنوی از سوی دیگر و این همه حال خوب را کجا می‌شود تجربه کرد. در و دیوارهای این حریم شاهد همه حرف دل‌هایی است که زائران با امام در میان گذاشتند و می‌گذارند و خواهند گذاشت.

نغمه از جیرفت زائر دیگری است که می‌گوید: بچه که بودم با پدر و مادرم سالی یک‌بار به زیارت می‌آمدم، اما از وقتی ازدواج کردم این اولین‌بار است که مشرف می‌شوم، البته که حال و هوای کودکی در حرم با حال و هوای امروزم متفاوت است. حس من در جوار امام رضا(ع) حس دلی است، حسی زیبا از اینکه خود را در محضر امام معصوم می‌بینم و به راحتی می‌توانم همه حرف‌های دلم را حتی آن حرف‌هایی که به مادرم نمی‌توانم بگویم به حضرت بگویم  و همیشه از امام می‌خواهم برای رسیدن به همه خواسته‌هایم  بین من و خدا واسطه شود.

امیر رضا زائر دیگری از طالقان است که می‌گوید: هر زمانی که بتوانم پس‌اندازی برای سفر داشته باشم معمولاً مشهد را انتخاب می‌کنم، به‌ویژه اینکه مراسم سال تحویل در حرم را دوست دارم، چون به تصور من سالی را که با امام رضا(ع) شروع شود پر از خیر و برکت است، اما امسال برای ولادت امام رضا(ع) آمدم تا حضور در حرم را در این ایام هم تلمذ کنم.

مریم از گناباد که با مادرش سالی دوبار به پابوسی حضرت علی بن موسی رضا(ع) مشرف می‌شود بیان می‌کند: حال و هوای خوش حرم را آنقدر دوست دارم که ترجیح می‌دهم چند روزی که مشهد هستم به جای سر زدن به سایر جاذبه‌های مشهد فقط دور تا دور حرم را طواف کنم.

وی ادامه می‌دهد: بیشترین حس سرخوشی من در حرم وقتی است که در صحن انقلاب هستم این صحن یادآور روزهای خوش کودکی‌ام است، آن زمان که پدرم هم بود از کودکی هر وقت دست به دست پدر و مادر به حرم مشرف می‌شدیم به صحن عتیق می‌رفتیم. پشت پنجره فولاد حضرت بسیاری از حاجات من برآورده شد و تاکنون هر چه از امام رضا(ع) طلب کرده‌ام به من عنایت کرده‌اند.

فاطمه در زمزمه‌هایش دعا می‌کند و می‌گوید: از امام رضا(ع) برای همه سلامتی می‌خواهم و برای خودم می‌خواهم آنگونه که او می‌خواهد در این دنیا زیست کنم‌ و در کارها پشت و پناهم باشد.

سیدمجتبی زائر دیگری است که با ما همراه می‌شود و از حال و هوای این روزهای حرم و حس و حالش می‌گوید: زائر هستم از زنجان، سه سالی بود که توفیق حضور نداشتم و اکنون پس از سه سال این روزهای پربرکت را برای زیارت امام رضا(ع) انتخاب کردم.

وقتی در زندگی به بن‌بست می‌خورم تنها مآمن و پناهم همین حرم است، وقتی که از همه خستگی‌های دنیا خود را در فاصله سه متری ضریح می‌بینم همه آن خستگی‌ها از من دور می‌شود. حس و حالی که در مشاهد شریف اهل بیت(ع) است قابل وصف نیست و هیچ کجای دنیا این‌چنین حسی را نخواهی یافت.

محدثه دهقانی از بندرعباس می‌گوید: سعی می‌کنم سالی یک‌بار خدمت حضرت برسم، اینجا روحم تصفیه و اعتقادم بر این است که حال خوب یک سالم با زیارت این حریم مقدس تضمین می‌شود. وقتی دنبال گوشه دنجی هستم اندکی بعدتر خود را در صحن انقلاب و روبه‌روی پنجره فولاد می‌یابم و پس از دلگویه و نجوا با امام رضا(ع) با حسی سبک، اما همراه با کلی دلتنگی از حرم بیرون می‌روم.

وی می‌افزاید: شاید قبل از ورود به حرم تک تک گرفتاری‌ها و حاجاتم را مدنظر داشته باشم تا به امام بگویم، اما با ورود به حرم همه مشکلات و گرفتاری‌هایم به فراموشی سپرده می‌شود انگار همین بودنم در حرم برایم کافیست.

دهقانی می‌گوید: حرف دل دلی است و به زبان نمی‌آید، اما از امام رضا(ع) می‌خواهم که جواز زیارت امام حسین(ع) در اربعین را برایم امضا کنند.

فروزان از بدو تولد و بیش از پنجاه سال است که ساکن مشهد است وی می‌گوید: چهارشنبه‌های زندگی من رنگ امام رضایی پیدا کرده است و هر هفته خود را ملزم می‌دانم در این روز زیارتی به حرم امام مشرف و به زیارت آقا بیایم.

 فروزان ادامه می‌دهد: ایوان طلای حرم گوشه دنج من است و همه دلگویه‌هایم را چهارشنبه‌هایی که به حرم مشرف می‌شوم زیر لب برای امام زمزمه می‌کنم و حال دلم تا چند روز خوب است و بعد از آن در روزمرگی‌های زندگی دوباره گم می‌شوم و به انتظار روز زیارت می‌مانم.