آیاتی که به رجعت امام حسین (ع) اشاره شده است

«رجعت» را باید از جمله اموری دانست که اعتقاد بدان خاصه پیروان مکتب تشیع است و از جانب امامان بزرگوار شیعه (ع)، تأکیدات فراوانی بر اعتقاد بدان وارد شده است، تا بدانجا که در حدیثی از امام جعفر صادق (ع)، عدم ایمان به آن، هم‌سنگ و هم‌وزن انکار ایشان قرار داده شده و کسانی را که بدین موضوع اعتقاد ندارند، خارج از دایره «امامت و ولایت» معرفی کرده و فرموده‌اند: از ما نیست کسی که ایمان به رجعت نداشته باشد.

رجعت یعنی اعتقاد به بازگشت «مؤمنان خالص» و «کفار و ظالمان خالص»، آنان که در طول حیات دنیوی خود جزء رهبران و سردمداران ایمان و کفر محسوب می‌شده‌اند و بدین ترتیب در می‌یابیم که امر رجعت تنها شامل عده‌ای از انسانها می‌شود و نه همه آنها! همانطور که در حدیثی از امام جعفر صادق (ع)، می‌خوانیم که فرمود: رجعت عمومی نیست، بلکه جنبه خصوصی دارد و تنها گروهی بازگشت می‌کنند که ایمان خالص یا شرک خالص دارند.

و مطابق این حدیث شریف از جمله کسانی که در هنگامه رجعت به این عالم برمی‌گردند کسانی هستند که در ایمان، خالص و ناب بوده‌اند و به تعبیر رساتر، امام مؤمنان و مولای صالحان و مقتدای پرهیزگاران شده‌اند که یکی از آنها سالار شهیدان و سرور آزادگان حضرت ابا عبداللّه الحسین (ع) است که در برخی از آیات قرآن کریم و نیز تعداد کثیری از روایات و احادیث به رجعت آن حضرت تصریح شده است و آن را امری حتمی الوقوع دانسته‌اند که به دو نمونه از آیات قرآن کریم و تعدادی از روایات اسلامی که در خصوص رجعت آن حضرت وارد شده است اشاره می‌شود:

رجعت امام حسین (ع) در قرآن کریم

در قرآن کریم درباره مسئله رجعت و نیز رجعت حسین بن علی (ع)، آیات فراوانی وجود دارد تا بدانجا که گفته‌اند: «در قرآن 18 آیه صریح در باب رجعت هست»و از جمله این آیات، آیات ششم و هفتم از سوره مبارکه نازعات است: «يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ * تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ»Y در آن روز که زلزله‌های وحشتناک همه چیز را به لرزه درمی‌آورند و به دنبال آن حادثه دومین رخ می‌دهد.

این دو آیه شریفه اشاراتی به حوادث قبل از وقوع قیامت و رستاخیز دارد که از جمله آن  زلزله‌ای وحشتناک است که همه چیز را درهم ریخته و نظام جهان را دگرگون می‌سازد.

امام جعفر صادق (ع) در تأویل این آیه شریفه فرموده‌اند: لرزاننده حسین بن علی (ع) و حادثه دومین، علی بن ابی طالب(ع) است. نخستین فردی که (در رجعت) قبر او شکافته شده و خاک را از سر می‌زداید، حسین بن علی (ع) است.

و نیز در این زمینه باید به آیه 6 از سوره مبارکه اسراء اشاره کرد که خداوند در این آیه می‌فرماید: ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَ أَمْدَدْناكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ جَعَلْناكُمْ أَكْثَرَ نَفِيراً؛ آنگاه شما را روبهروی آن‌ها قرار داده و بر آنها غلبه دهیم و به مال و فرزندان نیرومند، مدد بخشیم و عده جنگجویان شما را بسیار گردانیم.

این آیه شریفه نیز طبق روایتی که از امام جعفر صادق (ع) وارد شده، به موضوع رجعت امام حسین(ع) اشاره داردT چرا که آن حضرت فرمود: اول کسی که به دنیا برمی‌گردد  امام حسین(ع) و اصحاب او و یزید و اصحاب او خواهند بود. پس همه ایشان را بکشد مثل آنکه ایشان را کشته‌اند، چنانچه حق تعالی فرموده است: « ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَ أَمْدَدْناكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ جَعَلْناكُمْ أَكْثَرَ نَفِيراً ...»

در روایت دیگری امام صادق(ع)، در تأویل همین آیه فرمود: این آیه به خروج امام حسین(ع)، با هفتاد نفر از اصحابش...  اشاره دارد و به مردم گویند که این حسین است که بیرون آمده است تا مؤمنان شک در او نکنند و بدانند که دجال و شیطان نیست و حضرت قائم در آن وقت در میان ایشان باشد.

با توجه به دو آیه یاد شده این نکته به دست می‌آید که امر رجعت و نیز رجعت امام حسین(ع)، از نظر این کتاب آسمانی امری شدنی خواهد بود و به همین دلیل جای شگفتی در آن وجود ندارد.

منبع:

hawzah.net