رئوف بودن امام رضا(ع) در پرتوی نقش هدایتگری در جامعه
مدیرعامل موسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلامی گفت: همه هادیان الهی و به ویژه امام رضا(ع) از سوی خداوند از این فضیلت بهره‌مند بودند که با مهربانی و رحمت خود با شیعیان برخورد می‌کردند، به‌گونه‌ای که هرکس در مواجه با ایشان، مشتاق زیارت آن حضرت می‌شد و با این جاذبه حداکثری، در پرتو نقش هدایتگری و مربیگری از ایشان بهره می‌برد.
«رئوف»، یکی از اوصاف امام هشتم(ع) است و امام رئوف تنها صفتی است که همه زائران و دلدادگان حرم رضوی بدان دلبسته و به شوق برخورداری از رأفت، محبت و مهر رضوی به آن متوسل می‌شوند.
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحسن دعائی، مدیر عامل موسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلامی، در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان رضوی، پیرامون ویژگی رأفت امام رضا(ع)، اظهار کرد: همه ما می‌دانیم که ائمه‌اطهار(ع) مظاهر تام اسماء و صفات الهی هستند، چرا که یکی از برجسته‌ترین اوصاف خدای متعال نیز «رحمن و رحیم» است که تجلی این رحمت نیز به مراتب در وجود پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت مطهر ایشان نیز متجلی است، از این‌رو تمامی این بزرگوارانی که از سوی خداوند برای هدایت انسان‌ها آمده‌اند، موصوف به صفت رحمت هستند. اما همانگونه که ما شاهد هستیم که امام رضا(ع) در میان تمامی القاب و اوصافی که در خصوص ایشان گفته شده صفت «رأفت» و «رحمت» ایشان بروز و نمود بیشتری برای شیعیان داشته است.
امام رضا(ع)؛ امام مهربانی‌ها
وی ادامه داد: به تحلیل من شناخته شدن امام رضا(ع) در میان عامه مردم به عنوان امام مهربانی‌ها به دلیل صفت رضا بودن ایشان است، زیرا بنا به گفته آیت‌الله جوادی در هر جایی از عالم که رضایتی تحقق پیدا می‌کند، به واسطه فیض رضای امام رضا(ع) است و همچنین بنا به فرمایش آیت‌الله مصباح نیز دیده نشده که کسی به حرم مطهر امام رضا(ع) مشرف شود و حاجتی داشته باشد، اما حضرت او را دست خالی بازگرداند و لذا رئوف یعنی اگر کسی که به زیارتش می‌روی دست خالی باز نمی‌گردی.
دعائی بیان کرد: بر همین اساس است که صفت مهربانی امام رضا(ع) بیش از سایر ویژگی‌های ایشان برجسته شده و شیعیان نیز ایشان را با این نام می‌شناسند. البته که تمامی اهل بیت(ع) موصوف به این صفت هستند، به گونه‌ای که در قرآن کریم می‌خوانیم: «ای پیامبر اگر تو بد اخلاق و تندخو بودی مردم همه از اطراف تو پراکنده می‌شدند، اما به دلیل رحمت الهی که در قلب تو تجلی پیدا کرده بود نسبت به مردم مهربان شده بودی».
ضرورت مهربانی در برخورد با انسان‌ها
مدیر عامل موسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلامی تصریح کرد: اصولا هر معلم، مربی و مادری که بخواهد دانش‌آموزان و فرزندان خود را به شیوه صحیحی تربیت کند و به درستی به آن‌ها آموزش دهد، برای برخورد با آن‌ها نیاز به رأفت و رحمت دارد و در حقیقت یک معلم اگر مهربان و رأفت در وجود و رفتارهای خود نداشته باشد، چه بسا که در مسئولیت مربیگری و هدایتگری دانش‌آموزان خود نیز موفق نخواهد بود.
وی ابراز کرد: بنابراین همه هادیان برجسته الهی که از طرف خدای متعال مأمور به هدایت انسان‌ها شدند صفت مهربانی، وجه غالب سیره اجتماعی آن بزرگواران است، چرا که آن‌ها در جایگاهی قرار دارند که باید واسطه فیض هدایت در جامعه شوند و جامعه را به سمت قله‌های تکامل و هدایت نظری و عملی سوق دهند و ابزار موفقیت هم در این کار نیز بهره‌مندی از خلق زیبا و مهربانی است.
دعائی خاطرنشان کرد: این در حالی است که تمامی پیامبران الهی و در رأس آن‌ها پیامبر اکرم(ص)، اهل بیت(ع) و همه افرادی که در مکتب اسلام و انبیاء تربیت شدند برای هدایت و تربیت جامعه نیاز به رحمت مهربانی و تواضع دارند.
مدیر عامل موسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلامی اظهار کرد: بنابراین امام رضا(ع) وقتی صفت مهربانی در وجود مبارک امام رضا(ع) بروز و ظهور برجسته‌تری پیدا می‌کند به این دلیل است که با توجه به شرایط حساسی که در آن زندگی می‌کردند و همزمانی ایشان با حاکمان وقتی چون مأمون و هارون که در اوج سیاست‌ورزی شیطانی بودند، نقش هدایتگری خود را در جامعه داشته باشند و در حقیقت اگر ائمه ما و امام رضا(ع) ما امام، پدر، برادر و مادری مهربان برای امت نباشند که نمی‌توانند نقش هدایتگری و تربیت امت را به نحو احسن انجام دهند.
وی اظهار کرد: بنابراین با توجه به این تبیین قرآنی و روانشناسانه در مبحث تعلیم و تربیت، همه هادیان الهی و به ویژه امام رضا(ع) از سوی خداوند از این فضیلت بهره‌مند بودند که با مهربانی و رحمت خود با شیعیان برخورد می‌کردند، به‌گونه‌ای که هرکس در مواجه با ایشان، مشتاق زیارت آن حضرت می‌شد و با این جاذبه حداکثری، در پرتو نقش هدایتگری و مربیگری از ایشان بهره می‌برد.
انتهای پیام
