تاریخ اسلام بیانگر زندگی امن یهودیان و مسیحیان در سرزمینهای اسلامی است
گروه بین‌الملل: پیروان مذاهب اسلامی از قرن‌ها پیش با هم و با پیروان ادیان آسمانی زندگی مسالمت‌آمیزی داشته‌اند و تاریخ اسلام زندگی امن یهودیان و مسیحیان در سرزمینهای اسلامی را نشان می‌دهد.
«حمید النجدی»، پژوهشگر و نویسنده عراقی‌الأصل و استاد مقطع دکتری علوم قرآنی دانشگاه لندن و مؤلف دو کتاب قرآنی «اعجاز بلاغی و عددی در قرآن کریم» و «اعجاز علمی در قرآن کریم»، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) با بیان این مطلب گفت: عوامل تفرقه خود به خود به وجود نیامده‌اند و کسانی هستند که آنها را به وجود آورده‌اند. عواملی وجود دارد که استعمارگران هرگاه اراده کنند آنها را می‌سازند تا به وسیله آنها تفرقة را در میان مسلمانان ایجاد کنند.
زندگی امن یهودیان و مسیحیان در سرزمینهای اسلامی
وی تصریح کرد: فرق و مذاهب اسلامی از قرن‌ها پیش با هم و با پیروان دیگر ادیان آسمانی زندگی مسالمت‌آمیزی داشته‌اند. تاریخ اسلامی نشان‌دهنده زندگی آسوده و امن یهودیان و مسیحیان در سرزمینهای اسلامی است.
النجدی در ادامه اظهار داشت: مسلمانان از ابتدای حکومت‌داری و فتوحات خویش در یک کشور بزرگ با هم زندگی می‌کردند که آخرین کشور آنها هم امپراطوری بزرگ عثمانی بود که علی‌رغم همه اشتباهاتی که در حکومت‌داری وجود داشت، مسلمانان در آن زیر پرچم اسلام و توحید به صورت مسالمت‌آمیز زندگی می‌کردند.
فرآیند ایجاد تفرقه میان مسلمانان یک فرآیند تاریخی است
وی تأکید کرد: پس از جنگ جهانی اول این کشور اسلامی تجزیه و به چند تکه تقسیم شد و از همان زمان تفرقه و چندگانگی در میان مسلمانان رواج یافت. ایجاد تفرقه در میان مسلمانان به صورت تقسیم جغرافیایی آغاز شد و سپس به گرایش‌های قومی و مذهبی سرایت کرد در نتیجه فرآیند ایجاد تفرقه میان مسلمانان یک فرآیند تاریخی است.
قرآن از «َشرک» به‌عنوان «الظلم العظیم» تعبیر می‌کند
اندیشمند قرآنی عراقی‌الأصل مقیم لندن درباره چگونگی مقابله با تفرقه به وسیله آموزه‌های قرآنی گفت: خطرناکترین امور از نظر قرآن کریم «شرک» است که قرآن آن را با تعبیر «الظلم العظیم» معرفی می‌کند.
وی با اشاره به یک مثال قرآنی افزود: بنی اسرائیل در غیاب حضرت موسی (ع) از عبادت خداوند رویگردان شدند و به شرک روی آوردند و «گوساله» پرست شدند و زمانی که حضرت موسی (ع) بازگشت، هارون (ع) را مؤاخذه کرد که چرا مرا مطلع نساختی و هارون(ع) به روایت قرآن کریم در پاسخ می‌فرماید: «قَالَ یَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْیَتِی وَلَا بِرَأْسِی إِنِّی خَشِیتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَیْنَ بَنِی اسرائیل»(گفت اى پسر مادرم نه ریش مرا بگیر و نه [موى] سرم را من ترسیدم بگویى میان بنى اسرائیل تفرقه انداختى و سخنم را مراعات نکردى) (سوره طه / آیه 94)
وی افزود: هارون (ع) حتی با شرک ورزیدن بنی اسرائیل بر وحدت و عدم تفرقه آنها حریص بود، اما چه می‌شود که امروزه مسلمانان علی رغم مشترک بودن در یکتاپرستی و اصول دین بر وحدت خویش حریص نیستند.
استاد علوم قرآنی مقطع دکتری دانشگاه لندن با اشاره به این که هارون (ع) حتی پس از آنکه بنی اسرائیل در غیاب حضرت موسی (ع) مشرک شدند، برای حفظ وحدت آنها کوشید، گفت: اختلافات میان مسلمانان در حد شرک نیست، اما باز هم می‌بینیم که تفرقة و چندگانگی بر میان آنان حکمفرماست.
وی با تأکید بر اینکه اختلافات میان مسلمانان در حدی نیست که به خاطر آنها وحدت خویش را قربانی سازند، تصریح کرد: پیروان کدام مذهب اسلامی جز خدا را می‌پرستند؟ و به یگانگی خدا و رسالت رسولش (ص) شهادت نمی‌دهند؟
استاد مقطع دکتری دانشگاه لندن در ادامه اظهار داشت: رویکرد قرآن در زمینه وحدت مسلمانان واضح و روشن است و شعار «إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ»(این است امت شما که امتى یگانه است و منم پروردگار شما پس مرا بپرستید)(آیه 92 سوره أنبیاء) حاکی از این رویکرد الهی است.
«ناصبی‌ها» دشمنان شیعیان و اهل سنت هستند
وی اظهار داشت: شیعه و سنی علی رغم همه گرایش‌ها و مذاهب فرعی خویش مسلمانند و تنها کسانی که با این واقعیت مشکل دارند «ناصبی‌ها» هستند که هم با شیعه و هم با سنی دشمنی دارند.
وی گفت: ناصبی‌ها دشمن اهل بیت (ع) و از خوارج هستند، زیرا حقانیت اهل بیت (ع) در میان شیعه و سنی امری متفق علیه است و مسلمانان در این موضوع اختلاف‌نظری ندارند.
تمسک به قرآن و اهل بیت(ع)؛ راه‌کار مهم تحقق وحدت
وی درباره راه‌کارهای عملی رسیدن مسلمانان به وحدت و همدگی تأکید کرد: تنها راه ضامن وحدت برای مسلمانان، تمسک جستن به قرآن و اهل بیت (ع) است.
وی افزود: اگر مسلمانان به قرآن و اهل بیت (ع) تمسک بجویند، مسئله وحدت آنها نیز حل خواهد شد و بدون این دو محور اساسی وحدت، تحقق آن امر محال و ناشدنی خواهد بود.
وی با اشاره به حدیث ثقلین «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا- کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ» اظهار داشت: برخی‌ها می‌گویند که پیامبر(ص) به جای قرآن و عترت، به قرآن و سنت اشاره کرده است که این امر کاملاً اشتباه است؛ زیرا حدیث ثقلین با تأکید بر قرآن و سنت در هیچ یک از منابع موثق اهل تسنن نیامده است.
النجدی اظهار داشت: امام «مالک» در جایی می‌گوید که به نقل از رسول خدا (ص) برای من نقل شده است که ایشان چنین (حدیث ثقلین با تأکید بر قرآن و سنت) فرمودند و این حدیث «مجهول» (ناشناخته) و «متروک» (ترک شده) است.
به گفته حمید النجدی، حدیث قرآن و سنت در هیچ یک از کتب صحاح (صحیح بخاری، صحیح مسلم، سنن ابى داود، صحیح ترمذى، سنن ابن ماجه، صحیح نسائى) وجود ندارد و در نتیجه حدیثی است مجهول و متروک.
