تاریخ دوباره تکرار شد/ این بار در سرزمین امن الهی...
گروه اجتماعی: تاریخ دوباره تکرار شد اما به گونه‌ای دیگر، این بار آب را بر روی مهمانان خدا در حرم امن الهی و در حال احرام بستند، آن‌ها که ذکر لبشان «لبیک اللهم لبیک، لبیک لا شریک لک لبیک، ان الحمد و النعمه لک و الملک، لا شریک لک لبیک» بود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، به گفته شاهدان عینی حادثه منا در بیت‌الله الحرام حجاج نه راه پس داشتند و نه راه پیش و در اثر فشار، تشنگی و کمبود اکسیژن جان خود را از دست دادند، اکثر افرادی که در بین جمعیت گیر افتاده بودند تشنه یک جرعه آب بودند و همانطور که رهبر معظم انقلاب در هشتم مهرماه امسال فرمودند: «معتقدیم دولت عربستان به وظایف خود در قبال مجروحان حادثه منا عمل نکرده است و آنان را با حالتی مستأصل و تشنه رها کرد.».
اگر آب به موقع می رسید، این حادثه غمبار و تاسف انگیز اتفاق نمی‌افتاد، تعداد کمتری آسیب می دیدند وخانواده‌های زیادی داغدار نمی‌شدند و چقدر زیبا استاد شهید مرتضی مطهری بیان کرده است: «اگر حسین بن علی(ع) امروز بود می‌گفت اگر می‌خواهی برای من عزاداری کنی... ... شمر هزاروسیصدسال پیش مرد، شمر امروز را بشناس...».
چرا آب به زائران خانه خدا ندادند؟
کارشناس بنگاه خبر پراکنی بی بی سی در نقد حادثه منا گفت شرطه‌های حاضر در صحنه عربستان دوره ندیده و برای کمک آموزش ندیده بودند؛ حال این سوال از این افراد مدعی که نمی‌خواهند بپذیرند حادثه‌ای رخ داده و مسلمانان زیادی به علت سهل انگاری و کوتاهی و عواملی که بعدا مشخص خواهد شد از بین رفته‌اند، مطرح می‌شود که آیا این را نمی‌دانستند و نمی‌توانستند بطری‌های آب کنارشان را به نزدیک زائران محرم شده که چهره‌هایشان از بی‌آبی فریاد می زد، برسانند؟ و آیا صدای «هل من ینصرنی» زائران و مهمانان خانه خدا را هم نشنیدند؟
البته نباید از کسانی که مسلمانان یمن و دیگر نقاط جهان را در ماه حرام و در روز عید قربان قتل عام کرده، عروسی و جشن و شادی‌شان را به عزا تبدیل می‌کنند و از بعضی افرادی که کشتن شیعیان را راه ورود به بهشت می‌دانند، انتظار کمک داشت.
تکرار دوباره تاریخ...
تاریخ دوباره تکرار شد اما به گونه‌ای دیگر و این بار از سوی آن‌ها که ادعای کلیدداری خانه خدا را دارند، این بار آب را بر روی یاران امام حسین(ع) نبستند بلکه آب را بر روی مهمانان خدا در حرم امن الهی و در حال احرام بستند، آن‌ها که با ذکر یارب و «لبیک اللهم لبیک، لبیک لا شریک لک لبیک، ان الحمد و النعمه لک و الملک، لا شریک لک لبیک» با خدا مناجات می کردند.
تشنه‌ام تشنه، یک جرعه آب می‌خواهم تا راه گلویم تازه شود، چند روزی است نمی‌توانم آب بنوشم، از گلویم پایین نمی‌رود.آخرین صحنه وداع مهمانان خدا با حالتی تشنه که منتظر یک جرعه آب هستند در ِپیش چشمانم قرار گرفته است؛ حالا درک می‌کنم چرا امام سجاد(ع) وقتی چشمش به آب می‌افتاد برای شهدای کربلا گریه می‌کرد.
حال می‌فهمم چرا ابا عبدالله الحسین(ع) طفل شش ماهه اش را روی دست گرفت و امروز درک می‌کنم چرا حضرت ابوالفضل(ع) وقتی آب را جلوی صورتش گرفت نتوانست بخورد...
محرم نزدیک است بوی حسین(ع) می‌آید و کاروان نزدیک کربلا شده است؛ مسئولان و اهل منبر امسال وظیفه سنگین‌تری دارند، به غیر از حوادث کربلا باید شمر زمانه را معرفی کنند و از ویژگی‌های یزید روزگاربگویند، بگویند که زائران و مهمانان خدا در حرم امن الهی چگونه با زبان تشنه رها شدند...
اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَآخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ
علی اکبر ملکی
