گروه اجتماعی: انسان در پرتوی عرض ارادت به حضرت سیدالشهدا(ع) به جایی میرسد که همانطور که در زیارت عاشورا آمده است، سلام الهی را از جانب خدا دریافت میکند و به امام حسین(ع) میرساند.
به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) از خراسان رضوی، آیتالله العظمی جوادی آملی در ذیل تفسیر آیه 48 سوره نور، درخصوص ارزش سلام بر حضرت اباعبدالله در زیارت عاشورا میفرماید: انسان به جايي ميرسد كه ميتواند سلام خدا را به ديگري برساند الآن ما در عزاي پسر پيغمبريم ما به سيدالشهداء چه ميگوييم؟ ميگوييم «السلام عليك يا اباعبدالله» اين سلام خودمان است «عليكَ منّي سلام الله» اين كم مقام نيست به حضرت عرض ميكنيم من آمدم سلام خدا را به شما عرض كنم: «السلام عليك يا اباعبدالله» اين سلام خود ماست «عليك منّي سلام الله ابداً ما بقيت و بَقي الليل والنهار» همه اينها درس است خب ما كجا(واین جایگاه کجا). چه كسي ما را به اينجا رسانده؟ چطور شده كه ما حالا اين لياقت را پيدا كرديم كه سلام خدا را بخواهيم به سيّدالشهداء برسانيم؟ اين هم به بركت خود آنهاست ديگر پس مؤمن اين قدر را دارد. اين دستور هست كه اگر خودش را نبيند و در حوزه نورانيّت آنها وارد بشود، (از طرفی) سلام خدا را تلقّي ميكند و (ازطرف دیگر) به پيشگاه سالار شهيدان تقديم ميكند: «عليك منّي سلام الله ابداً ما بقيت و بَقي الليل والنهار». اين مقام آن قدر شيرين است كه عرض ميكنيم خدايا اين را هرگز از ما نگير «و لا جعله الله آخر العهد منّي لزيارتك»اين (مقام) هست. حالا (اینکه) ما خودمان را رايگان ميفروشيم، مطلب ديگر است.