سلام بر امام حسین(ع) زمینه‌ساز ایجاد مسئولیت در ما می‌شود
گروه اندیشه: سلام بر امام حسین(ع) در زیارت عاشورا به معنی تسلیم محض و عشق و اخلاص و مودت و زیارت است؛ سلام هم اعلام آشتی و هم به معنی تسلیم محض است و خطاب به امام حسین(ع) عرض می‌کنیم که با ایشان و مکتبشان همراه هستیم و لذا این سلام موجب مسئولیتی در ما می‌شود تا جان و مال خود را در اختیار راه امام حسین(ع) قرار دهیم.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، زیارت عاشورا زیارت‌نامه‌ای است که شیعیان برای زیارت امام حسین(ع) از دور و نزدیک آن را می‌خوانند. متن این زیارت ارزشمند از امام باقر(ع) نقل شده و دارای مضامین مهم و تأثیرگذاری است.
به مناسبت ماه محرم و در راستای فهم بهتر و عمیقتر این زیارت‌نامه شرحی از آن براساس کتاب «زیارت عاشورا اتحادی روحانی با امام حسین(ع) از استاد اصغر طاهر زاده از نظر خوانندگان می‌گذرد.
در زیارت عاشورا اول به مقام اباعبدالله سلام می‌فرستی و قلب را متوجه مقام سراسر کمال آن حضرت می‌کنید، که وارث پیامبر(ص) و فرزند علی(ع) و فاطمه(س) است و ادامه آن فرهنگ می‌باشد و بعد اظهار ارادت می‌کنید که مصیبت شما، مصیبت ماست، آن‌هایی که با شما مقابله کردند مورد تنفّر ما هستند و دوستی شما سرمایه ماست. و سپس در خواست‌هایتان را مطرح می‌کنید و مقام مَعیت با آن‌ها را طلب می‌کنید و مقام محمود را می‌خواهید.
سلام بر حسین
«السَّلامُ عَلَیكَ یا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ»
در این جمله در واقع روحتان را به سوی آن مقام سیر می‌دهید و برای صعود جان خود به عالَم معنا نردبان می‌سازید و با این نیت بر حضرت سیدالشهداء سلام می‌فرستید.
سلام به معنی تسلیم محض و عشق و اخلاص و مودت و زیارت است و یک نوع توسل به آن ذات مقدسی است که به زیارتش می‌پردازید. سلام هم تحیت است و هم اعلام آشتی و هم به معنی تسلیم محض است و خطاب به امام حسین(ع) عرض می‌کنیم و اعلام می‌نماییم که با ایشان و مکتبشان همراه هستیم و لذا این سلام موجب مسئولیتی در ما می‌شود تا جان و مال خود را در اختیار راه امام حسین قرار دهیم.
سلام بر ائمه موجب ترفیع درجه از طرف خدا برای آن‌ها است و به جهت آن که واسطه فیض الهی هستند، آن سلام برای ما نیز عامل رفعت درجه خواهد شد. مثل سلامی که در نماز به رسول خدا می‌دهیم و می‌گوئیم: «اَلسَّلامُ عَلَیکَ اَیهَا النَّبِی وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَکَاتُه».
امام حسین را با عنوان «اباعبدالله» خطاب می‌کنی، یعنی پدر بندگان خدا، تا متوجه باشی مشغول زیارت بنده مقربی هستی که در اثر بندگی خدا به مقام سلطنت الهی رسیده و شدت مظلومیتش در راه خدا، او را به سرپرستی بندگان خدا نایل کرده است.
«السَّلامُ عَلَیكَ یا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ»
قلب خود را متوجه امامی می‌کنی که فرزند پیامبر و وارث علم آن حضرت است. ولی باز مطلب را به اینجا ختم نمی‌کنید و به بقیه مقامات آن حضرت نظر می‌نمائید، از جمله آن که او فرزندِ وارثِ مقامِ ولایت و وصایت است. و می‌گوییم:
«السَّلامُ عَلَیكَ یا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ ابْنَ سَیدِ الْوَصِیینَ»
سلام بر تو ای حسین که فرزند به حقِّ امیرالمؤمنین و فرزند آقا و سرور همه‌ی وصیینِ رسول‌الله هستی، آن‌هایی که خداوند به امت توصیه کرد به آن‌ها مودت و محبت داشته باشند و از آن‌ها هدایت بگیرند و لذا از این طریق جهت ارادت دل را به سوی آن حضرت رهسپار می‌نمائید و در ادامه می‌گوئید:
«السَّلامُ عَلَیكَ یا ابْنَ فَاطِمَةَ سَیدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ»
اول نظر می‌کنیم به مقام عظمای فاطمه زهرا که ناگفتنی است و بعد نظر می‌کنیم به اباعبدالله‌الحسین از آن نظر که فرزند و وارث مقام آن بانوی بزرگ اسلام است، بانویی که سیده و سرور همه زنان عالَم است. برای هر زنی هر مقامی که ممکن است به آن دست یابد، حدّ کمالش برای آن بانوی بزرگ اسلام محقق شده و حسین وارث همه آن مقامات است و سلام بر تو ای حسین که وارث آن مقامات هستی و در آینه وجود تو کمالات همه انبیاء و اولیاء و اصفیا به نمایش آمده است.
