زیارت عاشورا؛ سیر و سلوک به سوی مقام اباعبدالله(ع) و اصحاب کربلا
گروه اندیشه: انسان با سلام کردن به اولیاء الهی در زیارت عاشورا یک نوع سیر و سلوک به سوی مقام اباعبدالله و اصحاب کربلا را در همه زندگی پیشه خود می‌کند و اظهار می‌دارد حالِ من چنین است که مسیر تسلیم بر شما در من استمرار دارد و به وسیله آن همواره روحم را تغذیه می‌کنم.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، در ادامه شرح زیارت عاشورا از کتاب «زیارت عاشورا اتحادی روحانی با امام حسین(ع)» بعد از نظر به مقام امام حسین(ع) به یاران آن حضرت که به حق در پاک‌باختگی بی‌نظیر بودند، نظر می‌کنیم و عرضه می‌داریم:
«السَّلامُ عَلَیكَ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِكَ»
فِنا، با کسر (ف) یعنی ساحت و بارگاه. سلام بر تو و روح‌هایی که در ساحت مقام تو فرود آمدند و پناه گرفتند. در این فراز از زیارت، توجهِ جان را علاوه بر امام حسین(ع)، متوجه روح‌هایی می‌کنی که در کنار وجود مقدّس آن حضرت جان‌فشانی‌ها کردند. روح‌هایی که در عین امکانِ عبور از کنار امام حسین(ع)، به جهت معرفتی که به امام داشتند و در عین علم به مرگی که با همراهی امام برایشان حتمی بود، کنار امام ایستادند و آنچه باید بکنند، کردند و در مولایشان ذوب شدند و در پناه حسین حسینی گشتند.
سلام بر آن روح‌ها می‌کنی تا همسنخ آن‌ها شوی، چون آن‌ها نشان دادند که این راه همچنان گشوده است تا آنجا که زائر در کنار سلام بر حضرت اباعبدالله(ع) بر آن‌ها نیز «سلام» می‌کند.
این روح‌ها آنقدر بزرگ هستند که وقتی انسان می‌خواهد به سوی عالم معنویات سیر کند باید از آن‌ها مدد بگیرد، اَعم از آن که آن روح‌ها حضرت ابوالفضل و علی اکبر و علی اصغر باشند یا مسلم بن‌اوسجه و زهیر بن‌قین. می‌گوئی:
«عَلَیكُمْ مِنِّی جَمِیعا سَلامُ اللَّهِ أَبَدا مَا بَقِیتُ وَ بَقِی اللَّیلُ وَ النَّهَارُ»
بر شما ای روح‌های بزرگ، بر همگی شما من سلام خدا را می‌فرستم. سلام خدا بر شما تا من هستم و تا روزگار پا برجاست، یعنی آنچه از سلام خدا در ملکوت برای اباعبدالله هست، برای همه اصحاب و عاشقان آن حضرت از طرف خدا ارزانی باد.
وقتی انسان مزه ارتباط با روح اولیاء الهی را چشید، می‌گوید: سلام خدا از طرف من تا زنده هستم بر شما باد. از این طریق یک نوع سیر و سلوک به سوی مقام اباعبدالله و اصحاب کربلا را در همه زندگی پیشه خود می‌کند. اظهار می‌دارد حالِ من چنین است که مسیر تسلیم بر شما در من استمرار دارد و به وسیله آن همواره روحم را تغذیه می‌کنم. و به واقع با سلام بر حسین که به خودی خود یک نحوه زیارت و ملاقات است، روح تغذیه می‌شود و از نور ولایت آن حضرت بهره‌مند می‌گردد. به خصوص که قلب او آماده می‌شود که سلام خدا را بر آن حضرت و یاران او ابلاغ نماید، آن هم سلامی ابدی و بیرون از محدوده زمان، تا همواره خود را در جوار حضرت نگه‌دارد.
