دردی در سینه شیعه/ وهابیت و جریان تکفیری از مصائب اسلام است

در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری قبرستان بقیع به‌عنوان مهم‌ترین قبرستان اسلام به دست وهابیان تخریب شد.
یکی از پرخاطره‌ترین مکان‌های مدینه، بقیع است، جایی که نخست آن را بقیع‌الغرقد می‌نامیدند. «غرقد» نوعی درخت بوده که در گذشته، در محل این قبرستان و یا در کنار آن قرار داشته و احتمالاً به‌تدریج با گسترش قبرستان، آن درخت‌ها(که به نظر برخی توتستان بوده) از میان‌ رفته است. بقیع پیش از اسلام، گورستان مردم یثرب بوده و پس از اسلام نیز به‌عنوان مهم‌ترین گورستان مدینه شناخته‌ شده است.
این قبرستان با وسعت نسبتاً زیاد خود، در طول قرون مختلف اسلامی مدفن صحابه، تابعین و مهم‌تر از همه، چهار تن از امامان از جمله امام مجتبی(ع)، امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) و امام صادق(ع) و قبر پنهان فاطمه زهرا(س) است و از این‌رو محل زیارت تمامی زائران مدینه منوره است. بقیع در ناحیه شرقی مسجدالنبی و تقریباً در فاصله دویست متری آن قرار دارد. این قبرستان تا یک‌صد سال پیش خارج از حصار قرار داشت، اما اکنون تقریباً ‌میان شهر مدینه واقع‌  و با چهار خیابان محاصره‌ شده است.
قبرستان بقیع تا قبل از تسلط آل‌سعود، قبه‌های متعددی داشت که بر روی قبور خاصی ساخته‌ شده بود. اما اکنون به‌صورت فضای باز و ساده‌ای درآمده است و قبرها جز نشانی ساده، به‌صورت سنگی که بالای سر آن‌ها گذاشته‌ شده، چیزی ندارد. با وجود این، تعلق‌خاطر مسلمانان به مدفون‌شدگان بقیع باعث شده است تا قبر عده‌ای از بزرگان مدفون، مشخص باقی بماند، گرچه به‌ مرور زمان، قبور صدها بلکه هزاران تن از صحابه و تابعین به دست فراموشی سپرده‌ شده و قبر آنان نامشخص مانده است.

وهابیان و تخریب بقیع
وهابی‌ها که در دو قرن اخیر به رهبری «محمد بن عبدالوهاب بن سلیمان» سرزمین حجاز را تحت نفوذ افکار خود قرار داده‌اند، در معتقدات تند خود که بیشتر در زمینه توحید است، نه‌تنها از مخالفان سرسخت شیعه‌اند بلکه با غالب مسلمانان اهل تسنن نیز شدیداً مخالف‌اند.
پس از تسلّط سعودیان بر حجاز، با توجه به پیوند فکری و مذهبی آنان با محمد بن عبدالوهاب، در هر شهر و منطقه‌ای که وارد می‌شدند، آثار و ابنیه ساخته‌شده بر روی قبور بزرگان صدر اسلام را خراب و ویران می‌کردند.
وهابیان، بار نخست در سال 1221 هـ.ق. بخشی از بناهای قبرستان بقیع را ویران کرده و سپس با تکمیل سلطه خود بر حجاز در شوال سال 1344 هـ.ق. تمامی این بناها و گنبدها و آثار را ویران و اموال و اشیای گران‌قیمت موجود در این اماکن را به تاراج بردند و نه‌تنها در مدینه، بلکه در هر جا گنبد و بارگاه و زیارتگاهی بود، به ویرانی آن اقدام کردند.
مرحوم سید‌محسن امین، ابعاد ویرانی‌های وهابیان در حجاز را این‌گونه وصف می‌کند: وقتی وهابیان وارد طائف شدند، گنبد مدفن ابن عباس را خراب کردند، چنانکه یک‌بار دیگر این کار را کرده بودند. آنان هنگامی‌که وارد مکه شدند، گنبدهای قبر عبدالمطلب، ابوطالب و خدیجه امّ‌المؤمنین(ع‌) را ویران کردند و زادگاه پیامبر(ص) و فاطمه زهرا(س) را با خاک یکسان کردند و آنگاه‌که وارد جده شدند، گنبد و قبر حوّا را خراب کردند و به‌طور کلی، تمام مقابر و مزارها را در مکه، جده، طائف و نواحی آن‌ها ویران کردند و زمانی هم که مدینه منوره را محاصره کردند، به ویران کردن مسجد و مزار حمزه پرداختند. پس از تسلّط وهابیان بر مدینه منوره، قاضی‌القضات وهابیان، شیخ عبدالله‌بن بلیهد، در رمضان 1344هـ.ق. از مکه به‌ جانب مدینه حرکت کرد و اعلامیه‌ای صادر کرد و ضمن آن، جواز ویران کردن گنبدها و زیارتگاه‌ها را از مردم سؤال کرده بود. بسیاری از مردم از ترس به آن پاسخ نداده و برخی نیز لزوم ویران کردن را خواستار شده بودند!
البته هدف او از این اعلامیه و سؤال، نظرخواهی واقعی نبود، بلکه می‌خواست ‌میان مردم آمادگی ایجاد کند، چون وهابیان در هیچ‌یک از اعمال خود و در ویران کردن گنبدها و ضریح‌ها، حتی گنبد مرقد حضرت رسول(ص) منتظر نظر مردم نبودند و این اعمال، پایه مذهب آنان است. شاهد سخن آنکه، آنان پس از نشر این اعلامیه و سؤال و جواب، همه گنبدها و زیارتگاه‌ها را در مدینه و اطراف آن ویران کردند و حتی گنبد مضاجع ائمه اهل‌بیت(ع) را در بقیع، که قبر عباس عموی پیامبر(ص) نیز در کنار آن‌ها بود، خراب نمودند و دیوارها و صندوق‌ها و ضریح‌هایی که روی قبرهای شریف قرار داشت، همه را از بین بردند، در حالی‌که برای آن، هزار ریال مجیدی هزینه کرده بودند. آن‌ها در این زیارتگاه‌ها، جز تلّی سنگ و خاک، به‌عنوان علامت باقی نگذاشتند.

دومین تخریب بقیع
دومین و درواقع دردناك‌ترین حادثه تاریخی ـ اسلامی معاصر به هشتم شوال سال ۱۳۴۴ و پس از روی‌ كار آمدن سومین حكومت وهابی عربستان مربوط ‌می‌شود؛ سالی كه وهابیان به فتوای سران خود مبنی بر اهانت و تحقیر مقدسات شیعه، مرقدهای مطهر ائمه و اهل‌بیت ‌پیامبر(ص) را مورد دومین هجوم وحشیانه‌ خود قراردادند و بقیع را به مقبره‌‌ای ویران‌شده و درواقع مهجور و ناشناخته تبدیل‌ كردند.
در کمتر کشوری به‌ اندازه سرزمین حجاز، آثار مربوط به قرون نخستین اسلام وجود داشته است؛ چراکه زادگاه اصلی اسلام آنجاست و آثار گران‌بهایی از پیشوایان اسلام در جای‌جای این سرزمین دیده می‌شود. اما متأسفانه، متعصّبان وهّابی، بیشتر این آثار ارزشمند را به بهانه واهی آثار شرک، از میان برده‌اند و کمتر چیزی از این آثار پرارزش باقی‌ مانده است. نمونه بارز آن، قبرستان بقیع است. این قبرستان، مهم‌ترین قبرستان در اسلام است که بخش مهمی از تاریخ اسلام را در خود جای‌داده و کتاب بزرگ و گویایی از تاریخ مسلمانان به‌شمار می‌آید.

تخریب قبور در مكه، مدینه، جده و كربلا
وهابیان در سال ۱۳۴۳ هجری قمری در مكه گنبدهای قبر حضرت عبدالمطلب(ع)، ابی‌طالب(ع)، خدیجه (ع) و زادگاه پیامبر(ع) و فاطمه زهرا(س) و «خیزران» عبادتگاه سری پیامبر(ع) را با خاك یكسان كردند و در جده نیز قبر «حوا» و دیگر قبور را تخریب كردند. در مدینه نیز گنبد منور نبوی را به توپ بستند، ولی از ترس مسلمانان، قبر شریف نبوی را تخریب نكردند آن‌ها همچنین در شوال ۱۳۴۳ با تخریب قبور مطهر ائمه بقیع(ع) اشیاء نفیس و باارزش آن قبور مطهر را به یغما بردند و قبر حضرت حمزه(ع) و شهدای احد را با خاك یكسان و گنبد و مرقد حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر پیامبر(ع) و دیگر قبور را هم خراب كردند.
وهابیان متعصب در همان سال به كربلای معلی حمله كردند و ضریح امام حسین(ع) را كندند و جواهرات و اشیاء نفیس حرم مطهر را كه اکثراً از هدایای سلاطین و بسیار ارزشمند و گران‌بها بود، غارت كردند و قریب به ۷۰۰۰ نفر از علما، فضلا و سادات و مردم را كشتند. سپس به سمت نجف رفتند كه موفق به غارت نشدند و شکست‌خورده برگشتند.

وضعیت بقیع قبل از تخریب
تا پیش از تخریب و ویرانی قبور مطهر بقیع توسط وهابیت متعصب كه براساس معتقدات خود، به تخریب بسیاری از آثار تاریخی پرداختند، بر روی قبور پیشوایان و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت. ائمه بقیع در بقعه بزرگی که به‌طور هشت‌ضلعی ساخته‌شده بود و اندرون و گنبد آن سفیدکاری شده بود مدفون بودند. پس از تسلط وهابیان بر مدینه آن‌ها ضمن تخریب قبور، آثاری که بر روی قبور قرار داشت را نیز از بین بردند. در جریان این واقعه بارگاه امام حسن مجتبی(ع)، امام سجاد(ع)، امام محمدباقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) ویران شد.
آنان اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومین(ع)، دیگر قبور را هم تخریب كردند كه عبارت‌اند از: قبر منسوب به فاطمه زهرا(س)، عبدالله‌بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پیامبر اسلام، قبر مطهر فاطمه بنت اسد(ع) مادر امیرالمؤمنین(ع)، قبر مطهر حضرت ام‌البنین(ع)، قبر عباس عموی پیامبر، ابراهیم پسر پیامبر(ص)، قبر اسماعیل فرزند حضرت صادق(ع)، قبر دخترخواندگان پیامبر(ع) و... .

هتک حرمت وهابیان به اسلام
«تلخى دیگرى كه وجود دارد، این است كه در میان مجموعه مسلمانان و امت اسلامى كسانى پیدا شوند كه با افكار پلید و متحجر و عقب‌مانده و خرافى خود، تجلیل از بزرگان و برجستگان و چهره‌های نورانى صدر اسلام را شرك بدانند، كفر بدانند؛ واقعاً این مصیبتى است. این‌ها همان كسانى هستند كه گذشتگانشان قبور ائمه علیهم ‏السّلام را در بقیع ویران كردند. آن روز كه در دنیاى اسلام، از شبه‌قاره‌ هند گرفته تا آفریقا، علیه این‌ها قیام كردند، اگر این‌ها جرئت می‌کردند، قبر مطهر پیغمبر را هم ویران می‌کردند، با خاك یكسان می‌کردند. ببینید چه فكر باطلى، چه روحیه‌ پلیدى، چه انسان‌های بداندیشى، احترام به بزرگان را این‌جوری بخواهند نقض كنند و هتك كنند و این را جزو وظائف دینى بشمارند! در آن‌وقتی كه این‌ها بقیع را ویران كردند، این را بدانید؛ سرتاسر دنیاى اسلام علیه این‌ها اعتراض كرد. عرض كردم؛ از شرق جغرافیاى اسلام- از هند- تا غرب جغرافیاى اسلام، علیه این‌ها بسیج شدند.
این‌ها به‌عنوان اینكه این كارها پرستش است، این اقدام‌های خبیث را می‌کنند! رفتن سر قبر یك انسانى و طلب رحمت كردن براى او از خداى متعال، و طلب رحمت كردن براى خود در آن فضاى معنوى و روحانى، شرك است؟ شرك این است كه انسان بشود ابزاردست سیاست‏هاى اینتلیجنس انگلیس و سى. آى. اى آمریكا و با این اعمال، دل مسلمانان را غم دار كند، آزرده كند. این‌ها اطاعت و عبودیت و خاكسارى در مقابل طواغیت زنده را شرك نمی‌دانند، احترام به بزرگان را شرك می‌دانند! خود این، یك مصیبتى است. جریان تكفیرىِ خبیث كه امروز در دنیاى اسلام به بركت برخى از منابع مادى، متأسفانه پول و امكانات هم در اختیار دارند، یكى از مصائب اسلام است. (بیانات مقام معظم رهبری 16/ 02/ 1392).
انتهای پیام