بسیاری از سنگرهای شعر آئینی و ارزشی خالی است
یک شاعر آئینی گفت: ما به شعر آئینی محتاج هستیم و چون به آن نپرداخته‌ایم، دیگران با اشعار غیر آئینی به سمت ما شلیک می‌کنند؛ اما ما آن‌طور که باید مسلح نیستیم و سنگرهای ما خالی است.
حجت‌الاسلام سید‌حسین سیدی، یک شاعر آئینی در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان رضوی، با بیان اینکه امروز از ظرفیت‌های شعر آن‌طور که باید استفاده نمی‌شود، اظهار کرد: اکنون عصر تبلیغ به‌وسیله فرهنگ و هنر است و شعر یکی از رساترین زبان‌هاست، اما از زبان شعر برای تبلیغ استفاده نمی‌شود و چه بسا گاهی طلبه‌ها آن را رد می‌کنند که این معضل بزرگی است، شعر قدرت به شدت بالا و والایی دارد و اکنون که در بسیاری اوقات دشمن با مغالطه‌ها، با زبان شعر، خیال و تصویرسازی کلمات به ما حمله می‌کند، ما نیز باید با همین سلاح پاسخگوی او باشیم. اینکه با استفاده از ابزار و ادوات جنگی مثال می‌زنم به این دلیل است که به معنای واقعی، امروز جنگ، جنگ فرهنگ‌هاست. در این روزگار هر غزل یک رگباری است که به سوی مغزهای متعدد شلیک می‌شود.
وی افزود: بنده در بعضی اوقات که می‌خواهم در یک مقوله‌ای کار کنم و شعری استخراج کنم، می‌بینم که درباره آن مقوله و موضوع مهم، شعر مناسب و چشم‌گیری وجود ندارد. شاعران به برخی موضوعات بیش از حد پرداخته‌اند و موضوعات دیگر به شدت مغفول مانده است. برای مثال اگر بخواهیم درباره عدالت، شعر پیدا کنیم، اگر تمام کتابخانه‌ها و اینترنت را بگردیم، شعر مناسبی برای سخن گفتن با نسل امروز پیدا نخواهیم کرد، حتی این موضوع در مورد اشعاری که در وصف ائمه(ع) سروده می‌شود نیز صدق می‌کند. هرچند که بنده معتقدم در 40 سال پس از انقلاب به اندازه کل تاریخ و چه بسا بیشتر شعر آئینی تولید شده، اما برای نمونه، به اندازه‌ای که برای امام علی(ع) و امام حسین(ع) شعر سروده شده، در مورد امام هادی(ع) شعر شاخصی وجود ندارد و این سخن مطرح می‌شود که چرا شاعر ما باید یک دیوان برای امیرالمؤمنین(ع) گفته باشد، اما یک غزل یا قصیده برای امام هادی(ع) نگفته باشد! ما وظیفه داریم در حوزه‌هایی که خلأ وجود دارد، آن خلأها را شناسایی کنیم و با خود بگوییم که اگر قرار است ما شاعر آئینی باشیم کدام سنگرها خالی است و سپس آن‌ها را پر کنیم.
ارتباط و بهره‌مندی شاعران از حوزه‌های علمیه
سیدی در رابطه با میزان ارتباط و بهره‌مندی شاعران از حوزه‌های علمیه، مراکز و شخصیت‌های قرآنی، برای خلق آثار قرآنی، گفت: میزان این ارتباط بسیار کم است و این از خلأهای جدی است که در حوزه‌های علمیه وجود دارد. حوزه علمیه در زمینه شعر و هنر آئینی باید هرچه سریع‌تر خود را به‌روزرسانی کند، وگرنه از قافله هنر که سردمداران فرهنگ‌سازی هستند عقب خواهیم ماند. بنده یک شاعر آئینی هستم و من را به این نام می‌شناسند، اما در چند نشست قرآنی شرکت کرده‌ام و بین آن‌ها شعر خوانده‌ام؟ چند بار حوزه‌علمیه من را دعوت کرده است؟ باید بگویم خیلی کم. اگر بخواهم حوزه‌علمیه خراسان را مثال بزنم چند باری در طول این 20 سال اخیر فعالیت‌هایی انجام داده، اما این، آن چیزی نیست که حوزه باید پیگیرش باشد.
این شاعر آئینی تصریح کرد: انتظار ویژه‌ای که از شعر آیینی امروز وجود دارد مخاطب‌شناسی است، ممکن است شعر شاعران عرب یا شاعران آئینی را بخوانید و تصور کنید که باید در این سبک فعالیت شود، در صورتی که ممکن است این تصور اشتباه باشد، چون مخاطب امروز دیگر مخاطب گذشته نیست، شاید با زبان سبک صائب و عراقی و خراسانی لازم نباشد در امروز صحبت کرد، بلکه باید فقط با مخاطب با صمیمیت سخن گفت.
وی در رابطه با ویژگی‌هایی که باید یک شعر آئینی داشته باشد و تقسیم‌بندی موضوعی اشعار آئینی، گفت: ریشه اولیه شعر آئینی نسبت به گذشته تغییری نکرده، یعنی شعر آئینی باید شعری باشد که انسان را به‌سوی ارزش‌ها سوق دهد، اما نحوه و زبان سرایش تغییر کرده است. شعر آئینی در واقع شعر اهل‌بیتی و شعر ارزشی است، هر چند تفاوتی نیز با هم ندارند، اما اگر بخواهیم تقسیم‌بندی برای شعر آئینی انجام دهیم به این دو مورد می‌توان اشاره کرد که هر دو، در یک جا به هم می‌رسند، اما شعری که در وصف اهل بیت(ع) سروده شده باشد و صفات و سیره اهل‌بیت(ع) را بگوید شعر اهل بیتی و شعری که از ارزش‌ها بگوید که شأن نزول اهل بیت همین تبیین ارزش‌ها است را شعر ارزشی می‌نامیم.
سیدی اظهار کرد: وقتی که شعر، لباس قصه بپوشد کار شاعر سخت‌تر خواهد شد، البته این کار شدنی است، اما جایی نبوده است که حمایت کند از یک شاعر تا قصه‌های قرآنی را در قالب شعر ارائه کند، افرادی هم که این کار را انجام داده‌اند و حامی قوی نداشته‌اند، کارشان نتیجه خیلی ضعیفی داشته است، خیال را وقتی از شعر بگیریم، دست و پای شاعر در خیلی از جاها بسته می‌شود اما احسن‌القصص را در قرآن داریم اگر حمایت صورت بگیرد این اتفاق شدنی است، قصه‌هایی به مراتب ضعیف‌تر از قصه‌های قرآنی هستند که به‌صورت شعر ارائه شده و اکنون بر سر زبان‌هاست، اما تلاشی برای به شعر درآوردن نتیجه یک قصه قرآنی والا انجام نشده که آن، بر سر زبان بچه‌ها و لالایی مادران ما باشد، وظیفه همه ما است که از موضوع شعر قرآنی، به‌ویژه در حوزه کودک حمایت کنیم تا کودکان ما مفهوم زیبای قرآنی، بدون اشاره مستقیم را یاد بگیرند.
این شاعر آئینی بیان کرد: بنده همیشه شعر و به‌ویژه شعر آئینی را به یک رمه غزال نابه‌سامان تشبیه می‌کنم، تمامی آن‌ها زیبا هستند، اما وحدتی که باید آن شکل بگیرد وجود ندارد، شعر اسب وحشی رهایی است که لجام نشده است. ما در مشهد تعداد بسیاری جلسه شعر آئینی داریم اما مردم با آن‌ها آشنایی ندارند و شعرخوانی‌ها نیز در فضای مجازی بازتاب ندارد. ما عده‌ای شاعر هستیم که دور یکدیگر جمع می‌شویم و برای خود شعر می‌خوانیم، حتی همسایه بنده اطلاع ندارد که من اهل شعر هستم، این شعرخوانی هم بین مردم جا نیفتاده است.
وی در رابطه با شعر آئینی مشهد اظهار کرد: شعر مشهد شعر بسیار پر ظرفیتی است که رهاست، کمیت در آن زیاد، اما کیفیت و وحدت در آن کم است، ما امید داریم یک نهاد پرقدرت در این حوزه ورود کند و این وضع را سروسامان دهد. من افرادی را می‌شناسم که متمول هستند، قدرت مالی دارند و می‌خواهند کمک کنند اما نمی‌دانند باید به کجا مراجعه کنند که امیدواریم این موضوع حل شود.
انتهای پیام
