تأکید بر علوم انسانی اسلامی در برگزاری کرسی‌های نظریه‌پردازی
دبیر دستگاهی کرسی‌های نظریه‌پردازی، نقد و مناظره دانشگاه فردوسی گفت: تأکید بر علوم انسانی اسلامی در برگزاری کرسی‌های نظریه‌پردازی وجود دارد. توسعه و گستره کرسی‌ها برای ورود همه حوزه‌های علوم انسانی باعث رونق بخشیدن به آنها می‌شود.
مهدی حسن‌زاده، دبیر دستگاهی کرسی‌های نظریه‌پردازی، نقد و مناظره دانشگاه فردوسی در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان رضوی در خصوص فعالیت و ماهیت کرسی‌های نظریه‌پردازی، اظهار کرد: در باب پرداختن به تحقیقات علمی چند رویکرد وجود دارد. گاهی در این‌باره به سوی توصیف پدیده‌ها و گاهی به سوی تکرار آنچه که وجود دارد پیش می‌رویم. زمانی نیز به دنبال تولید علم هستیم. کرسی‌های نظریه‌پردازی به دنبال تولید دیدگاه‌های علمی هستند.
وی افزود: در نظریه‌پردازی توجه به دو حوزه مهم است؛ نظریاتی که تحول علمی ایجاد می‌کنند و می‌توانند در گسترش مرزهای علمی به ما کمک کنند. دیگری شامل نظریات نوینی است که به ما در حل معضلات اجتماعی کمک می‌کنند. در نظریه‌پردازی ما به دنبال ارائه دیدگاه‌های نوین علمی هستیم. این دیدگاه‌ها می‌توانند در زمینه گسترش علم یا حل یک مشکل اجتماعی باشند.
این عضو هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی در رابطه با الزامات نظریه‌پردازی، ادامه داد: آنچه که در شیوه‌نامه کرسی‌های نظریه‌پردازی هست، نیاز به بسط و تفصیل بیشتری دارد. در حال حاضر ممکن است آئین‌نامه موجود، خوانندگان را با ابهاماتی روبه‌رو سازد. باید این موضوع که چه کسانی و چگونه می‌توانند به این حوزه وارد شده و نظریه خود را عرضه کنند روشن‌تر شود.
حسن‌زاده بیان کرد: در کمیته دستگاهی دانشگاه، آیین‌نامه موجود را اندکی چارچوب‌مند ساخته ایم تا همکارانی که قصد ورود به این حوزه را دارند از حالت سردرگمی خارج شوند. در کمیته دستگاهی مصوب شد و همکارانی که قصد ورود به مقوله نظریه‌پردازی را دارند برای نمونه باید یک کتاب تصنیفی در همان موضوع داشته باشند. دارا بودن کتاب تصنیفی به این معنی است که این فرد در حوزه علمی خود متخصص است، یا اینکه عضو هیئت علمی باید مقالات علمی پژوهشی متعددی(حدود ۱۰مقاله) در همان موضوع داشته باشد. خواه ناخواه، از الزامات و ضرورت‌های حوزه نظریه‌پردازی، تخصص فرد پژوهشگر یا محقق است. این صاحب نظر بودن از طریق نوشته‌های علمی و پژوهشی محقق مشخص خواهد شد.
دبیر دستگاهی کرسی‌های نظریه‌پردازی دانشگاه فردوسی، بیان کرد: عمدتاً کسانی وارد حوزه نظریه‌پردازی می‌شوند که در گذشته به‌صورت تخصصی درباره موضوع مورد نظر به فعالیت پرداخته و برون‌دادهای پژوهشی خود را در آن حوزه دارند. نظریه‌پردازی عبارت است از قلب و چکیده آنچه که پژوهشگر درگذشته بر روی آن کار کرده است. ورود به حوزه نظریه‌پردازی به رتبه علمی فرد باز نمی‌گردد. ارتقای مرتبه برای عضو هیئت علمی یک مسئله خودخواسته است.
این عضو هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی، تصریح کرد: به طور کلی، کرسی‌ها دو نوع و شامل کرسی‌های نظریه‌پردازی و ترویجی هستند. در کرسی نظریه‌پردازی لزوم سوابق پژوهشی متقاضی مهم است و باید صاحب صلاحیت‌های علمی ـ تخصصی پیشینی باشد، اما در کرسی‌های ترویجی این مسئله اهمیت کمتری دارد.
حسن‌زاده در رابطه با تفاوت کرسی‌های نظریه‌پردازی و ترویجی، گفت: کرسی‌های نظریه‌پردازی و علمی به خلق ایده و نگاهی نو در راستای تحول علم و حل مشکلات اجتماعی اقدام می‌کنند، اما در کرسی‌های ترویجی این انتظار وجود ندارد.
دبیر کمیته دستگاهی کرسی‌های نظریه‌پردازی دانشگاه فردوسی در رابطه با موانع رشد کرسی‌های نظریه‌پردازی در دانشگاه، اظهار کرد: یکی از پیشنهاداتی که می‌تواند موجب رونق این کرسی‌ها شود، توسعه و وسعت بخشیدن به محدوده این کرسی‌ها است. در حال حاضر بیشتر در برگزاری این کرسی‌ها بر علوم انسانی اسلامی تأکید می‌شود. اگر بتوان حوزه و گستره این کرسی‌ها را بیشتر کرد تا تمام حوزه‌های علوم انسانی به این موضوع وارد شوند و در صورت نیاز، از سمت و سوی نظریه‌پردازان دینی و اسلامی نقد شود، می‌تواند تا حد بسیار زیادی به رونق بخشیدن این کرسی‌ها منجر شود. باید نظریه‌پردازان همه علوم انسانی بتوانند وارد این حوزه شوند.
این عضو هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی، بیان کرد: امروزه در برخی از دانشگاه‌ها یا مؤسسات پژوهشی کمیته‌های دستگاهی وجود دارد. روند اجرایی طرح‌های پژوهشی در این کمیته‌های دستگاهی شکل می‌گیرد. در حالت فعلی از زمان طرح پیشنهاد از سوی متقاضی تا زمان ثبت ایده کمی زمان‌بر است. این امر ممکن است پژوهشگران و افرادی را که قصد ورود به این حوزه را دارند، از ادامه راه و همکاری بیشتر دلسرد کند.
انتهای پیام
