عباس براتیپور، شاعر پیشکسوت در گفتوگو با ایکنا درباره جایگاه نیایش در ادبیات فارسی گفت: نگاهی به دیوان اشعار شاعران کهن نشان میدهد که در گذشته بسیاری از آنها همچون هلالی جغتایی، سعدی، فردوسی، مولانا و ... در آغاز دیوان خود ابتدا به مدح و نیایش خداوند پرداخته و سپس در نعت حضرت رسول اکرم(ص) میسرودند و اگر شیعه بودند در ادامه در مدح حضرت علی(ع) شعرسرایی میکردند و سپس شعر خود را آغاز میکردند. این مدح و نیایش خداوند، تحمیدیهها و توحیدیههایی بود که گاهی در قالب یک کتاب با عنوان الهینامه، مناجاتنامه و ... بود.
وی افزود: شعر توحیدی بخش مهمی از شعر آیینی است که اکنون کمتر اتفاق میافتد و کمتر اثری را میبینیم که با شعر توحیدی آغاز شده باشد. البته شعرایی همچون استاد حسن میرخانی که خطاط هم بود و «بنده» تخلص میکرد، در اول دیوانش چندین مناجات سروده است که به نظرم از یک سو به اعتقاد و باور شاعر مربوط میشود و از طرف دیگر شاید این روح توحیدی در سایر شعرهای شاعران جاری است.
براتیپور ادامه داد: در میان متون فارسی، مناجاتنامههایی از ائمه(ع) هم وجود دارد که به فارسی ترجمه شده و جایگاه خاصی در ادبیات فارسی دارند. مثلاً وقتی مناجات شعبانیه را میخوانید و در آن تأمل میکنید، آرامش حاصل از آن قابل وصف نیست. اخیراً هم کتاب «خمس عشره» حضرت زینالعابدین را مطالعه میکنم که سیدمهدی شجاعی بسیار روان و خوشخوان ترجمه کرده است. این کتاب شامل پانزده مناجات و خواندن متن عربی و فارسی آن بسیار لذتبخش است.
این شاعر پیشکسوت در ادامه بیان کرد: در واقع در این مناجات انسان عاشقانه با خداوند صحبت میکند و در فرازی از آن آمده است: «خدایا اگر مرا به دوزخ ببری آنجا فریاد میزنم به دوزخیان که من تو را دوست دارم.» و یا در فراز دیگری آمده است: «خداوندا! خودت تمامی دلمشغولیهای من را سامان ببخش و مرا به کاری بگمار که فردا سراغش را از من میگیری و روزگارم را متناسب با هدف آفرینشم قرار بده.» البته در صحیفه سجادیه هم فرازهای خوبی وجود دارد که روح را تلطیف میکند.
شاعر «وعده دیدار» در ادامه با اشاره به نیاز انسان به نیایش در این روزگار گفت: امروز که انسان با بیماری کرونا درگیر است و به نوعی تنهایی با خود را تجربه میکند، تنها چیزی که میتواند به او را آرامش دهد همین مناجاتها و نیایشهاست و اگر شاعران معاصر به این امر مهم بپردازند، در جامعه امروز بسیار سازنده و مؤثر خواهد بود. زیرا نیاز فعلی جامعه است.
وی درباره برنامهسازیهای صدا و سیما نیز گفت: یکی از برنامههایی که جای خالی آن در رادیو و تلویزیون دیده میشود، پرداختن به مناجاتها و نیایشها در ادبیات فارسی است و متأسفانه صدا و سیما توجهی به این موضوعات ندارد. هر موضوعی مخاطبان خاص خود را دارد و فکر میکنم تهیه چنین برنامهای به ویژه در ماه مبارک رمضان از سوی مخاطبان مورد استقبال قرار گیرد.
انتهای پیام