سینما جای دلسوزی فرهنگ همراهی مردم را ارتقا دهد

غلامرضا موسوی، تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با ایکنا به مناسبت هجدهم اردیبهشت که مصادف با روز بیماری‌های خاص است گفت: در سینمای ایران فیلم‌های بسیاری ساخته شده‌اند که در آن‌ها به موضوع بیماران خاص توجه می‌شود و من نیز در چند کارم به این حوزه ورود کرده‌ام. برای مثال در «پارک‌وی» و «قرمز» موضوع بیماران خاص مد‌نظر قرارگرفته است.

وی افزود: توجه سینمای ایران به بیماران خاص مبتنی بر برنامه‌ای مدون نبوده است، بلکه بیشتر این امر نشئت‌گرفته از احساسات شخصی عوامل سینماست که پیرامون یک موضوع احساس وظیفه کرده و دست به ساخت کاری زده باشند. در این میان به نظرم سازمان‌هایی، چون بهزیستی می‌توانند ایفاگر نقش اصلی باشند یعنی با حمایت‌های خود ساخت کار‌هایی را در این رابطه بانی شوند، البته چند بار این اتفاق رخ‌داده، اما معتقدم می‌شود کار‌های بیشتری را در این حوزه تولید کرد.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «جنگ نفتکش‌ها» تصریح کرد: درباره بیماران خاص یک نکته باید مدنظر باشد، آن‌هم اینکه، کار مربوطه در راستای بالا بردن فرهنگ مردم در پیرامون بیماران خاص باشد، وگرنه اگر بخواهیم تنها با نشان دادن بیماری سرطانی احساس غم در مخاطب ایجاد کنیم تنها به‌صورت مقطعی به خواست خود رسیده‌ایم، اما آن کار نخواهد توانست برای بیماران خاص دستاورد جدی داشته باشد.

وی تأکید کرد: برای اینکه آموزش در این رابطه (بیماران خاص) به شکلی خوب رخ دهد، اولین و مهمترین شرط داشتن فیلمنامه و متن مناسب است. در این رابطه نویسنده قادر است از دو گزینه برای رسیدن به دریافت‌های بهتر بهره برد. ابتدا اگر در نزدیکان خود بیمارانی اینچنینی دارد آنها را ارزیابی دقیق کند، اگر نه، می‌شود با مراجعه به مراکز درمانی این بیماران، نسبت به آلام آنها بیشتر آشنا شد تا کاری که می‌خواهد مصائب این بیماران را روایت کند، اثر جریان‌ساز و تأثیرگذار باشد.

این تهیه‌کننده در پاسخ به این سؤال که آیا سفارش می‌تواند عاملی در جهت رشد فیلم‌هایی با محوریت بیماران خاص باشد، تأکید کرد: همانگونه که در ابتدای سخنانم گفتم، کار‌های مطرحی که در این رابطه در سینمای کشورمان ساخته‌ شده‌اند توسط بخش خصوصی شکل‌ گرفته، اما سفارش هم انتظار می‌رود اهرمی برای رشد تولیدات این حوزه باشد، هرچند سفارش همیشه به معنای کار‌های ضعیف نیست، بلکه اگر به‌صورت صحیحی این اتفاق رخ دهد، عاملی در جهت رشد خواهد بود؛ اتفاقی که در سینمای جهان نیز رایج است.

وی متذکر شد: دلسوزی به‌خودی‌خود امری نامطلوب نیست، اما کارکردی ندارد. یعنی اگر بخواهیم برای فقرا تنها دلسوزی کنیم، اتفاقی را رقم نزده‌ایم، اما وقتی درام در کاری به‌درستی رخ دهد، شاهد تأثیرگذاری خواهیم بود. در این رابطه نیز فیلم‌هایی بوده‌اند که توانسته‌اند مردم و مسئولان را پیرامون آن مسئله دقیق کنند. برای همین اگر در تولیدات مد‌نظرمان به روی واژه همراهی دقت بیشتر شود نتیجه بسیار کارساز‌تر خواهد بود. نکته دیگری که باید اضافه کنم این است که کار خوب در این حوزه سبب خواهد شد دید احترام‌آمیز مردم نسبت به بیماران خاص بیشتر شود.

وی در پایان تأکید کرد: یک فیلم به‌خصوص را نمی‌توانم نام ببرم که توانسته مرا درگیر خود کند، اما آثار بسیاری در سینمای ایران نظیر «از کرخه تا راین»، «میم مثل مادر» و... وجود دارد که به نظرم کار‌های خوبی در تاریخ سینمای ایران هستند. این تولیدات به‌واقع توانسته‌اند قدم خوبی در جهت آموزش مردم برای همراهی محترمانه با بیماران خاص باشند.