غدیر؛ بی‌پایان‌تر از همیشه
غدیر پرونده‌ای نیست که بسته شود. همچنان که پرونده‌ای نیست که کهنه شود. غدیر پرونده مفتوح بشر و مفتوح‌ترین پرونده در موضوع حق و حقیقت و حقانیت و آنگاه استوار ماندن صاحبان حقیقت بر حقیقت است.
به گزارش ایکنا؛ کریم فیضی، نویسنده و پژوهشگر دین در یادداشتی که به انگیزه عید سعید غدیر خم در اختیار ایکنا قرار داده است؛ آورده است:
غدیر ثقل تاریخ اسلام و به یک معنا گرانیگاه تاریخ بشر است. برای اثبات این موضوع لازم نیست استدلال‌های فلسفی ریز و درشت بیاوریم و از مدخلیت جزء در کل و شکل‌گیری کل از جزء و جزئی‌ها سخن به میان بیاوریم.
همین که هزار و چند صد سال بعد از غدیر، مردی به نام ولتر نه از کشوری شرقی و اسلامی که از اعماق غرب و در مهد متاخر فرهنگ غرب مسیحی در عبارتی دقیق می‌گوید: «آخرین اراده محمد(ص) انجام نشد» به اندازه کافی نمایانگر و بلکه نشانگر همین واقعیت عظیم است که برای بیانش باید از قواعد فلسفی و براهین عقلانی کمک بگیریم تا اثبات کنیم غدیر و محتوای تاریخی آن نه تنها نقطه عطفی در تاریخ اسلام که نقطه عطفی در تاریخ بشر است، آن هم نه بشر دیروز و امروز که مطلق بشر از دیروز تا هر زمانی که صحیفه خلقت باز باشد.
دلیل موضوع روشن است: غدیر پرونده‌ای نیست که بسته شود. همچنان که پرونده‌ای نیست که کهنه شود. غدیر پرونده مفتوح بشر و مفتوح‌ترین پرونده در موضوع حق و حقیقت و حقانیت و آنگاه استوار ماندن صاحبان حقیقت بر حقیقت است.
ماجرایی که با غدیر شروع شده و تنها و تنها نیز با غدیر ادامه یافته است و در ناپیدا‌ترین گوشه حیات و تاریخ فصل نوینی از تاریخ بشر را رقم زده است. این فصل که باید آن را «فصل غدیریان» خواند، حاوی طاقت‌سوزترین سطور تاریخ است: فصل پایمردی و پایداری بر حقیقت در بحبوحه یورش‌های همه جانبه بر حقیقت با آخرین توانایی‌های فکری و ذهنی و مالی و رسانه‌ای بشر.
برای پی بردن به این فصل حقیقی اما ناشناخته و کمتر شناخته باید در اعماق تاریخ تشیع دست به کاوش زد و در سفری طولانی غبار از مسلمات تاریخ برگرفت آنجا که چند ماه بعد از غدیر خطبه دخت رسول خدا فاطمه زهرا(س) در مسجد رسول خدا و بر فراز منبر او به عنوان نخستین ایضاحگر حقیقت و هویت غدیر، بارانی از استدلال و ایضاح و پرسش را بر سر تاریخ می‌باراند و با ذکر علی(ع) و حق علی(ع) و هویت علی(ع) با عنوان «مجتهدا فی امر الله» نخستین سطر کتاب غدیر را به نگارش درمی‌آورد و نخستین فریاد غدیر و غدیریان را بر سر جهان می‌کشد آنجا که می‌گوید: وَ اَنْتُمْ ذَوُو الْعَدَدِ وَ الْعُدَّةِ وَ الْاَداةِ وَ الْقُوَّةِ... وَ قَدْ أَریٰ أَنْ قَدْ أَخْلَدْتُمْ إِلَی الْخَفْضِ وَ أَبْعَدْتُمْ مَنْ هُوَ أَحَقُّ بِالْبَسْطِ وَ الْقَبْضِ...: شمایان دارای عده و عده‌اید. نفرات و ابزار و نیرو و سلاح و سپر دارید و ... شگفتا که من می‌بینم که در تن‌آسانی و عافیت‌طلبی فرو رفته‌اید و تنها کسی را شایسته امر و نهی بود کنار گذاشتید.... (شرح خطبه حضرت زهرا، آیت‌الله عزالدین زنجانی، چاپ هشتم دفتر تبلیغات اسلامی صفحه ۵۴۶).
آری درست از آن لحظه و با این کلام بود که هویت غدیریان شکل گرفت و در جهان به تشکلی حقیقی مبدل شد؛ تشکل حقیقت باورانی که هرگز حقیقت را در هیچ زمانی مشمول مرور زمان نمی‌دانند و هرگز چشم بر آن نمی‌بندند و گذر زمان را عامل کهنگی حقیقت به شمار نمی‌آورند و با حفظ اصول و مبانی و مبادی آن هم نه به صورت صوری بلکه حقیقی و واقعی، چشم انتظار تابش خورشید می‌مانند و هرگز سرود گرما و حقیقت حرارت حقیقت را فراموش نمی‌کنند حتی در دیجورترین برهه‌های تاریخ.
این شیوه خود صاحب غدیر علی بن ابیطالب (ع) است که در متن زمین و در بطن زمان به یادگار گذاشته است. این راه علی(ع) است که صبر به معنای فراموشی نیست هرچند که حقیقت را پیوسته باید به خاطر داشت و چشم انتظار تابشش باید ماند. از این منظر غدیر تنها نام یک واقعه نیست همچنان که تنها نام یک روز بزرگ نیز نیست بلکه ماهیت یک مکتب بزرگ شورانگیز است که هرگز اصالتش را از دست نمی‌دهد و پیوسته بر اصالت خویش باقی می‌ماند.
شاید این بیت حافظ ناظر بر بخشی از این جریان جاری در اعماق تاریخ باشد:
از کران تا به کران لشکر ظلم است ولی
از ازل تا به ابد فرصت درویشان است
