پنج معنای «محکم» و «متشابه» در میان مفسران

به گزارش ایکنا، جلسه تفسیر قرآن آیت‌الله احمد عابدی روز گذشته در حوزه علمیه قم برگزار شد.

عابدی در ابتدای جلسه به توضیح درباره آیه هفتم سوره آل عمران پرداخت. خداوند متعال در این آیه می‌فرماید: «هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ؛ اوست كسى كه اين كتاب [قرآن] را بر تو فرو فرستاد پاره‏‌اى از آن آيات محكم [صريح و روشن] است آنها اساس كتاب‌اند و [پاره‌‌اى] ديگر متشابهاتند [كه تاويل‏ پذيرند] اما كسانى كه در دلهايشان انحراف است براى فتنه‏‌جويى و طلب تاويل آن [به دلخواه خود] از متشابه آن پيروى مى‌كنند با آنكه تاويلش را جز خدا و ريشه‏ داران در دانش كسى نمى‌ داند [آنان كه] مى‌‌گويند ما بدان ايمان آورديم همه [چه محكم و چه متشابه] از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان كسى متذكر نمى ‌شود».

گزیده متن جلسه از نظر می‌گذرد؛

بحث در آیه هفتم آل عمران بود. سوره آل عمران را سوره «زهرا» هم می‌نامند، ولی نه به معنای حضرت زهرا(س) بلکه به معنای درخشنده چون پیامبر(ص) فرمودند هر کس این سوره را بخواند برایش می‌درخشد.

درباره محکم و متشابه چند قول وجود دارد. محکم یعنی آن چیزی که ظاهرش معلوم است، ولو قرینه‌ای همراهش نباشد. مثل آیه: «إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا». متشابه یعنی چیزی که مراد ظاهرش معلوم نیست مگر اینکه یک قرینه‌ای بیاید بگوید مرادش چیست. مشتبه مثل این: «وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً»، یعنی خدا بلعم باعورا را بر اساس علمش گمراه کرد. وقتی می‌گوییم خدا گمراه کرد یک معنا دارد، وقتی می‌گوییم فرعون یا سامری گمراه کرد، یک معنای دیگری دارد. گمراه کردن توسط سامری کار بدی است ولی گمراه کردن توسط خدا کار خوبی است. اشتباه گاهی وقت‌ها در اصول دین است، مثلا در توحید و نفس تشبیه از خدا و نفی جور از او مثل آیه «ثم استوى على العرش» که دو معنا از آن قابل برداشت است. توجه داشته باشید توحید و نفی تشبیه یک معنا دارد. توحید را به یکتایی خدا معنا نکنید، توحید یعنی شبیه نداشتن. پس هر وقت می‌گویند توحید؛ یعنی بی‌شبیه بودن.

سایر معانی محکم و متشابه

دومین معنای «محکم»، «ناسخ» است. متشابه هم یعنی منسوخ. سوم اینکه محکم یعنی آن که فقط یک توجیه دارد، ولی متشابه یعنی آن چیزی که می‌شود آن را چندگونه معنا کرد. چهارم اینکه محکم یعنی یکبار در قرآن به کار رفته است مثل ابابیل، ولی متشابه یعنی مکرر به کار رفته است. پنجم اینکه محکم آن چیزی است که تاویلش معلوم است ولی متشابه چیزی است که تاویلش معلوم نیست. مثلا «قیام الساعه» کی است را نمی‌دانیم.

مطلب بعدی درباره «ام الکتاب» است. چرا ام الکتاب را مفرد آورد؟ اول اینکه آیه در مقام جواب است. پاسخ دوم این است که برخی چیزها جمعش یکی حساب می‌شود؛ یعنی صدتا آیه که محکم است یک ام الکتاب است.