اصرار بر گناه به وارونگی جان و شخصیت انسان منجر می‌شود

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، محمدعلی انصاری صاحب تفسیر مشکاة و مفسر قرآن، در نشست مجازی که امروز 4 مردادماه، با موضوع «اصرار بر گناه» برگزار شد، اظهار کرد: استمرار در معصيت همه چيز را در جان انسان واژگونه می‌كند؛ اعلا را در نظر او اسفل و اسفل را در نگاهش اعلا می‌گرداند. اگر اصرار بر گناه بيشتر شود و ادامه يابد شخصيت گنهكار وارونه می‌شود و درنتيجه او معيارها و ارزش‌ها را كاملا واژگون می‌بيند؛ در چنین شرایطی ظلم در كام او شيرين می‌آيد و عدل، تلخ می‌شود؛ دروغ را زيبا و جذاب می‌بيند و صداقت را زشت و منفور می‌پندارد.

وی ادامه داد: این امر تاحدی ادامه پیدا می‌کند که خداوند متعال در ایه 60 سوره فرقان فرموده است: «وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَٰنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَٰنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا؛ و چون به این مردم کافر گفته شود بیایید خدای رحمان را سجده کنید، در جواب گویند: خدای رحمان چیست؟ آیا ما به آنچه تو امر می‌کنی سجده کنیم؟ و دعوت به خدای یکتا (به جای اطاعت) بر نفرتشان بیفزاید.»آری، اصرار بر گناه به وارونگی جان، ديدگاه، نظر و شخصيت انسان منجر می‌شود و قلب چنين كسانی آن‌قدر مقلوب شده كه گناه را عزيز می‌شمرند و از نام و ذكر خداوند می‌گريزند. 

انصاری بیان کرد: راهکار شیطان برای نفوذ در انسان این گونه است که وقتی آدمی تصمیم جدی برای انجام گناه می‌گیرد، با ترغیب و تشویقش، به او جرئت و جسارت می‌دهد. بسیاری از انسان‌ها گمان نمی‌کنند روزی برسد که بخواهند دست به مال و ناموس دیگران دراز کنند، اما شیطان با وسوسه و اغواگری به سراغشان می آید و اندک اندک آنان را گستاخ می‌کند و به ورطۀ گناه می‌کشاند.  حوزه فعالیت شیطان منحصر در گناه و عصیان نیست؛ بلکه او انسان‌ها را از انجام اعمال نیک و صالح نیز بازمی‌دارد، زیرا شيطان می‌کوشد در جان انسان کسالت و رخوت وارد کند تا در انجام کارهای نیک کندی ورزد. 

این مفسر قرآن کریم تصریح کرد: شیطان بر انسان‌ها سلطه جسمی ندارد و به لحاظ فیزیكی نمی‌تواند كاری با انسان انجام دهد، یعنی او نمی‌تواند گریبان آدمی را بگیرد و از سویی به سویی بكشاند. همچنین نمی‌تواند دست آدمی را بگیرد و به سرزمین گناه سوق دهد، یا او را در منجلاب گناه بیفكند. اما شیطان می‌تواند از طریق وسوسه در قوّه وهم انسان تصرف كند و رفتاری را كه عقل و شرع ناپسند می‌شمارند، در قوّۀ وهم پسندیده جلوه دهد و آدمی را به انجام آن ترغیب كند. به همین جهت انسان‌های گنهكار در دادگاه عدل الهی برای تبرئۀ خود فرافكنی می‌كنند و گناه خود را به دوش رهبران باطل و شیطان می‌اندازند و به خداوند می‌گویند كه آنان ما را به انجام گناه مجبور كردند. اما شیطان در پاسخ به آن‌ها می‌گوید: خداوند به شما وعده حق داد و من به شما وعدۀ نادرست دادم. من بر شما تسلطی نداشتم، جز اینكه پیام مسمومی را از جنس فكر خودم به شما دادم و به انجام گناه دعوتتان كردم و شما به پیام من زودتر از سایر پیام‌ها چنگ زدید و دعوت مرا پذیرفتید! البته پیامبران الهی نیز به شما پیام داده بودند، اما شما گوشتان را به روی پیام آن‌ها بستید و به آن بی‌اعتنایی كردید. بنابراین، از شماتت من دست بردارید و خودتان را سرزنش كنید.