در جهانی که سیاست، اقتصاد و ایدئولوژیها اغلب مردم را از هم دور میکنند، ما نیازمند زبانی هستیم که بتواند انسانها را دوباره گرد هم آورد. محبت حسین چنین قابلیتی دارد. در چنین افقی، «حب الحسین یجمعنا» دیگر صرفاً جملهای زیبا نخواهد بود، بلکه یک نظریه همبستگی انسانی، یک برنامه کنش اجتماعی و نقطهای برای بازاندیشی در نسبت اخلاق، قدرت و مردم خواهد بود.