به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، هر ساله شاهد هستیم مسابقات قرآن از سوی ادارات مختلف از جمله اوقاف، تبلیغات اسلامی، فرهنگ و ارشاد اسلامی و غیره برگزار میشود که ماحصل این مسابقات در اکثر مواقع اهدای چند جایزه به نخبگان قرآنی است.
بعد از برگزاری مسابقات قرآنی و زمانی که مسابقات به اتمام میرسد با بازگشت قاریان و متسابقان به شهرستان خود به ویژه در شهرستانهای کوچک، شاهد رها شدن این عزیزان به حال خود هستیم و کمکی برای رشد و ادامه مسیر قرآنی آنها نمیشود.
نکته دیگر این است که در صورت کسب رتبههای ممتاز توسط این افراد و به دلیل بالا رفتن توقعات جامعه از این طیف، دیگران انتظار دارند که از دانش قرآنی این بزرگواران در قسمتهای مختلف استفاده شود. ولی در عمل شاهدیم که اینگونه نبوده و بسیاری از این قاریان و حافظان قرآن ممتاز به حال خودشان رها میشوند به دلیل تأمین مالی نشدن و همچنین بعد از نداشتن هزینه اولیه برگزاری کلاسهای تخصصی نیرو و توانایی آنها بدون استفاده میماند.
با گذشت زمان در عمل شاهدیم که بسیاری از این متخصصان قرآنی از محافل قرآن خارج و به شغلهای دیگری روی میآورند و یا در عمل از مقام اولیه خودشان به دلیل دوری از کلاسها و تمرین مناسب به شدت افت میکنند.
علیرضا خدابخش، حافظ روشندل قرآن کریم در گفتوگو با
ایکنا با بیان اینکه بین تحصیل و حفظ قرآن، حفظ قرآن برایم از اولویت بالاتری برخوردار است، تصریح کرد: از ابتدای مهرماه ادامه تحصیل خود را در کلاس سوم دبیرستان نظام قدیم در رشته علوم انسانی پیگیر شدهام.
این حافظ قرآن سبزواری با ابراز اینکه، حفظ قرآن باعث شده است تا ذهنم قویتر شود، ابراز کرد: در حال حاضر 24 جزء قرآن را حفظ کردهام و انشاءالله برای مسابقات قرآن سال آینده در رشته حفظ کل شرکت خواهم کرد.
این حافظ روشندل قرآن افزود: امسال در مسابقات قرآن دانشآموزی با توجه به اینکه 24 جزء از قرآن کریم را از حفظ بودم ولی به جهت آنکه سال اولی بود که در مسابقات شرکت میکردم، در رشته 10 جزء شرکت کردم و در مرحله کشوری حائز رتبه سوم شدم.
نفر دوم رشته حفظ مسابقات قرآن اوقاف خراسان رضوی در سال جاری، اثر قرآن و برکات آن در زندگی خود را بسیار زیاد عنوان کرد و افزود: ایجاد معنویت در زندگی، کسب رضایت خداوند سبحان و رضایت ائمه(ع) بالاترین پاداشی است که از حفظ قرآن دریافت کردهام.
برخی مسئولان به مسائل بیارزش بیشتر از قرآن بها میدهندوی با بیان اینکه از حدود سال 1391 که در مقطع دوم راهنمایی تحصیل میکردم با تشویق والدین و همچنین یکی از دوستانم زیر نظر استاد محمدرضا جاهدینیا، حافظ کل قرآن در سبزوار و مهدی حسینی، حافظ بینالمللی حفظ قرآن را آغاز کردم، گفت: احساس من این است که متأسفانه بسیاری از مردم به قرآن کم اهمیت میدهند و حتی بعضی دولتیها و مسئولان به مسائلی بها و اهمیت میدهند که مطالب فرعی و بیارزش هستند و برای آخرت مردم سودی ندارند.
دارنده رتبه سوم حفظ 10 جزء مسابقات قرآن دانشآموزی کشور اضافه کرد: بارها افراد بسیاری که خود باید مروج و مشوق قرآن باشند به من گفتند که حفظ قرآن بیهوده است. حتی بالاتر از آن متأسفانه عدم حمایت مسئولان، بیمهریشان به جامعه قرآنی و به ویژه حافظان قرآن باعث دلسردی تعداد زیادی از افراد جامعه قرآنی و درگیر شدن آنها با مشکلات و مسائل مادی شده است.
مسابقات قرآن پایان کار متسابقان نیستخدابخش با تأکید بر اینکه متأسفانه حمایت مسئولان از قاریان قرآن و حافظان تنها در برگزاری مسابقات قرآن خلاصه شده و با پاداش اندکی که میدهند فکر میکنند مسئولیت خودشان را در مقابل قرآن و ترویج کلامالله مجید به پایان رساندهاند از عدم حمایت مسئولان فرهنگی از قاریان و حافظان قرآن بعد از مسابقات گلایه کرد.
وی در این زمینه با بیان اینکه مسابقات قرآن پایان کار متسابقان نیست، افزود: من در حالی که نابینا هستم و برای هر سرویس رفت و آمد به کلاسهای تخصصی قرآن حداقل 100 هزار ریال هزینه میکنم، نه بهزیستی به غیر از کمک 50 هزار تومانی کمک به معلولان و نه هیچکدام از مسئولان دیگر نهادهای استان و شهرستان تاکنون حمایتی برای پایداری و ادامه مسیر حفظ قرآن نکردهاند.
مسئولان چرا تبعیض قائل میشوند؟وی با بیان اینکه افرادی که برای قرآن در راه خدا گام برمیدارند، اجرشان را خدا میدهد، عنوان کرد: سؤالم از مسئولان این است که چرا جایزه یک حافظ و قاری قرآن در مرحله مسابقات کشوری باید کمتر از جوایز بسیاری از شرکتکنندگان مسابقات فرهنگی و ورزشی دیگر و یا المپیادیها باشد؟ چرا بین افرادی که در مسابقات قرآن کشوری و بینالمللی حائز مقام و رتبه میشوند با بقیه تبعیض قائل هستند؟
وی با تأکید بر اینکه برای رسیدن به رتبههای بالاتر نیاز به گذراندن دورههای تخصصی قرآن دارم و مشکلات مادی اجازه ادامه کار را برای من فراهم نمیکند، افزود: منزل ما در جنوب شهر قرار دارد و پدرم با اینکه کارگر سادهای است در حال حاضر چند ماه است به دلیل مشکلات اقتصادی جامعه بیکار شده و توان مالی مناسبی نداریم.
این حافظ روشندل قرآن تصریح کرد: در حالی که در یک خانواده پنج نفره زندگی میکنم و با مشکلات فراوانی که داریم اما هیچ وقت راضی نیستم که با وجود ابراز علاقه دوستان برای کمک به من، کسی به خاطر یک روشندل و حافظ قرآن به زحمت بیفتد.
محافل انس با قرآن ویژه ماه مبارک رمضان نیستنفر سوم رشته حفظ مسابقات قرآن دانشآموزی کشور با اشاره به اینکه همیشه سعی میکنم با توکل بر خدا روی پای خودم بایستم، ابراز کرد: مسئولان، برگزاری جلسات و محافل انس با قرآن را فقط ویژه ماه مبارک رمضان قرار ندهند و در بقیه ایام سال نیز این محافل معنوی برگزار و از این برنامهها حمایت شود.
این حافظ روشندل قرآن با اشاره به اینکه از فایلهای صوتی استاد منشاوی برای ترتیل قرآن بهره بردهام، تصریح کرد: در ادامه راه حفظ قرآن با کمک اساتید قرآنی و دوستان، به یادگیری دستگاههای مختلف مانند نهاوند و سهگاه پرداختم.
بنا بر این گزارش، آنچه که مبرهن و واضح است، توجه به نخبگان قرآنی در شهرستانها باید در دستور کار اصلی مسئولان و نهادهای فرهنگی قرار بگیرد تا با حمایتهای ویژه و اختصاص بودجههای مناسبی که برای رشد و ارتقای تواناییهای تخصصی این افراد لازم است مانع دوری و حتی خروج آنها از برنامههای قرآنی و اشتغال به کارهای دیگر غیر از تخصصشان شوند. این امر سبب زمینهسازی برای بهرهبرداری از این شخصیتها در مسیر گسترش و رشد علوم قرآنی میشود.
نکته دیگر این است که برگزاری مسابقات قرآن و هزینههای سنگین آن، بیشتر از آنکه به قرآنیان اختصاص یابد به حاشیه مراسم، نحوه برگزاری یا پذیرایی از انواع میهمانان اختصاص مییابد که با برنامهریزی مناسب میتوان این بودجهها را ساماندهی و برای خود متسابقان اختصاص داد.
همچنین بسیاری از افراد ساکن در روستاها به دلیل عدم دسترسی به مؤسسات قرآنی از کلاسهای تخصصی قرآن بیبهره هستند و میتوان گفت که قرآن را در مدرسه و یا از طریق دیگر روشهای قدیمی فرا گرفتهاند لذا میتوان با ساماندهی متخصصان و نخبگان قرآنی از این افراد در روستاها برای آموزش و بالا بردن سواد قرآنی بهره گرفت.
و نکته آخر اینکه صرفا شناخت نخبگان قرآنی در مسابقات کافی نیست و حمایت از آنها بعد از مسابقات شرط مهمی است که باید تحقق یابد و از نظر مالی و معنوی حمایت شوند تا در مسیر قرآنی رشد و ارتقاء پیدا کنند تا مبادا روزی برسد که این فضا را رها کرده و همانند بعضی نخبگان قرآنی به سمت خوانندگی در دنیای موسیقی پیش بروند و مسئولان به همراه مردم حسرت بخورند و انگشت حیرت به دندان بگیرند.