حسد حاصل ضعف بینش توحیدی است

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، محمدعلی انصاری، مفسر قرآن و صاحب تفسیر مشکاة، امروز، هشتم مردادماه در نشستی مجازی با موضوع «حسادت» اظهار کرد: حسد در اصطلاح به معنای ناپسند دانستن نعمت و داشته‌های دیگران و آرزوی نابودی آن است. انسان حسود چون برخورداری دیگران را تاب نمی‌آورد، آرزو می‌كند هر نعمت و فرصتی كه آنها در دست دارند، از كفِشان برود مثلاً مال و سرمایه یک شخص بسوزد و موقعیتش از او گرفته و زندگی‌اش نابود شود.

وی گفت: در حسادت سخن از موقعیت نابه‌جا و ناحق دیگران نیست، بلكه حسود به فردی كه بنا بر شایسته‌سالاری و فضل و عنایت خداوند به موقعیت و موفقیتی رسیده، حسادت می‌كند، در واقع انسان حسود چشم دیدن داشته‌های دیگران را ندارد و چنین فردی نه جمال، كمال و مال دیگران و نه فرزند، همسر، جایگاه علمی، پست و مقام آن‌ها را برمی‌تابد.

این مفسر قرآن تصریح کرد: این در حالی است که برخی عالمان، لغت «حسد» را برگرفته از واژه «حَسْدَل» به معنای كَنِه می‌دانند که ویژگی این واژه هم آن است كه به حیوان می‌چسبد و خون او را می‌مكد، حسد نیز چون به جان آدمی می‌افتد شرافت، ایمان و هستی او را می‌مكد که با این توضیح، می‌توان حسد را نبود رواداری به دیگران ترجمه کرد.

وی بیان کرد: ريشه حسد، خودخواهی و انحصارگرايی است و ريشه این دو مقوله نيز ضعف توحيد و سوءظن به خداوند است و هنگامی‌که خودخواهی زمينه انحصارگرايی شود، بدين معنا كه انسان همه چيز را برای خود بخواهد نه ديگران، حسادت در او آغاز می‌شود.

صاحب تفسیر مشکاة ادامه داد: در این زمان، فرد به غلط می‌پندارد كه خداوند يا سرمايه لازم را برای تأمين اعتبار ندارد، يا اگر به ديگران ببخشد ديگر در خزانه خود چيزی برای بخشيدن به او نيست و يا آنكه حضرت حق، عدالت و حكمت كافی را در زمينه توزيع نعمت ندارد و بنا به توزيع ناعادلانه خود به ديگری داده و به او نداده است.

انصاری بیان کرد: حال آنكه خزانه‌های خداوند متعال پايان‌ناپذير و بی‌حد و حصر است، همانگونه که در قرآن کریم می‌فرماید: «الَّذِی لَا تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ»؛ آن خدايی كه گنجينه‌هايش كاستی نپذيرد و اگر تمام وجود را به انسان ببخشد باز توان آن را دارد كه هزاران برابرش را به ديگران نيز عطا كند.

این مفسر قرآن گفت: پس ريشه حسد در يک كلام، نداشتن معرفت به خداوند و ضعف بينش توحيدی است كه در نهایت سوءظن به حضرت حق را به همراه دارد و از دل آن نیز ميوه تلخ كوته‌نظری، خودخواهی و انحصارگرايی سر بر می‌آورد.