مالک بن عبدالله بن سَریع هَمْدانی کیست
در روز عاشورا ۷۲ تن از افراد همراه با امام حسین(ع) به شهادت رسیدند که برخی از آنها صحابه رسول خدا(ص)، شهیدان بنی‌هاشم و سایر یاران امام حسین(ع) بودند که به ترتیب به معرفی آنها می‌پردازیم. مالک بن عبدالله بن سَریع هَمْدانی از شهدای کربلا است و در روز عاشورا به شهادت رسید.
مالک بن عبدالله بن سَریع هَمْدانی از شهدای کربلا است که به همراه پسرعمویش سیف که از سوی مادر با یکدیگر برادر بودند، با عنوان «شهدای جابری» یاد شده است و در روز عاشورا به شهادت رسیدند، مالک از قبیله هَمْدان و از تیره بنی‌جابر بود.
در منابع، گفت‌وگویی از او و سیف با امام حسین(ع) گزارش شده و در این گزارش آمده است آن دو روز عاشورا گریه‌کنان نزد امام آمدند و در پاسخ امام، سبب گریه خود را چنین بیان کردند: نمی‌توانند در برابر دشمن برای امام کاری انجام دهند.
در زیارت الشهدا (زیارت ناحیه غیرمشهور) با عنوان مالک بن عبدالله بن سریع به او سلام داده شده است، در زیارت رجبیه امام حسین(ع) از مالک بن عبدالله حائری یاد شده است که برخی از پژوهشگران این دو را یکی می‌دانند.
مالک و پسرعمویش سیف به همراه غلامشان شبیب بن عبدالله نَهْشَلی به امام حسین(ع) ملحق شدند و گفته شده که این سه نفر از کوفه به نزد امام آمدند. محمد بن جَریر طبری تاریخ‌نگار اهل‌سنت، شهادت مالک و سیف را در بعدازظهر عاشورا می‌داند و به گفته طبری زمانی‌که اصحاب امام حسین(ع) متوجه شدند به واسطه فزونی یاران دشمن، امکان پیروزی نیست، اصحاب تصمیم گرفتند با یکدیگر در اهدای جانشان برای امام مسابقه بدهند.
گفته شده مالک بن عبدالله و سیف با مشاهده نزدیک شدن دشمن به خیمه‌گاه امام حسین(ع)، با چشم گریان به نزد امام آمدند، امام از آنها سبب گریه را پرسید و آنها مشاهده وضعیت امام و ناتوانی در یاری ایشان را مطرح کردند که امام بابت چنین مساواتی از آنان تقدیر و برایشان دعا کرد، به گفته منابع، مالک و سیف بعد از گفت‌وگو با امام(ع) به سمت میدان شتافتند و در حالی‌که از یکدیگر سبقت می‌گرفتند و از همدیگر در جنگ حمایت می‌کردند، مالک و سیف بعد از اندک زمانی به امام حسین(ع) سلام دادند و امام نیز به سلام آنان پاسخ داد.
اخلاص و ارادت بسیار مالک و سیف مورد توجه برخی سیره‌نویسان قرار گرفته است، این دو بعد از مبارزه‌ای جانانه و از پا انداختن سواران و پیادگانی در اثر ضربات شمشمیر و نیزه در نزدیکی امام و در یک مکان به شهادت رسیدند و امام با دیدن پیکر آنها گریست و برای آنها طلب آمرزش کرد و ضمن اشاره به ناگزیری در تسلیم در برابر تقدیر، بازگشت همه را به سوی خدا دانست.
زمان شهادت مالک و سیف را مختلف نوشته‌اند، برخی شهادت آنها را پس از حَجّاج بن مَسْروق و بعضی پس از شهادت حَنظله بن قیس و یا حنظله بن اَسعد گفته‌اند، عده‌ای نیز شهادت آنها را پس از عبدالله و عبدالرحمن بن عروه غفاری دانسته‌اند.
انتهای پیام
