ارزش اشیاء با انتساب آنها رابطه مستقیم دارد

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، محمدعلی انصاری، صاحب تفسیر مشکاة و مفسر قرآن در نشست مجازی که امروز 12 مهرماه، با موضوع «مالکیت اشیاء و ارزش آنها» برگزار شد، اظهار کرد: در میان انسان‌ها، شیء به دلیل انتسابش به فردی تأثیرگذار و مهم، اهمیت می‌یابد. برای مثال، قلمی به دلیل آنکه متعلق به فردی مشهور بوده ارزشمند می‌شود. زیرا ارزش این قلم از خود نیست، بلکه ارزش و اعتبار را از مالک خویش کسب کرده است. 

وی ادامه داد: در موزه ایاصوفیای استانبول، تار مویی منسوب به وجود نازنین ختم رسولان، حضرت محمد مصطفی(ص) وجود دارد که این تار مو با قدمت هزار و چندصد سال در این موزه نگهداری می‌شود و ارزش و حرمت بسیار زیادی دارد و بازدیدکنندگان بسیاری، از سراسر دنیا برای دیدن آن تار مو، به موزه می‌روند، بنابراین ارزش و حرمت ملک به مالک آن بازمی‌گردد. 

این مفسر قرآن کریم افزود: در پهنه آفرینش، آسمان و زمین، دشت و کوهستان، جنگل و بیابان، گل‌های بستانی و اجرام کیهانی، خانواده و فرزندان، دوستان و آشنایان، همگی ملک خداوندند. تمامی این ملک‌ها به دلیل وابستگی به خداوند حرمت پیدا می‌کنند. درنتیجه، بر انسان است که حرمت و ارزش مالک را رعایت کند، طبیعتش را ویران نکند و حقوق موجودات را لگدمال نسازد. 

انصاری گفت: انسان موجودی اجتماعی است و نیازش به دست دیگر انسان‌ها پاسخ داده می‌شود. اینکه انسان در هر فن و صنعتی به اهلش مراجعه کند، نه‌تنها ناپسند نیست، بلکه بسیار مطلوب و معقول است. اما به فرموده معصومان(ع)، مهم آن است که انسان به گونه‌ای نیازهایش را طراحی کند که دست حاجت به سوی لئیمان و فاجران و کافران و اهل شر، دراز نکند و عزت خود را زیر پا نگذارد، چرا که حاجت‌خواهی از این افراد، انسان را بی‌قدر و ارزش می‌کند و شرافتش را لگدمال می‌سازد. بنابراین همانطور که جایگاه انسان‌ها بر اشیا آنها تاثیر می‌گذارد، همنشینی با افراد هم ارزش انسان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. 

صاحب تفسیر مشکاة در خصوص ارزشمندی متقین، تصریح کرد: اهل تقوا در استفاده از گوش خود منضبط‌اند و آنچه قرار است بشنوند را غربال می‌کنند و سره را از ناسره جدا می‌سازند. در نزد متقین هر سخنی ارزش شنیدن ندارد و توانایی گوش را در هرجا نمی‌توان خرج کرد. آنان می‌دانند که فرصت‌ها کوتاه است و عمر را باید به تحصیل اموری گذراند که بتواند آدمی را نجات دهد. همچنین آن‌ها بر این باورند که شنیدنی‌ها باید اسباب آبادانی دنیا و آخرت شود و این مهم دست نمی‌دهد مگر با دقت در ورودی‌های نفس و نظارت بر آنچه شنیده می‌شود.