فرازهایی از زندگی سردار سرتیپ شهید محمدجواد مهدیان‌پور
محمدجواد مهدیان‌پور سال ۱۳۵۷ به خاطر بروز بیش از حد آثار جراحت شیمیایی و جراحت‌های دیگر که یادگار دوران جنگ بود، مجبور به بازنشستگی زود‌هنگام می‌شود، اما سال ۱۳۷۷ به فراخوانی مجددش برای خدمت در سپاه لبیک می‌گوید و سختی‌های ناشی از آن را به جان می‌خرد. وی سرانجام، سوم خرداد ۱۳۷۹ با سمت جانشین فرمانده قرارگاه ثامن‌الائمه(ع) حین انجام مأموریت در مسیر کاشمر به سبزوار دعوت حق را لبیک می‌گوید.
به گزارش ایکنا به نقل از روابط عمومی اداره‌‌کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان رضوی، سردار سرتیپ شهید محمدجواد مهدیان‌پور در سی‌ام دی ۱۳۳۰، در شهرستان نیشابور چشم به جهان گشود، پدرش مرادعلی و مادرش رقیه نام داشت و تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت.
قبل از انقلاب به سربازی اعزام شد و حضورش در گارد ویژه، زمینه شناخت بیشتر او از دستگاه طاغوتی ستم‌شاهی را فراهم ساخت و باعث شد تا نظم و انضباط را بیش از پیش در برنامه و زندگی خویش پیاده کند. او در این باره می‌گوید: با این که هیچ دلخوشی از گارد طاغوتی نداشتم، اما از نظم و مقررات حاکم بر آن، درس‌های زیادی گرفتم.
همین آگاهی، نقطه عطفی برای شروع مبارزات پنهان و آشکارش با رژیم استبدادی شاه شد و با اوج‌گیری مبارزات مردمی علیه رژیم پهلوی به صف مبارزان پیوست و نقش قابل‌توجهی در مبارزه و همراه ساختن جوانان با انقلاب اسلامی ایفا کرد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان اولین مسئول شهربانی نیشابور مشغول به فعالیت شد.
با تشکیل سپاه پاسداران، به عضویت این نهاد انقلابی درآمد و با آغاز تحرکات ضدانقلاب در ماه‌های اولیه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، برای فرونشاندن فتنه ضدانقلاب، راهی جبهه کردستان شد و در کنار دیگر رزمندگان و فرماندهان رشید خراسانی به جهاد پرداخت. شروع تهاجم دشمن به میهن اسلامی، برای محمدجواد و دیگر جوانان مدافع دین و میهن سرآغاز فصلی نوین بود و با کوله‌باری تجربه مبارزات انقلابی، به عنوان فرمانده یکی از گردان‌های نیروهای ستاد خراسان به اهواز اعزام شد.
در زمان صدور فرمان امام بر تشکیل ارتش بیست میلیونی، جزو پایه‌گذاران بسیج نیشابور شد و با تلاشی گسترده، منطقه‌ای در باغرود نیشابور برای آموزش بسیجیان در اختیار گرفت، جایی که بعدها به پادگان آموزش نظامی با نام شهید هاشمی‌نژاد تبدیل شد، سپس به‌طور همزمان، فرماندهی دو پادگان آموزشی امام رضا(ع) و شهید هاشمی‌نژاد را بر عهده گرفت و در طول این مدت دائماً به جبهه‌های جنگ می‌رفت و در عملیات‌های مختلف شرکت می‌کرد.
همچنین این شهید بزرگوار مدتی به عنوان جانشین فرمانده تیپ ۲۱ امام رضا(ع) خدمت کرد و اواخر سال ۱۳۶۶ به عنوان فرمانده لشکر ۲۱ امام رضا(ع) منصوب شد، مسئولیتی که تا ۶ سال پس از پایان جنگ ادامه یافت، وی در سال ۱۳۶۸ دوره فرماندهی و ستاد دافوس را گذراند. فرماندهی قرارگاه پشتبانی نیروی زمینی سپاه، فرماندهی دژبان کل ۱۳۷۳ و جانشینی قرارگاه ثامن‌الائمه(ع) نیز از دیگر مسئولیت‌هایی بود که این فرمانده شهید خراسانی عهده‌دار شد.
سال ۱۳۵۷ به خاطر بروز بیش از حد آثار جراحت شیمیایی و جراحت‌های دیگر که یادگار دوران جنگ بود، مجبور به بازنشستگی زود‌هنگام می‌شود، اما سال ۱۳۷۷ به فراخوانی مجددش برای خدمت در سپاه لبیک می‌گوید و سختی‌های ناشی از آن را به جان می‌خرد. وی سرانجام، سوم خرداد ۱۳۷۹ با سمت جانشین فرمانده قرارگاه ثامن‌الائمه(ع) حین انجام مأموریت در مسیر کاشمر به سبزوار دعوت حق را لبیک می‌گوید. از این شهید بزرگوار ۴ پسر و ۲ دختر به یادگار مانده است.
انتهای پیام
