آنچه در طب اسلامی مطرح است با طب سنتی و معاصر قابل دسترس نیست

غلامرضا نورمحمدی، نویسنده کتاب «آشنایی با مکتب طب اسلامی»، در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) طب اسلامی را یک مکتب عنوان کرد و گفت: مکتب سبکی از زندگی را برای بشر مطرح و در تمام ابعاد راهکار ارائه می‌کند. مکتب طب اسلامی نیز راهکارهای سلامتی را ارائه می‌کند که به تعبیر حضرت علی(ع) شامل نگهداری و پایداری فراگیری است که باید آن را حفظ کرد. خروج از این سلامتی به معنی خروج از صراط مستقیم است و هر کس از این صراط مستقیم خارج شود، طب اسلامی تلاش می‌کند وی را به سلامتی بازگرداند.
وی با تأکید بر اینکه آموزه‌های طب اسلامی برخلاف طب سنتی و طب جدید است که طب را برپایه درمان می‌بینند، اظهار کرد: حتی اگر «حفظ‌‌ الصحه» هم در طب سنتی مطرح می‌شود، باز هم بر محوریت درمان است، یعنی یک نوع حالت پزشک و بیمار در آن وجود دارد.
با کنار گذاشتن داروهای شیمیایی و استفاده از داروهای گیاهی اتفاقی در طب اسلامی نمی‌افتد
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: در مکتب طب اسلامی بخش پیشگیری، نگهداری و حفظ سلامت اولویت دارد، حال چه بخواهیم و چه نخواهیم اگر داروهایی شیمیایی را کنار بگذاریم و به سمت داروهای گیاهی بیاییم نکته خاص و چشم‌گیری در مکتب طب اسلامی اتفاق نیفتاده است.
وی تشریح کرد: به عبارت دیگر با گرایش به طب سنتی کارخانه‌های تولید داروی ما خط تولید داروهایی شیمیایی را به گیاهی تبدیل می‌کنند و پزشکان ما نیز نسخه‌های خود را از شیمیایی به گیاهی تغییر می‌دهند اما در چنین حالتی اگر چه ممکن است تغییری در نوع مصرف و عوارض جانبی داروها ایجاد شود، (با فرض اینکه داروهایی گیاهی کمترین عوارض جانبی را دارد) ولی آنچه که در طب اسلامی تحت عنوان حیات طیبه یعنی یک حیات گوارا و دلنشین در تمام ابعاد زندگی بشر وجود دارد نه با طب جدید قابل دست‌یافتن است نه با طب سنتی.
نباید از فرهنگ مسلمانی مردم سوء استفاده کنیم/ شمشیری برای جنگ بین طب معاصر و سنتی
نورمحمدی با تأکید بر اینکه نباید از فرهنگ مسلمانی مردم سوء استفاده کرده و شمشیری برای جنگ بین طب سنتی و طب جدید ایجاد کنیم، گفت: در این مسئله هر دو طرف (پزشکی نوین و طب سنتی) منافع خاص خود را دارند، اما حوزه سلامتی که در دین اسلام به صورت فراگیر مطرح است راهکارهای حفظ سلامت را بیان می‌کند و شاید بتوان گفت در طب اسلامی دهم درصدی نیاز به دارو داریم و باید آموزه‌های این طب را به مردم ارائه داد.
فرایند فعلی پزشکی در جهان تولید بیماری‌ها و نیاز کاذب به مصرف داروها است
وی فرایند فعلی حوزه پزشکی و سلامت در جهان را به سمت تولید بیماری‌ها و نیاز کاذب به مصرف داروها دانست و اظهار کرد: اگر بخواهیم یک حرکت، نهضت و انقلابی در زمینه طب ایجاد کنیم باید بدانیم که غرب در قرن 15 شروع و در قرن 18 پایه‌های تمدن پزشکی نوین خود را فراگیر کرد ما هم اگر واقعاً خواهان نهضت هستیم باید ارکان نهضت را تعریف کنیم.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با تأکید بر اینکه برای نهضت پزشکی بر اساس پایه‌های دینی نیاز به ارکان این طب است، گفت: اگر این ارکان را رعایت نکرده و کارها را به شکل صوری و ظاهری انجام دهیم و نخواهیم باطن را مورد توجه قرار دهیم حرکت ظاهری ما تأسیس دانشگاه یا دانشکده‌های طب سنتی است.
سردرگمی؛ اول طب سنتی را امتحان کنیم یا پزشکی نوین را ؟
وی ادامه داد: این حرکت موازی با طب جدید است و دو رویکرد دارد: اول اینکه سردرگمی برای مردم ایجاد می‌کند و مردم نمی‌دانند آیا باید زمانی که از طب سنتی قطع امید کردند به طب جدید مراجعه کنند، یا زمانی که کاملاً از طب آکادمیک ناامید شدند به طب سنتی مراجعه کنند.
نورمحمدی افزود: گاهی هم مردم به دلیل داشتن نسخه‌های متعددی که از طب سنتی و جدید برای یک بیماری خاص نوشته می‌شود، دچار سردرگمی می‌شوند و ما سردرگمی آنها را مضاعف می‌کنم.
نویسنده کتاب «آشنایی با مکتب طب اسلامی» در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه اکنون در حوزه علمیه دکتری تخصصی قرآن، بهداشت و سلامت راه‌اندازی شده ه و این اقدام نوید دهنده حرکت حوزه‌های علمیه در خصوص طب اسلامی است، گفت: بخش سلامت بخشی نیست که دانشگاه و حوزه بتوانند به تنهایی انجام دهند بلکه بخش تئوری را باید حوزه‌های علمیه عهده‌دار شوند و بخش بالینی و اجرایی را دانشگاه‌ها بر عهده بگیرند.
وی به عنوان نمونه در خصوص ارتباط و مطالعه تطبیقی طب اسلامی و طب جدید، به انجام پایان‌نامه‌ای در خصوص رساله ذهبیه امام رضا(ع) اشاره کرد و گفت: یکی از پایان‌نامه‌های در حال اجرا در دانشگاه رساله ذهبیه است که در آن رژیم غذایی که امام رضا(ع) در رساله ذهبیه مطرح کرده با سندروم متابولیک که یکی از سندروم‌های عصر جدید و سندروم‌های بی‌تحرکی مردم است، سنجیده شده است.
نورمحمدی ادامه داد: باید در مبانی طب اسلامی حوزه‌ها ورود پیدا کنند و مباحث تئوریک را دانشگاه‌ها بررسی کنند اما متأسفانه دانشگاه‌ها در این خصوص کمتر علاقه نشان می‌دهند. از سوی دیگر چون زبان طب سنتی و طب اسلامی زبان عربی است و این آموزه‌ها به زبان انگلیسی و فارسی تبدیل نشده است، حوزه‌های ما که به زبان عربی بیشتر آشنا هستند باید این‌ مطالب را به زبان روز ترجمه کنند.