بازخوانی تصویری زندگی مرحوم عابدزاده، خیّر قرآنی در مشهد + عکس

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، مرحوم حاج علی‌اصغر عابدزاده در سال 1290 هجری شمسی در محدوده کوچه تقی‌بنگی یا شیشه‌گرخانه(چهارشنبه بازار) نزدیک قبرستان قدیمی شهر مشهد در ابتدای خیابان طبرسی دیده به جهان گشود.

مرحوم عابدزاده خیلی زود پدر خود را از دست داد ولی با کوشش و فعالیت دنبال کار رفت و با عشق و علاقه وارد بازار شد؛ او در جوانی به شغل حلبی‌سازی روی آورد و در همین شغل هم ابتکاراتی داشت؛ بعدها کارخانه آئینه‌سازی را تأسیس کرد و از همین رو به کارهای خیر هم می‌رسید و در هر کاری پیش قدم بود.

وی در دوره خفقان پهلوی خدماتی نیز به جامعه مذهبی و قرآنی انجام داد که از جمله آن‌ها می‌توان به ساخت 12 بنای وقفی اشاره کرد، این بناها از سال 1320 تا 1354 به ترتیب مهدیه، عسکریه، نقویه، جوادیه، کاظمیه، باقریه، سجادیه، حسنیه، حسینیه، فاطمیه، علویه و جعفریه ساخته شد.

این مرحوم برای مهدیه انجمنی را تأسیس و اساسنامه‌ای را تدوین کرده بود. اسم این انجمن را، «انجمن پیروان قرآن» گذاشت تا هر کس می‌خواهد در آن عضو شود ولی این عضویت با ذکر خصوصیاتی بود که باید افراد دارای آن خصوصیات می‌بودند.

تمام افراد انجمن پیروان قرآن افرادی خوش‌نام بودند که تنها برای رضای خدا کار می‌کردند، هیچکس به فکر پول و موقعیت و مقام نبود، از مرحوم عابدزاده حرف شنوی داشتند و کلام وی را می‌پذیرفتند. اگر کسی می‌خواست حرفی را رد کند بالاتر از آن نظریه پیدا نمی‌کرد چرا که این مرحوم فردی خلاق و مبتکر بود که با اندیشه سخن می‌گفت و حرف‌هایش حساب شده و با تفکر بود.

ایکنای خراسان رضوی به بهانه بیست و نهمین سال رحلت مرحوم علی‌اصغر عابدزاده، مؤسس انجمن پیروان قرآن و بنیانگذار نخستین مهدیه در کشور، به بازخوانی تصویری زندگی قرآنی و اجتماعی این خیّر قرآنی پرداخته است.

دوران جوانی

 مرحوم عابدزاده مدتی در زندان قزل قلعه مورد اذیت و شکنجه قرار گرفت و سرانجام در 23 اردیبهشت‌ماه سال 1337 از حبس این زندان آزاد شد که عکس وی در مهمانسرای عیان تهران پس از آزادی گرفته شد.

جمعی از طلاب مهدیه مرحوم عابدزاده در محل مهدیه با حضور این مرحوم در سال 1334 عکس یادگاری گرفتند. هم اکنون هیچ کدام از افراد در این تصویر در قید حیات نیستند.

مهدیه، قبل از آتش سوزی، سال 1340

سخنرانی مرحوم عابدزاده در جشن سالروز ولادت امام زمان(عج) در صحن انقلاب(صحن کهنه قدیم) حرم مطهر رضوی به دلیل آتش گرفتن مهدیه در سال 1340 به جهت اتصالات برقی آذین‌بندی این جشن

مرحوم عابدزاده در طول 75 سال عمر پر برکت خویش 40 بار مشرف به حج تمتع شد که تصویر فوق مربوط به سال 1343 است که دوست‌داران این مرد بزرگ در راه آهن مشهد به استقبال وی رفته‌اند. 

همچنین مرحوم عابدزاده در تعدد تشرف خویش به حج تمتع، در سال 1348 نیز به این سفر معنوی مشرف شد که در تصویر فوق مریدانش در مهدیه به استقبال این خیّر قرآنی شتافته‌اند.

 در سال 51 نیز برای بار دیگر این مرحوم مشرف به حج شده که تصویر فوق نشان از حضور وی در صحرای عرفات در روز عرفه دارد.

نماز جماعت به امامت مرحوم عابدزاده مربوط به سال 1349 در یک باغ هزار متری بین چهارراه کلانتر و سه راه مکتب نرجس(ع) مشهد که برای تفریح مراجعت کرده بودند

ملاقات شیخ هاشم قزوینی با مرحوم عابدزاده در محل مهدیه مشهد

 مرحوم عابدزاده در نهم دی ماه سال 1357 به همراه مردم در راهپیمایی علیه رژیم پهلوی به خیابان آمد، این راهپیمایی از خیابان 15 خرداد آغاز و در ادامه به چهارراه لشکر و سپس به سمت حرم در حرکت بود. در آن روز زنان و کودکان در زیر تانک‌های ارتش قتل عام شدند که شاهد این حادثه و تصاویر بر مرحوم عابدزاده سخت آمد و در چهارراه لشکر سکته مغزی کرد؛ وی به همراه دوستان و یاران خویش به سمت بیمارستان امام رضا(ع) که نزدیکترین محل به حادثه بود، برده شد و از آنجا وی را به بیمارستان قائم(ع) انتقال دادند و مدت یک هفته در این بیمارستان بستری بود.

مرحوم عابدزاده از سال 1361 الی 1364 به مدت سه سال به خاطر سکته مغزی و مشکل فراموشی در آسایشگاه معلولین فیاض‌بخش مشهد بستری بود که سرانجام 24 تیرماه سال 1365 دار فانی را وداع گفت؛ این تصویر مربوط به یک سال قبل از فوت مرحوم عابدزاده در منزل دامادش است، عیادت کنندگان از سمت راست، حجت‌الاسلام سیدعلی علم‌الهدی، برادر امام جمعه مشهد، مرحوم محمدرضا عرفانیان، محمد دری، حاج حسین کرمانشاهی و مرحوم حاج محمد مؤمن.

مداحی علی خوشچهره، مداح اهل بیت(ع) در مراسم تشیع مرحوم عابدزاده، صحن انقلاب(صحن کهنه قدیم)

حضور آیت‌الله عباس واعظ طبسی، تولیت آستان قدس رضوی در مراسم تشیع مرحوم عابدزاده

یادآور می‌شود، مرحوم عابدزاده قبر و آرامگاه خود را در مهدیه ساخت و به خانواده‌اش سپرد اگر حکومت وقت مانع خاکسپاری وی در مهدیه شدند، او را در آستان قدس رضوی که به دلیل شغل پدرش در صحن رضوی قبر داشت، دفن کنند ولی به دلیل ممانعت دولت آن زمان، در همان بنای مهدیه آرام گرفت.