بخشی از زندگی امین باوی؛ یتیم‌داری تا راه‌اندازی مدرسه قرآنی

اینکه بعد از مرگ و نبود آدمی، پای خاطرات بنشینیم و یادی از آنان کنیم، به مصداق باقیات صالحاتی است که اگر به نیکی باشد که حسنه‌ای والا می‌شود؛ حسنه‌ایی که این روزها در مورد یکی از جان‌باختگان فاجعه منا نمود بیشتری یافته است.

حاج امین باوی یکی از آن دست افرادی است که بعد از نبودنش، باخبر شدیم که یتیم‌داری می کرده است و لقب ابوالمساکین گرفته بود. رحیم باوی، برادر شهید حاج امین باوی، در گفت‌وگو با ایکنای خوزستان، اظهار کرد: من که برادرش بودم او را نمی‌شناختم. اکنون متوجه شدم که او یتیم‌خانه داشته است. پس از مرگش زنان بیوه به اینجا می‌آیند و می‌گویند که شب‌ها با مقداری غذا به در خانه‌های ما می‌آمد و با وجود آنکه او را می‌شناختیم و صدایش می‌زدیم اما برنمی‌گشت تا ما صورتش را ببینیم. ملا امین همیشه در صحبت کردن با من از آیات قرآن کریم استفاده می‌کرد.

برادر حاج امین، در توصیف برادرش و بیان اینکه بعد از فوت بردارش متوجه این امر شده بود که وی متولی کمیته‌ای به نام کمیته افراد بی‌سرپرست و یتیمان بخشی از شهرستان آبادان بوده است، اظهار کرد: این روزها بسیاری از زنان بیوه و کودکان یتیم منطقه به سراغ خانواده ما می‌آیند و اظهار می‌کنند که پدری مهربان و دلسوز را از دست دادند.

وی با اشاره به اینکه برادرش حاج امین شب‌ها به صورت ناشناس و با بستن چفیه به صورت خود اقدام به توزیع و پخش اقلام مایحتاج یتیمان منطقه می‌کرد، گفت: گرچه این کمیته از تعدادی افراد خیر تشکیل شده بود اما حاج امین متولی این امر شده بود و بیشتر فعالیت به دوش وی بود. حاج امین خودش اقدام به خرید مایحتاج از جمله مرغ، روغن، برنج و ... می‌کرد و بعد از آن همه اقلام را بسته‌بندی می‌کرد و به درب منازل می‌رساند. به یاد دارم یک شب که بسته‌بندی مواد غذایی را انجام داده بود آن را نزد من آورد و در خصوص اینکه آنها را به چه کسی می‌خواهد تحویل بدهد چیزی به من نگفت. ساعت 12 شب در حالی که سوار موتور بود به درب منزل آمد و آنها را از من تحویل گرفت. بعدها فهمیدم که آنها را به ایتام تحویل می‌داد.

باوی ادامه داد: این روزها که ایتام به همراه مادرشان به خانه ما سر می‌زنند می‌گویند که گرچه دو سال یا سه سال پیش پدران خود را از دست داده‌اند اما بعد از آشنایی با حاج امین ما پدری را برای خود پیدا کردیم و از برادرم با عنوان «بابا امین» یاد می‌کنند. بعد از فوت حاج امین یکی از اهالی محل که از جمله خیرین منطقه نیز بوده اظهارکرد که یکی از اتاق‌های منزلش را به عنوان انباری و محلی برای تشکیل جلسات این کمیته در اختیار حاج امین قرار داده بود.

رحیم باوی گفت: برادرش ملا امین نه تنها در زمینه مادی یار و یاور یتیمان بود، بلکه در بحث تعلیم و تربیت یتیمان نیز اهتمام ویژه‌ای داشت، به گونه‌ای که مترصد فرصتی بود تا مدرسه قرآنی برای آنها احداث کند. به یتیمان قبل از اعزام به سفر حج قول داده بود که برایشان این مدرسه راه خواهد انداخت. حاج امین به صورت مقدماتی اقدام به آموزش قرآنی کودکان می‌کرد و سعی می‌کرد تربیت قرآنی داشته باشند. تربیت قرآنی ملا امین فقط مختص کودکان و یتیمان نبود بلکه با همه برخوردی قرآنی و اخلاقی از جنس قرآن داشت.

وی ادامه داد: ملا امین همیشه هم سفره یتیمان و بی‌نوایان بود. سر سفره با افراد مسکین و یتیم می‌نشست و با آنها غذا می‌خورد. دوستان حاج امین این روزها در فکر این هستند که صندوق کمک به ایتام منطقه را گسترش دهند و بتوانند با مشارکت خیران آبادانی، بیشتر از گذشته به خواسته حاج امین عمل کنند.