روز بیست و هشتم؛ تمنای نیکوکارتر شدن
گروه اندیشه: در دعای این روز تمنای توفیق بیشتر در انجام مستحبات را داریم، نیکوکاری تنها انجام وظایف نیست و بهره‌مندی هر چه بیشتر از مستحبات را شامل می‌شود و می‌توانیم بگوئیم تمنای بهره‌مندی از مستحبات تمنای نیکوکارتر شدن است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، در دعای روز روز بيست و هشتم ماه مبارک رمضان می‌گوئیم: اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّي فِيهِ مِنَ النَّوَافِلِ وَ أَكْرِمْنِي فِيهِ بِإِحْضَارِ الْمَسَائِلِ وَ قَرِّبْ فِيهِ وَسِيلَتِي إِلَيْكَ مِنْ بَيْنِ الْوَسَائِلِ يَا مَنْ لا يَشْغَلُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ: خدايا بهره‌ام را در اين ماه از مستحبات فراوان كن، و مرا با تحقق درخواست‌ها اكرام فرما، و از ميان وسايل وسيله‌ام را به سويت نزديك كن، اى كه پافشارى اصرارورزان مشغولش نسازد.
مشخصه انسان دیندار رعایت اوامر و نواهی دینی است. اسلام اما دین آسانی است و خداوند برای انسان همواره آسانی را خواسته است. اما آیا دینداری تنها به معنای رعایت چارچوب واجبات و احتراز از محرمات است؟
مستحبات بخشی از اعمال دینی هستند که انجام آن‌ها واجب نیست اما رعایتشان به ترفیع جایگاه ایمانی منجر خواهد شد و ترفیع جایگاه ایمانی به تحقق خواست‌های انسان کمک می‌کند.
نافله در معنای لغت به معنای مستحب و غیر واجب است اما در معنای اصطلاحی به نمازهای مستحبی در شرع مقدس اسلام نافله می‌گویند و بیشترین استعمال نافله در نمازهای مستحبّی است.
خداوند در قرآن در آیه 191 سوره آل عمران «الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ...: همانان كه خدا را [در همه احوال] ايستاده و نشسته و به پهلو آرميده ياد مى كنند»، از کسانی که هر لحظه به یاد او هستند به نیکویی یاد می‌کند. هر لحظه به یاد خدا و ذکر خداوند با نوافل ارتباط مستقیمی دارد.
امام صادق(ع) مومنان را به انجام نوافل توصیه می‌کنند و می‌فرمایند: بر شما باد دوری از تنبلی و کسلی! همانا پروردگار شما مهربان است. که چیز کم را سپاس و شکر می‌گوید. همانا مردی برای رضا و خشنودی خدا دو رکعت نماز مستحبّی بجا آورد خداوند به خاطر خواندن این دو رکعت مستحبّی او را داخل بهشت می‌کند. همچنین امام صادق(ع) نقل کرده‌اند که امام علی(ع) در آخر عمرش در هر روز و شب هزار رکعت نماز می‌خواندند.
آیت‌الله گرامی در ذیل این بخش از دعای روز بیست و هشتم با عنوان یک حدیث قدسی می‌فرماید: هميشه بنده نزديك مىشود به من به نوافل، يعنى به طاعات و عبادات نافله، مثل نماز غير واجب، روزه غير رمضان، قرائت قرآن، تسبيح، ذكر، فكر، توجّه تامّ به مبدأ، معاونت و کمک به فقرا و مساكين و ... به خدا تقرب می‌جوید: تا اینکه من او را دوست می‌دارم و وقتی من دوست او شدم، من گوش، چشم، زبان، دست و پای او می‌شوم پس با من بشنود، ببیند، حرف بزند.
گستره تمنای نوافل یا مستحبات چنان‌چه آیت‌الله گرامی نیز به آن اشاره کرده‌اند بسیار زیاد است و می‌توان مسامحتا از آن به نیکوکاری یاد کرد. نیکوکاری تنها انجام وظایف نیست و بهره‌مندی هر چه بیشتر از مستحبات را شامل می‌شود و می‌توانیم بگوئیم تمنای بهره‌مندی از مستحبات تمنای نیکوکارتر شدن است.
مشخصه انسان دیندار رعایت اوامر و نواهی دینی است. اسلام اما دین آسانی است و خداوند برای انسان همواره آسانی را خواسته است. اما آیا دینداری تنها به معنای رعایت چارچوب واجبات و احتراز از محرمات است؟
مستحبات بخشی از اعمال دینی هستند که انجام آن‌ها واجب نیست اما رعایتشان به ترفیع جایگاه ایمانی منجر خواهد شد و ترفیع جایگاه ایمانی به تحقق خواست‌های انسان کمک می‌کند.
نافله در معنای لغت به معنای مستحب و غیر واجب است اما در معنای اصطلاحی به نمازهای مستحبی در شرع مقدس اسلام نافله می‌گویند و بیشترین استعمال نافله در نمازهای مستحبّی است.
خداوند در قرآن در آیه 191 سوره آل عمران «الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ...: همانان كه خدا را [در همه احوال] ايستاده و نشسته و به پهلو آرميده ياد مى كنند»، از کسانی که هر لحظه به یاد او هستند به نیکویی یاد می‌کند. هر لحظه به یاد خدا و ذکر خداوند با نوافل ارتباط مستقیمی دارد.
امام صادق(ع) مومنان را به انجام نوافل توصیه می‌کنند و می‌فرمایند: بر شما باد دوری از تنبلی و کسلی! همانا پروردگار شما مهربان است. که چیز کم را سپاس و شکر می‌گوید. همانا مردی برای رضا و خشنودی خدا دو رکعت نماز مستحبّی بجا آورد خداوند به خاطر خواندن این دو رکعت مستحبّی او را داخل بهشت می‌کند. همچنین امام صادق(ع) نقل کرده‌اند که امام علی(ع) در آخر عمرش در هر روز و شب هزار رکعت نماز می‌خواندند.
آیت‌الله گرامی در ذیل این بخش از دعای روز بیست و هشتم با عنوان یک حدیث قدسی می‌فرماید: هميشه بنده نزديك مىشود به من به نوافل، يعنى به طاعات و عبادات نافله، مثل نماز غير واجب، روزه غير رمضان، قرائت قرآن، تسبيح، ذكر، فكر، توجّه تامّ به مبدأ، معاونت و کمک به فقرا و مساكين و ... به خدا تقرب می‌جوید: تا اینکه من او را دوست می‌دارم و وقتی من دوست او شدم، من گوش، چشم، زبان، دست و پای او می‌شوم پس با من بشنود، ببیند، حرف بزند.
گستره تمنای نوافل یا مستحبات چنان‌چه آیت‌الله گرامی نیز به آن اشاره کرده‌اند بسیار زیاد است و می‌توان مسامحتا از آن به نیکوکاری یاد کرد. نیکوکاری تنها انجام وظایف نیست و بهره‌مندی هر چه بیشتر از مستحبات را شامل می‌شود و می‌توانیم بگوئیم تمنای بهره‌مندی از مستحبات تمنای نیکوکارتر شدن است.
