به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، این روزها بسیاری از مردم با پیشرفت تکنولوژی پای تلویزیون و رسانهها مینشینند و از صوت و تصویر بهترین قاریان قرآن برای یادگیری و گوش دادن به تلاوت قرآن بهره میگیرند؛ اما در گذشته خیلی از مردم پای درس اساتید قرآنی در مساجد و حسینیهها بودند و در ماه مبارک رمضان در جلسات قرآنی حضور چشمگیری داشتند و با تلاوت قرآن در یادگیری کلام وحی پیشرفت زیادی میکردند.
با فرا رسیدن ماه مهمانی الهی در شهر سلطانآباد خوشاب، کودکان و بزرگسالان از ساعت 14، قرآن دست به سمت حسینیه و مسجد جامع شهر روانه میشوند.
زهرا عزتی از افرادی که در سن جوانی در این جلسات قرآنی حاضر شده است، درباره این محافل قرآنی به خبرنگار ایکنا گفت: بزرگترها در این جلسات قرآنی تأکید داشتند، کودکان و افرادی که در جلسه حاضر هستند، در صورت یاد نداشتن قرائت قرآن، باید حداقل «بسمالله الرحمن الرحیم» را بگویند.
وی با ابراز اینکه در این جلسات قرآنی معمولاً برای افطاری دو یا سه عدد خرما به همه اهدا میشد، گفت: افرادی که نوبت تلاوت آنها با سورههایی مانند الرحمن، یس، دخان، محمد و ... شروع میشد، روز بعد برای همه خرما برای افطاری میآوردند.
این قاری قرآن بیان کرد: روزهایی مانند پنج شنبه و جمعه که دانشآموزان و کودکان در این محفل بیشتر بودند، بزرگترها سعی میکردند تلاوت قرآن نداشته باشند تا همه کودکان بتوانند قرآن را تلاوت کنند.
وی اضافه کرد: در گذشته در این جلسات، برای افراد مسنی که نمیتوانستند قرآن را تلاوت کنند، صلوات میفرستادند و همه از کوچک و بزرگ به نوبت شروع به خواندن قرآن میکردند.
این جلسات قرآن که معمولاً دو تا سه ساعت طول میکشید، در آن قرائت ادعیه ماه مبارک رمضان را به کودکان میسپردند تا بتوانند با خدا انس و الفت برقرار کنند و دعاخوانی را نیز یاد بگیرند.
در این محافل قرآنی زیبا و وحدتبخش یک نفر به عنوان استاد جلسه حضور داشت که اشکالات و ایرادات تلاوت را میگرفت و در هنگام تلاوت همه منتظر مینشستند تا کلمه مربوطه اصلاح شود و فرد، آیه بعدی را تلاوت کند.
سؤال مهمی در ذهنم تداعی میشود و آن اینکه در گذشته با نبود قرآن چاپی چگونه مردم از قرآن استفاده میکردند؟ برای یافتن پاسخ ه دنبال بزرگترها میروم، افرادی که بیش از نیم قرن در این جلسات قرآن حضور داشتند.
محمدتقی عزتی از افرادی است که بیش از نیم قرن در جلسات قرآنی سلطانآباد حضور دارد. او در پاسخ به سؤالم اینگونه پاسخ داد: همیشه افرادی که در منزل خود قرآن داشتند، به دلیل نبود قرآن به اندازه کافی در مساجد و حسینیهها آن را با خودشان به این جلسات میبردند.
وی ادامه داد: در گذشته افرادی که به مکتبخانه میرفتند به دلیل کمبود قرآن برخی خودشان، قرآن را دستی مینوشتند و برای آموزش از آن استفاده میکردند.
این قاری قرآن با تأکید بر اینکه معلمان و قاریان قرآنی بودند که بخشهای زیادی از قرآن را حفظ بودند، اظهار کرد: این معلمان قرآن را از حفظ به قرآنآموزان یاد میدادند و برخی نیز بدون داشتن قرآن از حفظ یاد میگرفتند، بدون آنکه حتی بتوانند قرآن را از روی آن تلاوت کنند.
وی اضافه کرد: این افراد حافظ با نشستن در جلسات قرآنی بدون آنکه خط ببرند گاهی اوقات به دلیل تسلطی که در حفظ قران داشتند از حفظ، ایراد قاریان قرآنی را بیان و اصلاح میکردند.
جلسات قرآنی شهر سلطانآباد از روزگاران گذشته در این شهر دایر بوده و امروزه نیز با گذشت قرنها در ماه پر برکت رمضان دایر است، جلساتی که با بها دادن به کودکان و نوجوانان، مادران و پدرانی قرآنی تربیت میکند که تا نسلها این راه را ادامه میدهند و از برکات قرآن بهره میشوند.
علی اکبر ملکی