برق خوشحالی در نگاه محرومان

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، روزی و روزگاری بازار لباس‌های دست دوم تاناکورا و فروشگاه‌های لباسهای کهنه و مندرس بعد از پخش سریال اوشین در دهه 60 داغ بود و برخی از مردم از این بازارها لباس‌های کهنه و مندرس هموطنان و لباس‌های دست دوم اروپائیان و آمریکائیان را به قیمت نازلی خریداری می‌کردند.
در سال 1394 تعدادی از خیران با ایجاد دیوار مهربانی در برخی از شهرستان‌ها بر روی برخی از دیوارهای شهر نوشتند «نیاز نداری بذار/ نیاز داری بردار»؛ این نوشته افراد بسیاری را تشویق ‌کرد تا در این کار خیر سهیم شوند و البته خیلی زودتر از آنچه فکر می‌کردند این وسایل به دست نیازمندان می‌رسید.

نمونه این دیوار مهربانی‌ در خیابان قائم شهرستان سبزوار واقع شده بود که یکی از فروشندگان لباس با کمک برخی از خیران بسیاری از لباس‌های نو را نیز بر روی دیوار مهربانی قرار می‌داد تا کمکی باشد برای نیازمندان.
بعد از مدتی این دیوارها از مدار خارج شدند و برخی از خیران راه دیگری را طی کردند. برخی از مومنان از طریق همسایه‌ها لباس، کفش و کیف را که مصرف نمی‌شد و قابل مصرف بودند را جمع‌آوری و برخی از آن‌ها را به روستاها و مناطق محرومی که نیازمند بودند، ارسال کردند؛ لباس‌های کهنه و دست دومی که برخی از آن‌ها فقط یک بار و یا مدت کوتاهی استفاده شده و در انبارها جای گرفته بود.

همسفر با خیران
با یکی از این محموله‌ها به سلطان‌آباد شهرستان خوشاب سفر می‎کنیم تا پیگیر باشیم این وسایل به دست چه کسانی می‌رسد.
حیات‌بگم حسینی، همسر شهید سید محمد حسینی از خیرانی است که بعد از دریافت لباس‌های ارسال شده به دست نیازمندان در روستاها می‌رساند؛ نیازمندانی که محتاج یک دست لباس هستند تا خودشان را بپوشانند و برایشان لباس نو مهم نیست.
وی در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا با ابراز اینکه شهرستان خوشاب نیازمند و فقیر زیاد دارد، ادامه داد: بیشتر فقرا در روستاهایی هستند که برخی از آن‌ها درآمد پایداری ندارند و برخی از آن‌ها تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد قرار گرفته‌اند.
وی با اشاره به یکی از نیازمندانی که از لباس‌های مندرس استفاده می‌کنند، زن و شوهر معلولی هستند که کمک اندکی از بهزیستی دریافت می‌کنند، افزود: بسیاری از این نیازمندان به حداقل‌های زندگی قناعت دارند و اگر سری به منزل آن‌ها بزنید متوجه وضعیت آن‌ها خواهید شد.
وی با تشکر از افرادی که این لباس‌ها را اهدا می‌کنند، ابراز کرد: همچنین مرد کم بینایی در این شهرستان زندگی می‌کند که دکتر او را از کار کردن منع کرده و همسرش به سختی گذران زندگی می‌کند، بانویی جوان که تشنج دارد و با یک کودک خردسال زندگی را به سختی اداره می‌کند.

خانم حسینی با اشاره به اینکه برخی از این وسایل و لباس‌ها را برای نیازمندان روستاهای اطراف از جمله روستاهای ترخاص و روکی می‌فرستیم، اضافه کرد: از نیازمندان دیگر می‌توان به زن و شوهری اشاره کرد که دو کودک معلول دارند و برخی از اوقات پول آب و برقشان را پرداخت می‌کنیم.
این بانوی خیر با بیان اینکه گاهی اوقات خیران شهرستان با کمک‌های مالی که دارند می‌توانیم گره کوچکی از زندگی نیازمندان و محرومان باز کنیم، ادامه داد: از بانوان نیازمند دیگر، بانوی کهنسالی است که ویلچرنشین شده و در برخی از مواقع که پول دستمان می‌رسد، کمک نقدی به وی پرداخت می‌کنیم.
اهدای لباس‌های کهنه و مندرس گرچه در شأن اهدای نیازمندان جامعه نیست ولی گره‌گشای بسیار خوبی از مشکلات قشر مستضعف جامعه در مواقع ضروری است که برق خوشحالی را در نگاه محرومان جاری می‌کند.
و سخن آخر اینکه حضرت امام سجاد(ع) هنگامی که به نیازمندی صدقه می‌داد، دست خود را می‌بوسید. شخصی از آن حضرت راز بوسیدن دست را پرسید. امام در پاسخ فرمود: «صدقه مؤمن پیش از آنکه به دست فقیر برسد، به دست خدا می‌رسد؛ (از این رو من دستم را می‌بوسم)»
این گزارش ادامه دارد
علی اکبر ملکی