به گزارش خبرنگار
ایکنا؛ همایش هنر تعاملی شهری و توسعه هنر عمومی ظهر امروز 9 مهرماه در پژوهشکده هنر و معماری جهاد دانشگاهی برگزار شد.
افشین داورپناه، معاون پژوهشی پژوهشکده هنر و معماری در ابتدای این همایش با بیان اینکه نظرسنجیها نشان میدهد که هنرهای تعاملی بیشترین واکنش مردم را بر میانگیزد، گفت: این موضوع موجب شد تا سازمان زیباسازی شهرداری تهران با ورود جدیتر به این موضوع، این همایش را برگزار کند.
وی افزود: موضوعات هنری تعاملی گستره بسیار زیادی داشته و امروزه تکنولوژیهای جدید ارتباطی نیز بر وسعت و شکلهای آن افزوده است؛ این همایش سعی دارد ضمن تعریف مفاهیم، به گستره این هنرها ورود کند.
در ادامه، بهمن نامور مطلق، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در بخش نخست سخنان خود، با اشاره به دوران تحصیل خود در فرانسه گفت: در آن زمان ما با interهای بیشماری روبهرو شدیم، inter culturalims ،inter text ،inter market و... سپس در دهه ۹۰ میلادی واژه cross جایگزین آن شد و به همین ترتیب cross culturalism ،cross text و ... به وجود آمد و اخیراً واژه هایپر جایگزین آن شده است.
نامورمطلق ادامه داد: بینافرهنگی، بینامتنی و بینابازاری به بیشفرهنگی، بیشمتنی و بیشبازاری تبدیل شده است و در روابط اجتماعی باید گذار از بینامتنیت به بیشمتنی انجام شود. یکی از مسائل اصلی در هنر تعاملی، هنر شهر یا انسان است. اگر هنر در شهر باشد، شهرداری میتواند مکانی را ایجاد کند تا مردم هم در آن مشارکت کنند. این یک جنبه تفریحی و همزمان هنری و مشارکتی دارد.
عضو هئیت علمی دانشگاه شهید بهشتی افزود: یکی از جنبههای دیگر هنرهای تعاملی، مشارکت مردم برای زیباتر بودن شهر است؛ جنبه دیگر نیز گسستن بحرانهای انسانی مانند تنهایی باشد.
وی در ادامه با اشاره به اهمیت اسطورهها در تعریف مسائل عصر جدید، گفت: یکی از این مسائل عقده تارتار است که به بیان تنهایی و زندانی بودن انسان میپردازد و به هرکس که خود را منزوی میکند، عنوان عقده تارتار را اطلاق میکنند. در کنار آن نیز واژه هیکومور نیز وجود دارد، که یک واژه ژاپنی بوده و امروزه به کودکانی اشاره دارد که خود را در اتاق حبس کرده و تنهایی را بر میگزینند. در دوره جدید این عقدهها و بیماریها زیاد شده است و از گرفتن دوستان جدید و ارتباط با دیگری بیمناک هستیم. هنر تعاملی میتواند این تنهایی و عقدهها را بشکند.
نامورمطلق یادآور شد: هر چند این ترس نیز وجود دارد، نوع رابطه ایجاد شده توسط هنر تعاملی با فنآوری بوده و دیگری را نخست ماشین تعریف کنیم و سپس در پی ارتباط با او باشیم.
وی با بیان اینکه دو بیگانگی از شهر با انسان وجود دارد، گفت: هنرهای تعاملی کمک میکند تا هر دوی این تنهاییها شکسته شود. هنر تعاملی باید ما را با شهر و شهروندان دوست کند.
هنر تعاملی باید ما را با آن دیگری به دایره خودی اضافه کند، لذا به شهرداری باید پیشنهاد دهیم پارکی را برای هنر تعاملی ایجاد کند. این هنر ضمن برانگیختن حس مشارکت، موجب احساس تعلق شهروندان به شهر میشود و حتی جرم و جنایت نیز کاهش پیدا میکند.
نامور مطلق تأکید کرد: هنر تعاملی باید ما را با آن دیگری به دایره خودی اضافه کند، لذا به شهرداری باید پیشنهاد دهیم پارکی را برای هنر تعاملی ایجاد کند. این هنر ضمن برانگیختن حس مشارکت، موجب احساس تعلق شهروندان به شهر میشود و حتی جرم و جنایت نیز کاهش پیدا میکند.
در ادامه بهنام کامران، عضو هیئت علمی دانشگاه هنر تهران نیز با بیان اینکه امروزه جنبههای کاربردی هنر تعاملی هوشمند دارای اهمیت بیشتری است؛ گفت: توسعه ذهنی که ماشینهای ارتباطی بر ما تحمیل میکنند، موجب شده است تا این هنرها نیز توسعه پیدا کنند.
وی با بیان اینکه خاصیت اثر تعاملی این است که خود مخاطب در آن مشارکت کند، اظهار کرد: در هنر تعاملی زوایا و حواشی به کنار رفته و مخاطب خود در آفرینش آن نقش دارد. تمامی آثار معماری شهری به نوعی آثار تعاملی است، چرا که یک فرد میتواند با حضور فیزیک درون آن قرار گرفته و تصویر جدیدی را بیافریند.
کامران یادآور شد: یکی دیگر از ویژگیهای هنرهای تعاملی این است که علاوه بر اثر هنری جنبههای اجتماعی و اثرهای این جنبه بر زندگی مردم نیز باید مورد توجه قرار بگیرد.
عضو هئیت علمی دانشگاه هنر تهران در ادامه با اشاره به آثار هنری تعاملی رایانهای گفت: این آثار باید چند شرط را رعایت کنند تا در این دسته قرار بگیرند از جمله اینکه نخست هنری باشند و دوم اینکه توسط رایانه تولید شده باشد.
معماری اصیل ایرانی اسلامی نیز از جمله شاخصههای هنر تعاملی است، آینهکاریها مرقد امام رضا(ع) یا شاهچراغ، سایبان کوچههای یزد و ... از جمله این هنرها هستند.
در ادامه این همایش، فواد نجمالدین به ذکر مثالهایی از هنرهای تعاملی در جهان و حل بسیاری از مسائل شهری پرداخت.
نجمالدین اظهار کرد: یکی از ویژگیهای مثبت هنر تعاملی، مشارکت همه شهروندان به ویژه به حاشیهراندگان شهری است و اجازهدادن به آنها در طراحی فضاهای شهری است.
در پایان این مراسم، داورپناه در جمعبندی این همایش اظهار کرد: عمده تأکید این هر سه سخنران بر نگاه بومی به هنر تعاملی است؛ اگر چه هنر تعاملی یک نگاه مدرن است و طبیعتاً یک هنر مدرن نیز در یک جامعه مدرن قابل فهم است.
وی یادآور شد: هنر تعاملی یک زمینه اجتماعی داشته و به تجربه ثابت شده است؛ فردی که میخواهد هنر تعاملی بیافریند، باید یک مردمشناس باشد.
انتهای پیام
انتهای پیام