ایده‌یابی قرآنی برای زیست اخلاقی در فضای مجازی
از آیات ابتدایی سوره بقره فهمیده می‌شود که متقن بودن محتوای پیام و معتبر بودن حامل پیام برای هدایت دیگران کافی نیست؛ بلکه در مخاطب هم باید شرایطی وجود داشته باشد تا آمادگی جذب پیام را داشته باشد.
به گزارش ایکنا؛ حجت‌الاسلام حسینعلی رحمتی، پژوهشگر اخلاق در فضای مجازی در سلسله یادداشتی‌هایی به بررسی راهکارهای زیست اخلاقی در فضای مجازی در قرآن کریم می‌پردازد. متن یادداشت از نظر می‌گذرد؛
«ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فيهِ هُدىً لِلْمُتَّقين. الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُون» (بقره/2-3)
1. از این آیات و دو آیه بعدی فهمیده می‌شود که برای هدایت دیگران، متقن بودن محتوای پیام (در اینجا، قرآن) و معتبر بودن حامل پیام (در اینجا، پیامبر) کافی نیست؛ بلکه در مخاطب هم باید شرایطی (چون ایمان به غیب و اهتمام به عبادات) وجود داشته باشد تا آمادگی جذب پیام را داشته باشد.
2. بنابراین، کسانی که در صدد اصلاح رفتارهای کاربران فضای مجازی هستند (از شهروندان عادی جامعه، مانند پدر و مادر گرفته تا مسئولان نهادهای حاکمیتی متصدی سیاستگذاری برای فضای مجازی، مانند مرکز ملی و شورای عالی فضای مجازی، یا حتی نهادهای غیرحاکمیتی متصدی تبلیغ و تربیت، از قبیل حوزه‌های علمیه) علاوه بر این که بسته‌های هدایتی‌شان برای کاربران این فضا باید معقول، منطقی، واقع‌بینانه و جذاب باشد، بایستی زمینه پذیرش آن از سوی کاربران را نیز فراهم کنند. به عنوان مثال، کاربری که به هر دلیل، اعتقاد دینی نداشته باشد یا به مبلغان دین یا حتی مدیران جامعه اعتماد نداشته باشد، راهکارهای ارائه شده از سوی آنان درباره فضای مجازی را نیز نمی‌پذیرد؛ سهل است که حتی ممکن است از روی عمد، خلاف آن عمل‌کند.
3. نقش «اقناع‌پذیری کاربران» و «اعتماد/بی‌اعتمادی» آنان به مدیران جامعه در اخلاقی شدن فضای مجازی موضوعی است که باید به طور جدی بررسی و از سوی مسئولان جامعه مورد تأمل قرار گیرد. تجربه سال‌های اخیر موید این موضوع است. مثلاً به رغم فیلتر کردن برخی پیام‌رسان‌های خارجی و تبلیغات برای حضور در پیام‌رسان‌های داخلی، کاربران از آن استقبال نکردند که یکی از دلایل آن، عدم اقناع و اعتماد کافی نسبت به این موضوع بود.
انتهای پیام
