سفری از ظلمت به نور

به گزارش خبرنگار ایکنا، «ویولن‌زن روی پل» با زیرعنوان «روایت سفری از ظلمت به نور» روایتی از سفری طولانی از تاریکی اعتیاد به نور رهایی از وابستگی‌ها و در واقع سفرنامه‌ای خودنوشت از خسرو باباخانی، نویسنده برگزیده کتاب سال و معلم داستان‌نویسی است که در این کتاب تجربه‌های خود را از اعتیاد ۳۰ ساله و سپس توفیق در ترک این بلا روایت کرده است.

«ویولن‌زن روی پل» از شانزده فصل تشکیل شده است و روایت‌ها مجموعه‌ای به هم پیوسته است که هنرمندانه از 30 سال اعتیاد و وابستگی راوی و نویسنده کتاب و بارها تلاش برای رهایی از آن است که نهایتا یک سال موفق به ترک اعتیاد می‌شود.

کتاب به لحاظ محتوایی شبیه یک پژوهش اجتماعی در مسئله اعتیاد است که راوی و نقش اول این مستند با هنرمندی بالا آن را روایت و تعریف کرده است.

باباخانی در فصل آخر «ویولن‌زن روی پل» می‌نویسد: «وقتی رهایی گرفتم با خودم عهد کردم چهل نفر را در سفر رهایی همراهی و راهنمایی کنم... و کردم. می‌خواستم چهلمین نفر که سفرش تمام شد، بروم بهشت و دو رکعت نماز شکر بخوانم. بهشت من جای دوری نبود، همان پارک طالقانی، بالای قلعه عقاب‌ها.

قدم‌زنان رفتم سمت پل طبیعت. می‌خواستم کمی وقت بگذرانم. هوا سرد بود و سوز داشت. اهمیت ندادم و ساعت‌ها قدم زدم؛ در تنهایی، در سکوت. به پرچم رسیدم. رفتم کنار کتیبه سازه پرچم ایستادم. نوشته بود: مشخصات بلندترین پرچم خاورمیانه و سومین برج پرچم دنیا. ارتفاع سازه، ۱۴۷ متر. ابعاد پرچم، ۲۴ در۴۴ متر. قطر قاعده سازه ۳٫۸۰ متر. قطر رأس سازه ۱٫۶۰ متر. جنس سازه، ورق فولاد به ضخامت ۳۰ میلی‌متر. شروع ساخت، مرداد سال ۱۳۹۰. اتمام پروژه، مهرماه سال ۱۳۹۱.
عجب! پس این سازه عظیم و غرورانگیز مثل من سفر کرده بود. از مردادماه ۱۳۹۰ تا مهرماه ۱۳۹۱. چرا متوجه نشده بودم؟ سر بالا گرفتم. پرچم عظیم و باشکوه بی‌نظیر، با غروری انسانی و قابل ستایش در باد به اهتزاز درآمده بود و تکان می‌خورد. واقعا عظمتی داشت. رفتم پل طبیعت، بعد پارک آب و آتش. دو ساعتی از ظهر گذشته بود، برگشتم کنار پله پرچم. پارک طالقانی خلوت خلوت بود. هیچکس نبود. پارک زیر سرمای موذی پاییزی دراز کشیده بود و چرت می‌زد.»

کتاب «ویولن‌زن روی پل؛ روایت سفری از ظلمت به نور» اثر خسرو باباخانی، توسط انتشارات جام جم در 223 صفحه، با شمارگان 1000 نسخه و قیمت 60 هزار تومان منتشر شد.