آینده متعلق به واحدهای روابط عمومی است

به گزارش ایکنا از زنجان، جعفر محمدی روز گذشته در جلسه نقد و بررسی کتاب «رسانه‌های اجتماعی و روابط عمومی» با بیان اینکه در کتاب (رسانه‌های اجتماعی و روابط عمومی) مباحث نظری مختلفی برای حوزه روابط عمومی مطرح شده‌ است و ما نیز به دنبال کتابی بودیم که بتواند نگاه و زاویه جدیدی را به کارشناسان و روابط عمومی‌های کشور نشان دهد، اظهار کرد: کتاب «رسانه‌های اجتماعی و روابط عمومی» در سال ۲۰۱۶ منتشر شد. این ‌کتاب توسط ۳ نویسنده از سه ملیت مختلف نوشته شده ‌است.

وی با بیان اینکه کتاب «رسانه‌های اجتماعی و روابط عمومی» با نظارت دکتر مهدی منتظر قائم، ترجمه شده و به سختی و با سرمایه‌گذاری خودمان چاپ شده ‌است، افزود: کتاب نام برده با ویرایش کمی چاپ شده و تاکنون 520 جلد از این کتاب چاپ شده‌ است.

این نویسنده زنجانی با بیان اینکه جامعه ما از نهادهای مختلفی همانند نهاد خانواده، دین، اقتصاد، سیاست و آموزش تشکیل شده ‌است، ادامه داد: تا قبل از پیدایش رسانه‌های اجتماعی ساختار این نهادها، سلسله مراتبی و هرمی بود. با ورود اینترنت به تمدن بشری انقلاب‌های پی در پی شکل گرفت تا سرانجام به فضای مجازی رسیدیم، فضایی که همه می‌توانند در آن مصرف‌کننده باشند و این ویژگی ساختار قبل نهادها را به هم می‌ریزد که به صورت طبیعی مشکلاتی نیز ایجاد می‌کند.

محمدی تصریح کرد: روابط عمومی‌ها قبل از ظهور فضای مجازی ارتباط یک طرفه‌ای با مخاطبان خود داشتند و به صورت یک سویه پیامی منتقل می‌شد، ولی درحال حاضر حوزه اختیار و کنترل داده از اختیار روابط عمومی و سازمان خارج شده و دیگر کنترلی روی ارتباطات سازمان ندارند. وقتی محیط کاری و ارتباطی ما دچار تعییر و تحول شده ما دیگر نمی‌توانیم با ابزارها و فرهنگ سنتی ارتباطات گذشته دوام اوریم.

مترجم کتاب رسانه‌های اجتماعی و روابط‌عمومی با بیان اینکه در کتاب نیز اشاره شده که برای حفظ ارتباط و تامین منافع سازمان در جامعه باید خود را با شرایط جدید وفق دهیم که کار سختی است و مخاطبان ما دیگر مخاطبان سابق که فقط مصرف‌ننده بود، نیستند، عنوان کرد: سازمان‌ها باید تغییراتی را در ساختار ارتباطی خود ایجاد کنند تا بتوانند در محیط جدید دوام اورند. اتفاق اصلی این است که ارتباطات در محیط سنتی متمرکز و قابل کنترل بود ولی در محیط جدید اینگونه نیست و ماهیت کنترل‌ناپذیر و مدیریت‌ناپذیری فضای مجازی این اجازه را به سازمان‌ها نمی‌دهد.

این نویسنده زنجانی با بیان اینکه در کتاب ترجمه شده رویکردی که در کتاب رسانه‌های اجتماعی و روابط عمومی پیشنهاد می‌شود، این است که سازمان‌ها نگاه‌شان را از حالت دستوری به حالت مشارکت جویانه منتقل کنند، گفت: سازمان‌ها در محیط جدید چاره‌ای جز این ندارند که مخاطب و ذی‌نفع سازمان را به رسمیت بشناسند تا مخاطب به عنوان عضو فعال تولیدکننده محتوا به این باور برسد که به صورت واقعی در سرنوشت سازمان می‌تواند دخیل باشد. همچنین سازمان‌ها به صورت مداوم با بحران مواجه می‌شوند و این چرخه تا ابد ادامه خواهدداشت مگر اینکه یک جایی یک سازمانی با محوریت روابط عمومی یک ارتباط درست با مخاطبان خود ایجاد کند.