ساخت فیلمی با احساس مادرانه برایم مهم بود

به گزارش ایکنا از خراسان‌رضوی، لیلی عاج، کارگردان فیلم «سرهنگ ثریا»، شامگاه، 18 بهمن‌ماه در نشست خبری این فیلم که در سینما هویزه مشهد برگزار شد در خصوص اثرگذاری فیلم اظهار کرد: این فیلم موجب متأثر شدن بسیاری از بینندگان شده و بسیاری از مادران با دیدن آن گریه کردند و من بیشتر از اینکه نگران داوری‌ها و قضاوت‌ها باشم احساس رضایتی بود که مادران از نتیجه کار داشتند و این رضایت یعنی خدا به من کمک کرده تا کار را به خوبی انجام دهم و از این بابت خدا را شاکر هستم.

وی درباره عدم حضور برخی هنرمندان در این دوره از جشنواره گفت: باید توجه داشت نظر تمام افراد محترم است و ما نمی‌توانیم بگوییم دیگران چگونه بیندیشند، همانطور که آنها درباره اندیشه ما نمی‌توانند تصمیم بگیرند، لذا ما و آنهایی وجود ندارد و نظرات تمام افراد محترم است.

عاج در پاسخ به این سؤال که تأثیر اکران‌های استانی در دیده شدن فیلم‌های سینمایی چیست، بیان کرد: قطعاً اکران‌های شهرستانی برای سازندگان فیلم مفید است، البته به‌دلیل اینکه فیلم اولی هستم، برآیند ذهنی از این موضوع ندارم، اما از این مسئله خوشحالم، زیرا برایم بسیار مهم بود و بازخورد‌های خوبی از حال و هوای تماشاگران دریافت کردم.

کارگردان فیلم سرهنگ ثریا درباره اینکه این فیلم حال و هوای تئاتر داشت، اظهار کرد: این موضوع از ناخودآگاه آمده و به‌ نظرم روح تئاتری موجود در یک فیلم نه رذیلت و نه فضیلت، بلکه صرفاً یک ویژگی است، فارغ از اینکه مثبت باشد یا منفی، البته ممکن است کسی این را نپسندد.

وی با اشاره به یک‌تنه بودن بازی و نقش پررنگ ژاله صامتی در فیلم گفت: قرار نبود پیوند‌های فرعی در این فیلم پررنگ شود، تمام بازیگران این فیلم تئاتری بودند، ژاله صامتی یک تئاتری موفق است و بازیگران قدیمی دیگری از عرصه تئاتر نیز در این فیلم حضور داشتند.

عاج اضافه کرد: تمام بازیگران این فیلم بسیار با من همدل بودند و علاقه داشتند تجربه جدیدی داشته باشند که همین موضوع موجب جذابیت کار برای بنده و عوامل فیلم علی‌رغم تمام سختی‌ها شد. 

کارگردان فیلم سرهنگ ثریا درخصوص برنامه‌ خود برای ساخت آثار بعدی گفت: هنوز به این موضوع نیندیشیده‌ام، فیلم دوم انتخاب سختی است و باید توجه داشت که ساخت فیلم دوم دشوارتر است.

وی درباره منابع مورد استفاده برای ساخت این اثر اظهار کرد: برخی افراد که از منافقین جدا شده‌اند، کتاب خاطرات خود را نگاشته‌اند که بعضاً نیز علاقه دارند با آن‌ها گفت‌وگو شود، ما نیز از همین منابع استفاده کردیم، البته نباید از یاد ببریم که هدف این فیلم نمایش خانواده‌های این افراد بود و قرار نبود در مورد زندگی در کمپ منافقین باشد، همچنین برایم مهم بود یک فیلم با احساس مادرانه بسازم.

ثریا عبدالهی، شخصیت واقعی سرهنگ ثریا نیز در ادامه این نشست گفت: من یکی از هزاران مادری هستم که قربانی فرقه رجوی شدند، چهار سال پشت در‌های اشرف برای یک لحظه ملاقات با فرزندان‌مان تحصن کردیم، اما موفق نشدیم.

وی افزود: پسر من سال ۱۳۸۱ از ترکیه ربوده شد و ۲۱ سال است که از پسرم خبر ندارم. من به لیلی عاج دستمریزاد می‌گویم، ایشان نزدیک به سه سال است که مدام پیش من می‌آمدند و مستندات را می‌گرفتند.

عبدالهی ادامه داد: از طریق انجمن «نجات» عازم عراق شدم و زمانی که به مرز رسیدم شاهد انتظار بسیاری از پدر و مادرها برای دیدن فرزندانشان بودم و بعد از اینکه به مقر آنها رفتیم، اجازه ملاقات با فرزندانمان را ندادند.

وی بیان کرد: هرچند در آن مدت خیلی‌ها را فراری دادیم، اما هنوز فرزندان ما اسیر این فرقه هستند، فرقه‌ای که به من و تمام خانواده‌ها خیانت کرد. این فیلم واقعی است و تمام فیلم‌هایی که خودم از اشرف گرفتم را به لیلی عاج دادم تا اکنون بعد از چهل سال انتظار فریاد ما به گوش حامیان حقوق بشر برسد.

عبدالهی تصریح کرد: از کارگردان فیلم که دو سال با ما همدرد شد، ژاله صامتی که به بهترین شکل نقش ایفا کرد، جلیل شعبانی که با ما همدرد شد و از شما مخاطبان کمال تشکر را دارم که درد ما خانواده‌ها را درک کردید. فرزندان ما جایی اسیر هستند که حق ندارند دوستی داشته باشند، حق ندارند همسر داشته باشند و حق زندگی کردن را ندارند، فرقه رجوی خانواده را ام‌الفساد می‌داند.

وی افزود: ما خانواده‌ها در اردوگاه اشرف را به گِل گرفتیم، فرزندان ما را به لیبرتی و بعد آلبانی بردند. اسم ثریا(من) و خانواده‌ها را به اطلاعات و امنیت دادند و ما اجازه ورود به آلبانی را نداریم، چون می‌دانند ثریا دشمن رجوی است و اگر آنجا باشم در آلبانی را هم گِل می‌گیرم.

عبدالهی ادامه داد: نمایش این فیلم موجب شد بغض خانواده‌های اسیران پادگان اشرف بعد از ۴۰ سال در این جشنواره بترکد. ما نمی‌خواستیم شناخته شویم، زیرا فرزندان‌مان در این فرقه هستند، فرقه‌ای که به‌عنوان منافقین شناخته می‌شود، اما این فیلم عشق واقعی ما را نشان داد و بیان کرد که بی‌گناه هستیم و برای آزادی فرزندان‌مان تلاش می‌کنیم.

جلیل شعبانی، تهیه‌کننده فیلم سرهنگ ثریا نیز در این نشست بیان کرد: باید توجه داشت همیشه ساخت فیلم نخست برای فلیمسازان کار سختی است. کارگردان فیلم در فیلمسازی و تئاتر سابقه‌ای طولانی دارد و تئاتری هم با عنوان بابا آدم اجرا کرده است و احساس ما این بود که این نمایشنامه می‌تواند به یک فیلمنامه نیز تبدیل و روی پرده، نمایش داده شود.

وی گفت: از همین‌رو پس از انجام مذاکرات اولیه تحقیقات برای تهیه فیلمنامه آغاز و سرهنگ ثریا نوشته شد و با توجه به سابقه‌ای که کارگردان فیلم در صحنه تئاتر داشت، به نظر می‌رسید از پس ساخت اثر بر آید.