نقش سنت‌های شفاهی در حال کمرنگ شدن است
معاون پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گفت: دوران کنونی، دورانی است که نقش سنت‌های شفاهی در حال کمرنگ شدن است و سنت شفاهی نقالی حوزه‌ای است که وزارت میراث فرهنگی در راستای اهداف خود در فهرست میراث در خطر به ثبت جهانی رسانده است.
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، علیرضا انیسی، معاون پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، امروز ۲۴ اردیبهشت‌ماه در همایش «بزرگداشت فردوسی با محوریت بازشناسی نقش شاهنامه فردوسی در هویت ملی» که در محل دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: برای من اسم فردوسی تجلیگر یک مثلث است که متشکل از ملیت ایرانی، زبان فارسی و شاهنامه است که این موضوع بر حفظ هویت ملی مؤثر است و امیدوارم این همایش بتواند از بعد علمی به این مسئله بپردازد و در نهایت بتوانیم به نتایج خوبی دست پیدا کنیم.
وی بیان کرد: در دستگاه‌های میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بنا داریم که ذیل این مجموعه فعالیت‌های بیشتری انجام دهیم و واقعیت این است که طی دو دهه اخیر عنوان «میراث فرهنگی ناملموس» در جهان پیدا شده که جزو تکالیف وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی محسوب می‌شود.
معاون پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گفت: در گذشته وقتی نام میراث فرهنگی به میان می‌آمد اولین مفهومی که در ذهن تداعی می‌شد بناها، محوطه‌های باستان‌شناسی و.. بود، اما این در حالی است که طی دو دهه اخیر این موضوع در دنیا به‌شدت مورد توجه قرار گرفته است.
انیسی اظهار کرد: در قرن 21 یکی از اساسی‌ترین اهداف یونسکو در زمینه میراث ملموس، حفاظت آن تبیین شده و این اتفاق به این دلیل بوده است که با تغییرات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و شعارهایی که داده می‌شد احساس می‌شد که این جهان در حال تبدیل شدن به یک دهکده کوچک است، دهکده‌ای که انسان‌های آن در شرایط خاصی متولد می‌شوند، رشد می‌کنند و در فرهنگ‌های بزرگی خود را پرورش می‌دهند و عمدتاً محصول شرایط فرهنگی خود در جامعه هستند.
وی تصریح کرد: میراث ناملموس به چند دسته هنرهای نمایشی، سنت‌های شفاهی، آداب و رسوم، جشن‌ها، مراسم سنتی، اقوام و در نهایت مهارت‌های فنی برای آفرینش هنرهای سنتی و بومی تقسیم می‌شود که در این تقسیم‌بندی موضوع شاهنامه در حوزه سنت‌های شفاهی جای دارد.
معاون پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری بیان کرد: در حال حاضر در دورانی قرار داریم که نقش سنت‌های شفاهی در حال کمرنگ شدن است، سنت شفاهی نقالی حوزه‌ای است که وزارت میراث فرهنگی در راستای اهداف خود در فهرست میراث در خطر به ثبت جهانی و شاهنامه‌خوانی را در فهرست آثار ملی غیر ملموس به ثبت رسانده است.
انیسی با بیان اینکه ماهیت مواجه با دو حوزه میراث ناملموس و میراث ملموس با یکدیگر متفاوت است، اظهار کرد: در حوزه میراث فرهنگی ملموس که با بناها سر و کار داریم، تمام هدف بر این است که این بنای تاریخی را حفظ و احیا کنیم، بدین‌صورت که به جسم مرده یک روح زنده بدهیم، اما در میراث ناملموس به دنبال این هستیم آنچه را که زنده است حفظ کنیم و ترویج دهیم، بنابراین ماهیت مواجهه با این دو میراث به‌صورت کلی متفاوت است.
برای از بین بردن شکاف نسلی نیازمند آموزش و پژوهش هستیم
وی بیان کرد: در واقع اگر بخواهیم موفق شویم و شکاف نسلی را در جامعه از بین ببریم نیازمند دو امر واضح پژوهش به‌معنای شناخت مفاهیم اصلی و آموزش به‌معنای انتقال آن به نسل‌های فعلی و آینده هستیم که یکی از ابزارهای این کار، برگزاری چنین همایش‌های علمی است و زنده نگاه داشتن یاد فردوسی به واسطه توجه به مفاهیم شاهنامه، استفاده امروزی از این مفاهیم و پی بردن از اساس و ذات این اثر گرانقدر است.
معاون پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری گفت: از این‌رو امیدوارم بتوانیم سال آینده شاهد برگزاری همایش فردوسی در مقیاس بین‌المللی باشیم و فردوسی به گردن و نسل‌های گذشته و آینده حقی دارد که ما باید این حق را به درستی ادا کنیم.
انتهای پیام
