کار خبر معجزه‌ای برای حل مشکلات خود و مردمم بود

نسرین کاری، خبرنگار و فعال اجتماعی در شهر بیرجند در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان‌جنوبی گفت: در سال ۱۳۵۴ به دنیا آمدم، اما از آنجا که دو ماه زودتر از موعد به دنیا آمدم معلولیت واژه جدانشدنی زندگی‌ام شد. مادرم همچنان امید داشت که من قد می‌کشم، اما هرچه از نوزادی بیشتر فاصله می‌گرفتم نقص جسمی‌ام بیشتر به چشم اطرافیان می‌آمد تا اینکه خانواده روزی متوجه معلولیتم از ناحیه پا شدند، اما به خواست خدا توانستم رشد کنم و به آنچه آرزو دارم برسم. 

وی ادامه داد: دوران کودکی را با همه تفاوت‌ها پشت سر گذاشتم و زمانی که وارد مدرسه شدم چون در کنار سایر دانش‌آموزان عادی درس می‌خواندم حس ترحم معلمان و همکلاسی‌ها در زمانی که زنگ ورزش بود یا فعالیت‌هایی که نیاز به تحرک زیادتر داشت من را آزرده‌خاطر می‌کرد. 

این خبرنگار با بیان اینکه معافیت از فعالیت‌های اجتماعی من را مصمم‌تر کرد و با امید به خدا توانستم از محدودیت‌هایم بگذرم، گفت: مهارتی که از کودکی در امور رایانه داشتم باعث شد تا همزمان با پذیرفته شدن در رشته جغرافیای دانشگاه بیرجند مغازه‌ خدمات رایانه‌ای برپا کرده و به تایپ مقالات و پایان‌نامه‌ها بپردازم. 

کاری با بیان اینکه در دوران دانشجویی سردبیری یک مجله را در دانشگاه به عهده گرفتم، افزود: پس از فارغ‌التحصیلی، مدتی به کار تایپ و تکثیر در مغازه‌ای که داشتم پرداختم، اما با افزایش هزینه‌های این کسب و کار، تصمیم به تعطیلی آن گرفتم. 

این خبرنگار گفت: به خاطر مهارتی که در تایپ داشتم از سال ۹۱ وارد تحریریه یک روزنامه محلی شده و خبرنگاری را رسماً آغاز کردم. در ابتدا جلسات خبری بسیار برایم سخت بود، اما با عشق و علاقه‌ای که داشتم بر همه این امور فائق آمدم. 

کاری به‌واسطه کار خبر توانسته معضلات و آسیب‌های احتماعی را شناسایی کرده و با راه‌اندازی پویش‌های متعدد کمکی در راه رفع معضلات موجود باشد. ایده راه‌اندازی دیوار مهربانی و پویش‌های محیط زیستی و کمک به کودکان کار از جمله مواردی است که این خبرنگار در خلال سایر فعالیت‌های اجتماعی و کار خبر خود به آنها پرداخته است. 

وی افزود: نگاه مردم به معلولان آن هم در عرصه خبرنگاری جالب نیست؛ به‌طوری که گاهی که برای تهیه گزارش می‌روم می‌گویند چرا تو آمده‌ای؟ فرد دیگری در دفتر روزنامه نبود. 

کاری حضور در حوزه رسانه را معجزه‌ای در زندگی خود می‌داند که به‌واسطه آن توانسته در حد توان برای رفع مشکلی از مردمش تلاش کند و معتقد است جامعه او را با همه توانمندی‌هایش باید باور کند. جامعه‌ای که او برایش دلسوز بوده و سعی دارد با تمام توان و با استفاده از قلمش برای رفع مشکلاتشان کاری کند.