جشنواره فیلم فجر از ۱۲ بهمن کار خود را آغاز میکند. در این دوره از جشنواره نگاه به سینمای دفاع مقدس شکلی جدیتر به خود گرفته است بهنحویکه امسال ۱۳ فیلم دفاع مقدسی و انقلابی در جشنواره حضور دارد. این اتفاق امری پسندیده است که باید از آن حمایت کرد. خبرگزاری قرآن با فیلمسازانی که با فیلمهای دفاع مقدس در این جشنواره حضور دارند گفتوگوهایی انجام داده که در دومین گام با مصاحبه داریوش یاری کارگردان فیلم «شور عاشقی» همراه میشویم.
جشنواره فیلم فجر ویترین سینمایی ایران است که تلاش یک سال سینمایی در آن به بلوغ میرسد. همچنین به واسطه جشنواره فیلم فجر میتوان فهمید چه سبک آثاری، دغدغه فیلمسازان است. با این توضیح میتوان به واسطه این رویداد برای سینما جهت داد. همچنین به واسطه فجر میتوان نیازهایی که در امر تولید وجود دارد را شناسایی و برطرف کرد. نکته بعدی اینکه به واسطه این رویداد میتوان مراودهای بین اهالی سینما در جشنواره رقم زد تا در ادامه ایدهها و راهکارهای جدید برای هدایت سینما به سمت مطلوب فراهم شود. این امتیاز برای سینماگران هم مفید فایده است. زیرا گفتوگویی که فیلمساز با اهالی رسانه و منتقدان انجام میدهد گامی برای بالا رفتن کیفیت کارش در تولیدات بعدی است.
برای جریانسازی جشنواره فیلم فجر میخواهم به فیلم اولیها اشاره کنم. شاید در سالهای پیش فیلمهای این حوزه چندان جدی گرفته نشد اما با حمایتهایی که فیلم فجر از فیلم اولیها به عمل آورد، میبینیم امروز دیگر به این عرصه نگاهی کاملاً کنجکاوانه وجود دارد زیرا مخاطبان فجر دریافتهاند بسیاری از فیلمهای خوب در این بخش به نمایش در میآید. البته امتیازاتی که برای جشنواره فیلم فجر برشمردم در شرایطی است که این رویداد بتواند از فرصت جریانسازی بهره لازم را ببرد.
نکتهای دیگری که حتما باید به آن توجه داشت این است که موفقیت جشنوارههایی نظیر فجر را نباید صرفاً به واسطه جریانسازی آن سنجید چون ممکن است رویدادی جریانسازی نداشته باشد اما اتفاقی مهم و تاثیرگذار در سینما باشد.
به نکته درستی اشاره کردید چون برخی مواقع شاهد بودهایم یک یا دو سبک فیلم در جشنواره موفق بودهاند. در سال بعد فیلمسازان سعی کردهاند با تقلید از آن شکل کار، سیمرغ کسب کنند. این امر پاشنه آشیلی است که حتما باید از آن پرهیز کرد. خوشبختانه در سالهای اخیر این آسیب دیگر چندان وجود ندارد چون تنوع ژانری که در آثار سینمایی دیده میشود گرایش به یک سبک فیلمسازی را از بین برده است. دلیل کم شدن آسیب مورد نظر هم این است که جشنواره فجر کارکرد خود را به سمت فرصتسازی متمایل کرده است. این اتفاق را در فرصتسازی که جشنواره فیلم فجر برای فیلمهای اولیها به وجود آورده میتوان مشاهده کرد.
در همه جای دنیا سینما دو شکل مخاطب دارد. ابتدا مخاطب عام که بیننده فیلمهای گیشه هستند. در ادامه مخاطب خاص که از تولیدات جدی حمایت میکنند. اما مشکل ما آنجاست که مخاطب خاص ما دیگر چندان میلی به سینما رفتن ندارد و تمام توجهات به سمت فیلمهای گیشه متمرکز شده است.
بیشتر بخوانید:
من در سینما در پی تصویرگری از درونم هستم. من برای جهان درونم اعتبار قائل هستم پس تلاش میکنم شان آن اعتبار را محفوظ نگاه دارم. این نکته به آن معنا نیست که بخواهم جهان درونم را بر دنیای دیگر فیلمسازان ارجح بدانم چون ممکن است آن چیزی که من سبک فیلمسازی خودم به دنبال آن هستم فیلمساز دیگری در فیلم طنز یا پلیسی ببیند. به هر حال امیدوارم تماشاگر جهان درونی مرا پسندیده و از آن استقبال کنند.
اینکه چنین تصوری درست نیست نیازی به اثبات ندارد و گرنه همسرم منزل شخصی خود را نمیفروخت تا من بتوانم فیلم خود را بسازم. این هزینه کردن نیز به واسطه عشقی است که در من وجود دارد و میخواهم آنچه در درونم وجود دارد را در قالب یک اثر سینمایی زیست کنم. درباره نگاه به گیشه هم باید بگویم در این دست تولیدات نگاهم یک گام جلوتر از گیشه است چون دوست دارم وقتی در آینده آثارم مورد ارزیابی قرار میگیرد جایی برای دفاع کردن داشته باشم.
در انتها، خوشحالم فیلمم در جشنواره چهلودوم حضور دارد. امیدوارم این رویداد اتفاقی رنگارنگ در سینمای ایران باشد.
گفتوگو از؛ داوود کنشلو
انتهای پیام