استاد شريعتی معتقد بود قرآن بايد خوانده شود تا مقدمه‌ای برای فهم و عمل باشد
گروه انديشه و علم: استاد محمدتقی شريعتی معتقد بود قرآن بايد خوانده شود تا خواندن آن مقدمه‌ای برای فهم و عمل باشد.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) شعبه خراسان رضوی، امروز 21 سال از درگذشت استادی می‌گذرد كه به‌عنوان يكی از پايه‌گذاران نوا‌نديشی دينی در ايران محسوب می‌شود، اويی كه به سان طبيبی دوار نسل جوان را ارشاد می‌كرد.
در سال 1306 از مزينان به مشهد آمد و در مدرسه بالا خيابان حدود 20 سال مشغول تحصيل بود.
بعد از تحصيل در حوزه علميه، تدريس در دبيرستان‌ها را شروع می‌كند و بعد جلسات مذهبی تشكيل می‌دهد و حتی برخی شب‌ها در خيابان بحث می‌كرد و اين‌گونه بود كه به سقراط خراسان معروف شد.
استاد معتقد بود كه قرآن بايد خوانده شود تا خواندن آن مقدمه‌ای برای فهم و عمل باشد.
استاد معتقد بود كه قرآن فقط كتابی برای زمان نزول نيست، بلكه برای همه زمان‌هاست و می‌گفت بايد قرآن را بخوانيد و بفهميد تا بتوانيم در مقابل كشورهای خارجی ايستادگی كنيم. با اشاره به آيه «و من شر النفثت فی العقد» می‌گفت ما بايد از نفاثات فی العقد زمان خود يعنی گروه‌هايی كه می‌خواهند ما را ضعيف كنند مانند آمريكا و انگليس به خدا پناه ببريم.
او اولين كسی بود كه در ايران به درستی نهج‌البلاغه را طرح كرد و بر روی كلمه به كلمه آن كار كرده بود. همه هدفش اين بود كه نسل جوان را از دست اديان و مذاهب ساختگی نجات دهد و در شهريور 1320 كه كمونيست‌ها، طرفداران كسروی و بهابی‌ها، خيلی فعاليت داشتند تنها كسی بود كه پاسخگو بود.
با حزب توده به‌دليل اين كه اسلام نداشتند و مذهب و اسلام ساختگی را به جوانان داده بودند، مخالف بود. معتقد بود وقتی هدف الهی نباشد و ايمان به خدا وجود نداشته باشد كارها دوام و ارزشی ندارد.
استاد چون می‌ديد كه نسل جوان در جامعه پراكنده هستند و هر روز به مذهبی می‌پيوندند دست به تأسيس كانون زد. آنجا جايگاه افراد روشن، دانشجو و اهل مطالعه بود و استاد به ترجمه قرآن، سخنرانی و بيان مسائل می‌پرداخت، به‌طوری كه نسل جوان را تكان می‌داد.
رهايی اسلام از خرافاتی كه در آن راه يافته بود، بازگرداندن هر حكم به اصل اوليه‌اش و از بين بردن آلودگی‌های مذهب از ديگر اهداف تأسيس كانون نشر حقايق اسلامی بود.
در سال 1306 از مزينان به مشهد آمد و در مدرسه بالا خيابان حدود 20 سال مشغول تحصيل بود.
بعد از تحصيل در حوزه علميه، تدريس در دبيرستان‌ها را شروع می‌كند و بعد جلسات مذهبی تشكيل می‌دهد و حتی برخی شب‌ها در خيابان بحث می‌كرد و اين‌گونه بود كه به سقراط خراسان معروف شد.
استاد معتقد بود كه قرآن بايد خوانده شود تا خواندن آن مقدمه‌ای برای فهم و عمل باشد.
استاد معتقد بود كه قرآن فقط كتابی برای زمان نزول نيست، بلكه برای همه زمان‌هاست و می‌گفت بايد قرآن را بخوانيد و بفهميد تا بتوانيم در مقابل كشورهای خارجی ايستادگی كنيم. با اشاره به آيه «و من شر النفثت فی العقد» می‌گفت ما بايد از نفاثات فی العقد زمان خود يعنی گروه‌هايی كه می‌خواهند ما را ضعيف كنند مانند آمريكا و انگليس به خدا پناه ببريم.
او اولين كسی بود كه در ايران به درستی نهج‌البلاغه را طرح كرد و بر روی كلمه به كلمه آن كار كرده بود. همه هدفش اين بود كه نسل جوان را از دست اديان و مذاهب ساختگی نجات دهد و در شهريور 1320 كه كمونيست‌ها، طرفداران كسروی و بهابی‌ها، خيلی فعاليت داشتند تنها كسی بود كه پاسخگو بود.
با حزب توده به‌دليل اين كه اسلام نداشتند و مذهب و اسلام ساختگی را به جوانان داده بودند، مخالف بود. معتقد بود وقتی هدف الهی نباشد و ايمان به خدا وجود نداشته باشد كارها دوام و ارزشی ندارد.
استاد چون می‌ديد كه نسل جوان در جامعه پراكنده هستند و هر روز به مذهبی می‌پيوندند دست به تأسيس كانون زد. آنجا جايگاه افراد روشن، دانشجو و اهل مطالعه بود و استاد به ترجمه قرآن، سخنرانی و بيان مسائل می‌پرداخت، به‌طوری كه نسل جوان را تكان می‌داد.
رهايی اسلام از خرافاتی كه در آن راه يافته بود، بازگرداندن هر حكم به اصل اوليه‌اش و از بين بردن آلودگی‌های مذهب از ديگر اهداف تأسيس كانون نشر حقايق اسلامی بود.
