به گزارش ایکنا، به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین کاوس روحیبرندق، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و از شاگردان آیتالله بهجت، در درسگفتارهای رمضانی ایکنا به شرح ادعیه زبور آل محمد(ص) در صحیفه سجادیه میپردازد. این جلسات در ایام ماه مبارک رمضان هر روز در صفحه اندیشه ایکنا منتشر میشود. در ادامه بیستوهفتمین جلسه از این درسگفتار از نظر میگذرد؛
در این جلسه به شرح فقراتی از دعای چهلوهفتم صحیفه سجادیه میپردازیم؛ امام سجاد(ع) فرمودند: «وَ هَبْ لِي عِصْمَةً تُدْنِينِي مِنْ خَشْيَتِكَ وَ تَقْطَعُنِي عَنْ رُكُوبِ مَحَارِمِكَ»؛ یعنی خدایا عصمتی را به من عنایت فرما که من را به خشیت تو نزدیک کند. خشیت به معنای ترس از یک مقام بزرگ است و خود انواعی دارد؛ اینکه انسان بزرگی یک انسان بزرگ را ببیند و توجهش به او جلب شود، خشیت است و بالاتر از خوف قرار دارد. براساس آیه: «إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ»، خشیت از ویژگیهای خاص عالمان بالله است.
امام سجاد(ع) فرمود: خدایا به من در پرهیز از گناه عصمتی عنایت کن که به خشیت تو نزدیک بشوم. راهکار حصول چنین مرتبهای نیز عبارت است از ترک گناه. انسان باید توجه کند که در محضر خداست و خدا را بزرگ و خود را کوچک ببیند. در این زمان انسان از ارتکاب به گناهان نیز مصون میماند. بنابراین راهکار گناه نکردن عبارت از مراقبه است. آیتالله بهجت میگفتند توصیه، ترک معصیت است، اما ترک معصیت بدون مراقبه دائمی امکانپذیر نیست. تا زمانی که انسان به این مقوله دقت نکند، در این کار موفق نخواهد بود و گناه به سراغش میرود.
نکته دیگر اینکه رسیدن به این مقامات برای ما امکانپذیر است که اگر چنین نبود امام(ع) نیز چنین درخواستهایی را مطرح نمیکردند. همان طور که تأکید شد، راه رسیدن به چنین مقامی که انسان گناه را ترک کند نیز مراقبه دائمی است و مراقبه هم نیازمند همت بلند. خدایا توفیق ترک معصیت، مراقبه دائمی و توجه به حضور و بزرگی خود را نصیب ما بفرما.
انتهای پیام