انتشار خبر «راسموس پالودان، رهبر حزب راست افراطی «استرام کرس» یک نسخه از قرآن را در مقابل سفارت ترکیه در استکهلم آتش زد، آن هم پس از آنکه مجوز انجام این کار موهن را از مقامهای سوئدی گرفت» به انتشار اخباری در واکنش کشورهای مسلمان به آتش زدن قرآن کریم در سوئد منجر شد و صدور بیانیههای شدیداللحن اعتراضی و برگزاری تجمعات در محکومیت این اقدام از سوی برخی محافل و مجامع اسلامی و درخواستهای رسیدگی نسبت به این اهانت از جمله واکنشهای متقابل به این موضوع در صدر اخبار این روزها قرار دارد.
مرور تاریخ اسلام نشان میدهد که دشمنی و مخالفت با اسلام و پیامبر(ص) در شکلهای مختلفی همچون کوبیدن شخصیت پیامبر، تمسخر و نسبتهای ناروا همچون ساحر، دروغگو، شاعر و خیالاتی، مجادله با پیامبر، تطمیع و تهدید، تبعید و تحمیل جنگ بروز و ظهور یافته است و به نظر میرسد در تمامی تاریخ اسلام از آغاز تاکنون هرگاه دشمنان در شیوههای استدلالی ناکام ماندهاند، به دیگر روشها اقدام کردهاند. دوران تبعید در شعب ابیطالب، کشتن حضرت علی(ع) در محراب و حسین(ع) و یارانش در کربلا، مسموم کردن امام رضا(ع) و ... از نمونههای اینگونه برخوردهاست.
و اکنون پس از سالها رشد علم، تکنولوژی و عقلانیت چگونه است که هنوز از روش توهین و بیاحترامی استفاده میشود. شاید بتوان جاهلیت 1400 سال قبل را توجیهی بر نپذیرفتن حق دانست، اما اینگونه رفتارها در عصر آزادی چگونه توضیح داده خواهد شد؟
اگرچه به گواهی تاریخ دشمنان آن دوران نتوانستند اسلام را نابود کنند و به گفته فؤاد کرمانی «دشمنت کشت، ولی نور تو خاموش نشد آری آن جلوه که فانی نشود نور خداست» امروز نیز چنین نخواهد شد.
اگرچه اهانتها به مقدسات اسلامی در غرب مسبوق به سابقه نه چندان طولانی است، باید دانست چنین حوادثی باید از لایههای گوناگون سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بررسی شود و عدهای از کارشناسان به اقداماتی از این دست عنوان اسلامهراسی دادهاند که دلیل اصلی آن رشد جمعیت مسلمانان است.
بررسی رشد جمعیت مسلمانان مطابق جدیدترین مطالعات و پیشبینیهای جمعیتی نشان میدهد مسلمانان جهان طی دهههای آینده بیشترین میزان رشد را در مقایسه با تمام گروههای دینی دیگر تجربه خواهند کرد، چنانکه جمعیت مسلمانان در سال ۲۰۱۷ میلادی، حدود ۲۴ درصد جمعیت 7.6 میلیاردی جهان، یعنی 1.8 میلیارد نفر بوده که نزدیک به یک چهارم جمعیت جهان را تشکیل میدهند.
در آن سوی ماجرا صدور مجوز برای چنین اقداماتی وجود دارد، اگرچه نفرتانگیز، منزجرکننده و بیاحترامی باشد و شاید لازم است کمی دیدمان را گسترش دهیم تا بدانیم این قبیل توهینها به کتاب مقدسی که مؤید پیامبران الهی پیش از خود است که در آن از آنها به نیکی یاد شده، نه تنها از نظر مسلمانان، بلکه از نظر سایر پیروان ادیان الهی و ابراهیمی نیز نفرتانگیز است و جای تأمل دارد.
به دنبال کلامی از این کتاب آسمانی در پاسخ به حرکتی چنین، آیه 32 سوره توبه آرامبخش مسلمانان میشود که خداوند میفرماید: «يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ؛ کافران میخواهند که نور خدا را با دهانشان (به نَفَس تیره و گفتار جاهلانه خود) خاموش کنند و خدا نگذارد تا آنکه نور خود را در منتهای ظهور و حد اعلای کمال برساند هر چند کافران ناراضی و مخالف باشند».
این کلام پاک است، شاخههای آن به آسمان متصل است، چنانکه در آیه 24 سوره ابراهیم آمده است؛ «أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ؛ (ای رسول) آیا ندیدی که چگونه خدا کلمه پاکیزه را به درخت پاک و زیبایی مثل زده که اصل ساقه آن برقرار باشد و شاخه آن به آسمان (سعادت) بر شود؟»
اگرچه در سطح سیاسی و اجتماعی لزوم اتخاذ تدابیر بازدارنده در قبال حرمت شکنیها ضروری است، اما در کنار آن اقدامات مردمی همچون مشاهده خبری که «مسلمانان محل سوزاندن قرآن در سوئد را گلباران کردند»، این سخن مولانا در دفتر چهارم مثنوی به ذهن متواتر می شود که:
«بدر بر صدر فلک شد شب روان سیر را نگذارد از بانگ سگان
طاعنان همچون سگان بر بدر تو بانگ میدارند سوی صدر تو»
و چنین به نظر میرسد که به گفته مقام معظم رهبری علیرغم توطئه استکبار، قرآن روزبهروز پرفروغتر شده و آینده از آن اسلام است.
پروانه سعادت، خبرنگار ایکنا
انتهای پیام