
وحدت حوزه و دانشگاه، از ثمرات انقلاب اسلامی ایران است که امام خمینی(ره) بهمناسبت روز شهادت
آیتالله مفتح آن روز را به نام وحدت حوزه و دانشگاه نامگذاری کردند. طرح گفتمان وحدت حوزه و دانشگاه، از نگرشهای امام خمینی(ره) بود و ایشان چند سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، به این نتیجه رسیدند كه مسئله همراهی و همگامی حوزه و دانشگاه برای رسیدن به افقهایی كه بتواند جامعهسازی كند ضروری است.
به مناسبت گرامیداشت یاد و خاطره شهید آیتالله محمد مفتح و همچنین روز
وحدت حوزه و دانشگاه، ایکنای خراسان رضوی با
حجتالاسلام والمسلمین مهدی شریعتیتبار، پژوهشگر دینی گفتوگویی کرده است که در ادامه میخوانیم.
ایکنا _ وحدت حوزه و دانشگاه چه تأثیری در جامعه میگذارد؟
مسئله وحدت در یک جامعه از ارکان مهم قدرت و اقتدار آن و عامل مهمی برای رفع مشکلات و گرفتاریهاست، یکی از عوامل مهم شکلگیری انقلاب و نظام اسلامی و تداوم آن نیز اتحاد میان اقشار مختلف جامعه بوده و با توجه به اینکه مسئله وحدت در آموزههای دینی نیز بسیار مورد تأکید و سفارش قرار گرفته است و همچنین نقش بسیار مهمی در موفقیت یک ملت دارد، بدون تردید میتوان گفت وحدت و انسجام متفکران و اندیشمندان جامعه در گسترش و تحکیم وحدت اجتماعی میتواند بسیار تأثیرگذار باشد، زیرا هنگامی که مردم ببینند نخبگان و دانشمندان کشورشان و همچنین شخصیتهای برجسته حوزوی و دانشگاهی آنها با یکدیگر متحد هستند، اتحاد و انسجام آنها نیز به عموم جامعه سرایت پیدا میکند.
به خصوص هنگامی که مردم مشاهده کنند وحدت میان حوزه و دانشگاه در راستای خدمت بهتر به مردم و حل مشکلات اجتماعی مورد استفاده قرار میگیرد از آن بیشتر استقبال میکنند و آن را برای خود، الگو نیز قرار میدهند که این موضوع یکی از عوامل مهم انسجام وحدت اجتماعی در جامعه ما محسوب میشود.
ایکنا _ عوامل و موانع ایجاد وحدت میان حوزه و دانشگاه چیست؟
یکی از عوامل مهم تحقق وحدت، مسئله شناخت و آگاهی است، یعنی جوامع و اقشاری که میخواهند با هم برای رسیدن به اهداف مشترک خود اتحاد داشته باشند، قدم اولی که باید بردارند این است که شناخت خود را نسبت به یکدیگر، جامعه و اهداف خود تقویت کنند و هر مقدار که شخصیتهای حوزوی و دانشگاهی ما شناخت و آگاهی خود را نسبت به یکدیگر و اهدافی که دنبال میکنند افزایش دهند و نسبت به توطئه دشمنانی که نمیخواهند جامعه اسلامی دارای اتحاد و انسجام باشد، هوشیار باشند، وحدت آنها قطعاً به تحقق خواهد رسید.
قدم بعدی شکلگیری وحدت، تقویت احساس مسئولیت، ایمان و تعهد بوده و این موضوع بسیار قابل توجه است که حوزویان و دانشگاهیان، سرمایهها و ذخایر مهم یک ملت هستند و آنان باید به جایگاه ویژه خود توجه زیادی داشته باشند، بنابراین شناخت و آگاهی آنها به همراه احساس تعهد و مسئولیت به یکدیگر از عوامل مهم شکلگیری وحدت میان حوزه و دانشگاه محسوب میشود.
در مقابل موانع یک جریان دقیقاً چیزهایی است که ضد عوامل مثبت آن بوده، یعنی اگر شناخت، آگاهی و در مقابل آن احساس مسئولیت و تعهد از عوامل مثبت شکلگیری وحدت باشد، در برابرش موانع شکلگیری وحدت، نبود شناخت و بیمسئولیتی است، بنابراین اگر همگی بر محور توحید، یکتاپرسی و اخلاص قدم بردارند و عوامل وحدت را مورد تمسک قرار دهند، وحدت شکل خواهد گرفت.
ایکنا _ در خصوص نوع بینش حوزه و دانشگاه توضیح دهید.
با توجه به اینکه حوزه و دانشگاه، هر دو مراکز آموزشی و دارای اساتید و دانشجویان هستند، دارای محورهای آموزشی مشترکی میباشند، به طور مثال حوزویان و دانشجویان رشتههای الهیات و ادبیات، در خواندن درس ادبیات عرب با یکدیگر مشترک هستند، همچنین ما در حوزه، تفسیر حدیث و علوم قرآنی را نقل میکنیم و دانشجویان رشته الهیات نیز این کار را انجام میدهند، یکی از آموزشهای مهم در حوزه نیز آموزش فقه و اصول است که در رشته الهیات نیز فقه و مبانی حقوق از مقطع کارشناسی تا دکتری وجود دارد، در حوزه و دانشگاه نیز فلسفه کلام و عقاید مورد بررسی قرار میگیرد.
امروزه رشتههایی مانند پزشکی و ریاضی در حوزه وجود ندارد، اما در گذشته افرادی مانند ابوعلیسینا که هم فیلسوف و هم پزشک بوده است و خواجهنصیر که ریاضیدان، منجم و فقیه بوده است، الگوهای بزرگی برای وحدت میان حوزه و دانشگاه هستند. حوزه و دانشگاه در خصوص آگاهی، بصیرت، معرفت سیاسی و دشمنشناسی و اینکه در راستای تأمین نیازهای جامعه تلاش کنند، از بینشهای مشترکی برخوردارند.
افرادی در حوزه نیز حضور دارند که در کنار تدریس در حوزه به تدریس در دانشگاه در رشتههای ریاضی و اقتصاد نیز میپردازند، همچنین دانشجویانی نیز وجود دارند که پس از اتمام تحصیل خود به تدریس در حوزه پرداختهاند.
انتهای پیام