شب آرزوها؛ بازتاب ستارگان در چشم‌های مشتاق مؤمنان

با غروب آفتاب اولین پنجشنبه ماه مبارک رجب، ماه استغفار و نیایش، دامن زمان بر شبی گشوده می‌شود که در سنت معنوی اسلام، از هزاران شب برتر شمرده شده است؛ لیلةالرغائب، شب به‌سامان‌رسیدن دلتنگی‌ها و قدکشیدن آرزوها.

این شب، نخستین شب جمعه ماه رجب است؛ شبی که از دیرباز به‌عنوان موعد ریزش رحمت خاص الهی و استجابت خواسته‌های ناب مؤمنان شناخته می‌شود. شبی که در آن، آسمان از همیشه به زمین نزدیک‌تر است تا زمزمه‌های پنهان دل‌ها را بشنود و پاسخ دهد.

ضیافتی برای بی‌خوابان مسیر حق

در حالی که شهر آرام‌آرام در سکوت شب فرو می‌رود، روایت‌های ملکوتی از «ترافیک فرشتگان» حکایت دارد؛ فرشتگانی که برای رساندن پیام مهر الهی به زمین فرود آمده‌اند. پیامبر اکرم(ص) در توصیفی تکان‌دهنده از عظمت این شب می‌فرمایند: «از اولین شب جمعه ماه رجب غافل نشوید؛ چرا که فرشتگان آن را لیلةالرغائب می‌نامند.»

ایشان در ادامه، روایتی بیدارکننده بیان می‌کنند که در ثلث نخست این شب، هیچ فرشته‌ای در آسمان و زمین باقی نمی‌ماند مگر آنکه در کنار کعبه گرد می‌آیند. آنگاه خداوند بر آنان تجلی می‌کند و می‌فرماید: «ای فرشتگان من! هر چه می‌خواهید، از من بخواهید.» و پاسخ فرشتگان تنها یک جمله است: «پروردگارا، حاجت ما این است که روزه‌داران ماه رجب را بیامرزی.»

در این شب، فضای مساجد، حسینیه‌ها و بقاع متبرکه در سراسر شهر، آکنده از عطر معنویت است. لیلةالرغائب، برخلاف شب‌های عادی، سنگین‌تر، روشن‌تر و لبریزتر از نور ایمان به نظر می‌رسد. جمعیت مشتاقی که از ساعاتی پیش، چشم‌انتظار فرارسیدن این موعد آسمانی‌اند، با اقامه نماز ویژه‌ای که از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است، به استقبال «رغبت‌ها»؛ همان خواسته‌های درونی خود می‌روند.

صف‌های نماز، همچون نردبانی از نور، از زمین تا عرش امتداد یافته‌اند. سکوتی عمیق بر شبستان‌ها سایه انداخته؛ سکوتی که تنها با صدای بغض‌های شکسته و نجواهای ملتمسانه درهم می‌آمیزد. گویی هر قطره اشک، نامه‌ای سرگشاده است که بی‌واسطه به محضر قدس ربوبی ارسال می‌شود.

لیلةالرغائب، فرصتی برای بازتعریف «رغبت‌ها»ست؛ شبی که در آن، خبرنگار دل باید گزارش کند آیا آرزوهای ما هنوز در بند نان و آب مانده‌اند، یا در امتداد نگاه معشوق، به رغبت وصال و کمال رسیده‌اند؟ امشب، شب نوشتن آرزوها بر جریده استجابت است؛ شبی که فاصله میان «کاف» و «نون» خلقت، به کمترین حد خود می‌رسد.