مراسم تجلیل از ممتازان قرآنی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد برگزار شد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، منتخبان بیستمین دوره مسابقات سراسری قرآن و عترت دانشگاه آزاد مشهد، شب گذشته، 23 اردیبهشت‌ماه با حضور محمدعلی انصاری، مفسر قرآن کریم و مسئولان دانشگاه آزاد اسلامی مشهد تجلیل شدند.

این مراسم با قرائت آیاتی چند از کلام الله مجید توسط امیررضا خیراندیش، نفر اول بیستمین دوره مسابقات قرآن مرحله استانی دانشگاه آزاد اسلامی شد و در ادامه عباس شیخ‌الاسلامی، رئیس دانشگاه آزاد اسلامی مشهد با بیان اینکه این روزها قرائت قرآن تنها به برگزاری مراسم‌های تدفین و آغاز برنامه‌های رسمی معطوف شده است، گفت: برگزاری محافل انس با قرآن، مقدمه‌ای برای مأنوس شدن دانشجویان و کارکنان دانشگاه، با کلام وحی است که در پی آن جامعه‌ای سالم و متحد شکل خواهد گرفت.

رئیس دانشگاه آزاد اسلامی مشهد اظهار کرد: قرآن کتابی راهنما، روح‌بخش و الهام‌بخش است که در صورت فراموشی آن، مسائل اخلاقی در جامعه با انحطاط مواجه می‌شود.

وی ادامه داد: تفسیر قرآن، نسبت به قرائت در روح و روان فرد تأثیرگذاری بیشتری دارد، از این رو باید محافل انس با قرآن به صورت مستمر و مداوم برگزار شود.

این مراسم با برپایی محفل انس با قرآن همراه بود لذا در ادامه امیر لعل اول، قاری کشورمان و مؤذن حرم امام رضا(ع) به تلاوت آیات پایانی سوره حجر پرداخت.

سپس دکتر محمدعلی انصاری، مفسر قرآن کریم با بیان اینکه نهایت کار انسان به وادی تعلیم پای نهادن و زدایش جهل است، افزود: زمانی که آموزه‌های دینی و عمل به قرآن در وجود انسان تجلی یابد، اخلاق، رفتار و گفتار نیز برگرفته از قرآن شده و حیات طیبه قرآن را در پی خواهد داشت از این رو می‌توان گفت پیروی از کلام وحی، قدم نهادن در وادی رهبانیت است.

وی با اشاره به اینکه تماس با حقایق و معارف قرآن صورت نمی‌گیرد مگر اینکه فرد جان خود را طهارت بخشد، ابراز کرد: پیش شرط معرفت قرآن، طهارت روح، دل و جان است، همچنین برای نزدیک شدن به قرآن باید دل‌ها شسته شده و طهارت حاصل شود.

وی با بیان اینکه اهل قرآن، اهل خدا هستند و جزو خواص خدا محسوب می‌شوند، گفت: پیچیده‌ترین مخلوق خدا انسان است که موجودی متناقض بوده و ساحت های وجودی او پیچیدگی‌های گوناگونی دارد از این رو در گذشته انسان را «ژینوس» لقب داده بودند زیرا دارای دو شخصیت است.

مؤلف تفسیر «مشکاة» گفت: بعدی از شخصیت انسان مادی و بعدی دیگر فرامادی است؛ هنگامی که انسان در بعد و وجهه زمینی خود فرو رود و در کالبد جسم قرار گرفته و به وادی تن نزول کند، شروع به سرکشی کرده و از انجام هیچ جنایتی ابا و پرهیز نمی‌کند و این زمانی است که خداوند انسان را به اسفل‌السافلین و پست‌‏ترین مراتب پستى باز می‌گرداند اما زمانی که انسان به بعد جان و روح می‌شتابد به مراتب افضل تفضیل دست می‌یابد.