محمدرضا ستودهنیا، داور و استاد قرآن و عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان، در گفتوگو با
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، در مورد هشدار رهبر معظم انقلاب درباره ولنگاری فرهنگی، به نقش جامعه قرآنی اشاره کرد و با تأکید بر اینکه مقوله ولنگاری ارتباطی با بحث قرآن و آموزش قرآن ندارد، ادامه داد: رهبر معظم انقلاب که به ولنگاری فرهنگی اشاره کردند، در بحث مسائل کلی اعم از رفتارهای فرهنگی و ... فرمودند که دارد ولنگاری در این موارد اتفاق میافتد و بعضا غفلت مردم و مسئولان سبب این مسائل شده است.
در ابتدا باید جلوی ولنگاریهای شخصی را بگیریمعضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان، در خصوص وظیفه جامعه قرآنی در رفع ولنگاری فرهنگی، ابراز کرد: اولین مطلب این است که جلوی ولنگاریهای شخصی گرفته شود، یعنی هر شخص قاری و حافظ سعی کند خودش دچار ولنگاری نشود.
وی با بیان اینکه در مرحله بعد باید قرآنیان به اطرافیان و شاگردان خود تذکر دهند، مطرح کرد: طیف وسیعی از مردم کشورمان تحت پوشش جلسات قرآن هستند، بنابراین یک استاد، حافظ و قاری قرآن میتواند با آموزش و تبلیغ، مسئله امر به معروف و نهی از منکر فرهنگی را تا حدودی انجام دهد و این سهم بزرگی برای جامعه قرآنی است.
رسالت قرآنیان در عرصه فرهنگیستودهنیا با بیان اینکه بسیاری از حفاظ و قراء ما در آموزش و پرورش معلم و دبیر هستند و اینها میتوانند در دانشآموزان اثر خوبی بگذارند و نقش مناسبی ایفا کنند، ابراز کرد: در واقع رسالتی برعهده قرآنیان کشور است و در این زمینه میتوانند کاری کنند که دیگران قادر به انجام آن نیستند؛ این امر مزیتی برای آنان محسوب میشود که البته موفق هم عمل کردهاند و اگر حمایت بیشتر شوند در این زمینه هم میتوانند به منویات رهبری معظم، جامه عمل بپوشانند.
این داور مسابقات قرآن کریم، با بیان اینکه مقوله فرهنگ یک مقوله بسیار عام و وسیع است، عنوان کرد: در حوزه قرآن، ما میتوانیم متصدی بخشی از این فرهنگ یعنی فرهنگ قرآنی باشیم، بنابراین نباید خیلی از یک قاری یا حافظ توقع داشته باشیم که مثل یک مرجع تقلید رفتار کند، باید هرکسی را در اندازه خودش دید.
مهرههای فرهنگی ـ قرآنی کشور و انجام وظیفه در حوزه ولنگاری فرهنگیستودهنیا با بیان این مطلب که بخش عمده مقولههای فرهنگی، به عهده حوزههای علمیه در کشور است و ایشان باید سیاستهای کلان را برنامهریزی و اجرا کنند، اظهار کرد: روحانیت معظم، جامعه فرهنگی، آموزشوپرورش، جامعه آموزش عالی، اساتید و مبلغان و یک بخشی هم قراء و حفاظ در سطح کشور هستند که باید برای آنها برنامهریزی و سیاستگذاریهای کلان انجام شود تا بتوانند بهعنوان مهرههای فرهنگی ـ قرآنی کشور به نحو احسن انجام وظیفه کنند.