اقلیت سیاه‌پوست کشورهای حاشیه خلیج فارس و تبعیض از جنس تعصب
کشته شدن «جورج فلوید» دوگانگی کشورهای حاشیه خلیج فارس را نمایان ساخت که نژادپرستی در آمریکا را می‌بینند اما شاهد مشکلات ساختاری اقلیت سیاه‌پوست در جامعه خود اعم از تعصبات قبیلهای، طایفه‌ای و منطقه‌ای نیستند.
به گزارش ایکنا، «جورج پِری فلوید»، شهروند سیاه‌پوست ۴۶ ساله آمریکایی، دوشنبه، 5 خردادماه مصادف با 25 مه 2020 زیر زانوی پلیس سفیدپوست آمریکایی و در حالی که فریاد می‌زد «نمی‌توانم نفس بکشم» جان داد.
انتشار این خبر و تصاویر آن، که توسط رهگذران و به وسیله تلفن همراه ضبط شده بود، بازتاب گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی به همراه داشت. خبری که سبب آغاز اعتراضات گسترده علیه نژادپرستی در آمریکا شد و این اعتراضات همچنان ادامه دارد.
پایگاه خبری المیادین، با انتشار مطلبی به قلم «وفاء العم» تحلیلگر بحرينی در این باره نوشت: «جورج فلوید» پرونده انسانی دردناکی را نه تنها در سطح ایالات متحده بلکه در سطح همه جهان گشود. این پرونده از یک معضل در جوامعی که نژادپرستی در آنها به صورت قانونی و مخفی از دید برخی گروه‌ها رواج دارد پرده برداشت.
نژادپرستی که اشکال متعددی دارد و لزوماً به صورت یک رفتار ظاهری مانند آنچه در مورد فلوید اتفاق افتاد دیده نمی‌شود و در بسیاری از کشورها به یک معضل تبدیل شده است. برای مثال نژادپرستی در کانادا با لبخند ادامه دارد.
اتفاقی که برای جورج فلوید افتاد در شبکه‌های اجتماعی عربی و کشورهای حاشیه خلیج فارس بازتاب گسترده‌ای داشته و با عکس‌العمل‌های بسیاری روبهرو شده است اما زمانی که به داخل این کشورها بنگریم، شاهد حضور نژادپرستی در تعامل با سیاه‌پوستان و دیگر گروه‌هایی که در این منطقه از قدرت و حاکمیت کمتری برخوردارند، هستیم. برای مثال جامعه سیاه‌پوستان در کشورهای خلیج(فارس) جامعه کارگر نامیده می‌شود که با انواع تبعیض روبهرو هستند.
در این شرایط حکومت‌ها نقشی ندارند، بلکه جوامع نقش دارند و این در روابط انسان‌ها با یکدیگر کاملاً نمایان است، مانند نپذیرفتن ازدواج به دلیل رنگ و یا محروم شدن از ارتقای اجتماعی که این دردناک‌تر است، زیرا به دلیل نبود قوانینی که تبعیض را جرم بداند، اعتراض به دولت‌ها راحت‌‌تر از اعتراض به جوامع است.
در واقع سیاه‌پوستان در کشورهای حاشیه خلیج فارس، در بسیاری از موارد در معرض زورگویی قرار دارند. سامی الخرافی، نویسنده کویتی، در یکی از مقالات خود می‌‌نویسد: «ما شاهد آن هستیم که همه طوایف و گروه‌های اجتماعی در تشکیل دولت کویت سهم دارند اما حتی یک سیاه‌پوست در میان آنها دیده نمی‌شود و آنها سهمی در کابینه ندارند.» درست است که جامعه سیاه‌پوستان در خلیج فارس کوچک است و آنها در اقلیت‌اند، به هر حال با همان مسائلی که در دیگر جوامع وجود دارد روبهرو هستند.
از نظر تاریخی حضور سیاه‌پوستان در کشورهای حاشیه خلیج فارس به گذشته‌های دور بازمی‌گردد؛ زمانی که بسیاری از تجار، سیاه‌پوستان آفریقایی را برای فروش به این منطقه می‌آوردند و به آنها به عنوان افرادی دارای منزلتی پایین‌تر از دیگران نگاه می‌شد، به گونه‌ای که مورد تملک واقع شده و به ارث می‌رسیدند و به تصرف درمی‌آمدند. با رونق نفت آنها به شهروند تبدیل شدند و استقلال یافتند و با آنها مانند دیگر شهروندان رفتار می‌شد، اما همچنان تبعیض علیه آنها ادامه دارد.
در حقیقت نمیتوان جامعه سیاه‌پوستان را به دور از مشکلات ساختاری در جوامع خلیجی شامل تعصبات قبیلهای، طایفه‌ای و منطقه‌ای ملاحظه کرد. در عربستان و بحرین معارضان از تبعیض‌های طایفه‌ای سخن میگویند. در کویت تبعیض علیه بدویان و کارگران خارجی در همه کشورهای حاشیه خلیج فارس در هنگام شیوع ویروس کرونا کاملاً نمایان شد. همچنین وابستگی‌های قبیلهای به مثابه شریان حیات برای تبعیض در سطح دولت و جامعه است، به گونه‌ای که قبیله جایگاه ویژه‌ای در پیکره دولت و روابط اجتماعی دارد. اگر چه این امر در کشورهای مختلف متفاوت است. کشته شدن فلوید دوگانگی این جوامع را نمایان ساخت که خلل موجود در جامعه آمریکا را می‌بینند اما شاهد خلل موجود در ساختار اجتماعی خود نیستند.
ترجمه گزارش از زهره نوری
انتهای پیام
