چشمه حکمت/ ۱۲
درگاه لطف الهی + فیلم
استاد عبدالجبار کاکایی در دوازدهمین برنامه «چشمه حکمت» غزلی از بوستان سعدی در وصف حضرت حق و لطف الهی را تبیین کرده است.
به گزارش ایکنا؛ استاد عبدالجبار کاکایی، در دوازدهمین برنامه «چشمه حکمت» که به مناسبت ماه مبارک رمضان در خبرگزاری ایکنا تهیه شده، به بخش دیگری از نیایشنامه سعدی شیرازی، استاد سخن پرداخته است. بخشی از دیگر از نیایشنامه سعدی، دیباچه بوستان را آغاز می‌کنیم؛ که درباره صفات خداوند بزرگ می‌فرماید:
به درگاه لطف و بزرگیش بر
بزرگان نهاده بزرگی ز سر
فروماندگان را به رحمت قریب
تضرع کنان را به دعوت مجیب
بر احوال نابوده، علمش بصیر
به اسرار ناگفته، لطفش خبیر
به قدرت، نگهدار بالا و شیب
خداوند دیوان روز حسیب
نه مستغنی از طاعتش پشت کس
نه بر حرف او جای انگشت کس
قدیمی نکوکار و نیکی‌پسند
به کلک قضا در رحم نقش بند
ز مشرق به مغرب مه و آفتاب
روان کرد و بنهاد گیتی بر آب
زمین از تب لرزه آمد ستوه
فرو کوفت بر دامنش میخ کوه
دهد نطفه را صورتی، چون پری
که کرده‌ست بر آب صورتگری؟
*فکر می‌کنم از بیت‌هایی است که غالباً پیران ما در روزگار ما حتی این بیت را در خاطر دارند و بار‌ها از زبان افراد عامی که خیلی هم سر و سرّی با دیوان سعدی ندارند، از بیت و بیت‌های دیگر سعدی یادکرده‌اند.
انتهای پیام مطالب مرتبط
