به انگیزه میلاد با سعادت حضرت سیدالشهدا(ع) بر سخنان استاد علی صفایی حائری در کتاب «چهل حدیث از امام حسین(ع) در سبک زندگی و بندگی» مروری داریم.
امام حسين(ع) فرمود: «از ستم کردن به کسی که یاوری جز خدا ندارد، بپرهیز.»
خطاها و گناهان درون انسان، انحراف و فساد در نظام هستی و ظلم در روابط اجتماعی، همگی پیامدهایی دارند. آدمی با ساختاری آفریده شده که اگر هماهنگی در رفتار و تصمیماتش نداشته باشد و بدون شناخت و عشق به تربیت احساسات و مهار غریزههای خود نپردازد، ممکن است این ناهماهنگی او را به ضعف روحی و جسمی، شکستهای درونی و بحرانهای فکری بکشاند.
جهان نیز قوانینی تغییرناپذیر دارد. طبیعت انسان و هستی قانونمند است و هرگونه تجاوز و بیتوجهی به این قوانین، چه در خوراک، پوشاک یا تعاملات اجتماعی، به بنبستها و گرفتاریهای بزرگ منجر میشود. در این جهان حساس و قانونمند، مانند بیابانی پر از مین، نمیتوان بیهوا به هر سویی رفت. باید راه را شناخت و به نشانهها توجه کرد. روابط اجتماعی و ساختار جامعه نیز همینگونه است. مردم شاید در برابر بیایمانی یا گناه بیتفاوت باشند، اما در برابر ظلم و ستم سکوت نمیکنند و سر به اعتراض، مبارزه و قیام برمیدارند. چنان که گفتهاند: «حکومت با کفر باقی میماند، اما با ظلم هرگز دوام نمیآورد.»
علت این موضوع، در حساسیت و توقعهای مردم نهفته است. خداوند همواره فرصت بازگشت میدهد، پردهپوش است و آمرزنده؛ اما ظلم و ستم، بهویژه بر فردی تنها و بیپناه، عواقب سنگینی دارد. زیرا این مظلومیت و تنهایی بهگونهای خداوند را به حمایت و یاری میخواند که هیچ نیرویی توان مقاومت در برابر آن را ندارد. ستم بر کسی که یاوری جز خدا ندارد، نیرویی الهی را بیدار میکند که فراتر از سنتهای جهان، پاسخ و مجازاتی قطعی به همراه دارد. آنکه در برابر ظلم، فقط خدا را دارد، صدای دادخواهیاش بهسرعت شنیده میشود، زیرا اضطرار و تنهایی او، قدرتی شتابنده و کارساز است.
از اینرو، مراقب باش که به کسی که در برابر تو پناهگاهی جز خدا ندارد، ستم نکنی. زیرا تجربه نشان داده است که این غربت و تنهایی، نیروی الهی و اجتماعی را بسیج میکند و اجابت الهی را با خود به همراه میآورد.
انتهای پیام