مرجعیت علمی دانشگاه در گرو حضور استادان جامع و اثرگذار است
حجتالاسلام والمسلمین حسن نقیزاده با اشاره به نقش ماندگار آیتالله واعظزاده خراسانی در اعتلای دانشکده الهیات، گفت: حضور چنین استادانی نهتنها سرمایه علمی حوزه را وارد دانشگاه کرد، بلکه مرجعیت علمی و جایگاه بینالمللی این دانشکده را نیز تقویت کرد.
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، حجتالاسلام حسن نقیزاده، استاد گروه قرآن و حدیث دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی، امروز ۷ دی ماه، در سومین پیشنشست همایش «بازخوانی اندیشهها، آثار و نوآوریهای علامه فرزانه حضرت آیتالله محمد واعظزاده خراسانی» که در دانشگاه فردوسی برگزار شد، اظهار کرد: معمولاً با انتصاب به دانشگاه، چه به عنوان دانشجو و چه استاد، فرد ارزش و عظمت پیدا میکند، اما در حضور استاد واعظزاده خراسانی و برخی چهرههای ماندگار دیگر، قضیه برعکس بود؛ یعنی این دانشگاه بود که با آمدن ایشان ارزش پیدا کرد. واقعیت هم همین است که اعتبار هر مرکز علمی، به شخصیتهای آن وابسته است.
وی با بیان اینکه حضور استاد واعظزاده در دانشکده الهیات دو خدمت بزرگ انجام داد، تصریح کرد: نخست اینکه دانشکده با حضور ایشان و دیگر چهرههای قوی، نیرومند و تأثیرگذار، غنی و ارزشمند شد؛ سرمایه علمی از حوزه علمیه وارد دانشگاه شد. دوم، حضور ایشان موجب شد دانشکده الهیات در صدر قرار گیرد، نه تنها در سطح کشوری بلکه در سطح بینالمللی، و توانست ارتباطات علمی خود را فراتر از مرزها توسعه دهد.
نقیزاده ادامه داد: برخی استادان شاید فقط برای کرسی تدریس مناسب باشند، اما کارآمدی بیرونیشان ضعیف است. یکی از معیارهای دانشگاه قوی، داشتن مرجعیت علمی است. ارتباط با جامعه و صنعت اهمیت دارد، اما تا سرمایه علمی در درون نباشد، ارتباط با بیرون به آسانی برقرار نمیشود.
استاد گروه قرآن و حدیث دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی با تأکید بر استفاده از محضر اساتید بزرگ برای سنجش شخصیت و ارزیابی کمالات علمی و عملی افراد، گفت: یک استاد خوب، استادان خوب دیده است. استاد واعظزاده از این جمله بود؛ ایشان شاگردی کرده و از محضر آیتالله بروجردی، امام خمینی(ره) و دیگران بهره برده بود.
وی افزود: ورود به عرصه تدریس نیازمند برخورداری از اطلاعات قوی است. یک استاد الهیات خوب، کسی است که جامعیت داشته باشد؛ زیرا علوم اسلامی به هم پیوستهاند و نمیتوان در یک بخش از دانشهای دینی بدون توجه به بخشهای دیگر اظهار نظر کرد. استاد واعظزاده خراسانی این جامعیت را داشت و هر اظهار نظر ایشان در فقه، کلام و حدیث با دیگر بخشها مرتبط بود. حسن ایشان در همین جامعیت نهفته بود که توانست در این عرصه موفق باشد.
نقیزاده ادامه داد: آیتالله واعظزاده شخصیتی پخته و جامع بود و در کلام، فقه، تفسیر و حدیث توانمندی علمی واقعی و قابل اعتنا نشان داد. آثار و فعالیتهای علمی ایشان گویای این جامعیت است. در بخش بنیاد پژوهشها، به ویژه در کار معجم، نقش استاد واعظزاده بسیار ارزشمند و نیازمند دقت، علم، ابتکار و مدیریت بود. با رفتن ایشان، معجم دچار افت شد.
استاد گروه قرآن و حدیث دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی با تأکید بر تجربه روابط بینالمللی آیتالله واعظزاده، گفت: امروز روابط دانشگاه با سایر مراکز جهانی یکی از معیارهای برتری دانشگاهها است. باید از شخصیت و تجربه ایشان در این زمینه درس بگیریم و آن را به کار ببندیم.
وی در پایان سخنان خود افزود: امیدوارم همانطور که حضور آیتالله واعظزاده در زمان حیات ایشان منشا آثار و برکات علمی و اجتماعی بود، اکنون نیز منشا برکات باشد. مباحث مطرحشده درباره ایشان، نقطهبهنقطه قابل تأمل است و امیدواریم مورد توجه بیشتر قرار گیرد.
آیتالله واعظزاده خراسانی؛ شخصیتی جامعالاطراف و شایسته عنوان «علامه»
در ادامه این نشست، حجتالاسلام محمدحسن حائری، استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد، اظهار کرد: آیتالله واعظزاده خراسانی شخصیتی جامعالاطراف بود که بهدرستی شایستگی عنوان «علامه» را داشت؛ عالمی برجسته در حوزه اصول، تفسیر و علوم حدیث که تجربیات علمی و فعالیتهای بینالمللی، بر جامعیت علمی ایشان افزوده بود.
وی خانواده و اساتید صالح را از مهمترین توفیقات الهی برای اهل علم دانست و گفت: استاد واعظزاده بهطور کامل از این نعمت برخوردار بود. در این میان، نقش پدر ایشان، مرحوم حاج شیخ مهدی واعظزاده، شخصیتی کمنظیر و مورد اعتماد مراجع تقلید، بسیار اثرگذار بود؛ عالمی که هم در داخل کشور و هم در عرصه بینالمللی، محل رجوع علما بهشمار میرفت.
حائری با تأکید بر اینکه آیتالله واعظزاده از کودکی در کنار پدر خود در سفرها و محافل علمی تهران، قم و نجف حضور داشت، افزود: ایشان تحصیلات حوزوی خود را از نجف آغاز کرد و پس از بازگشت به مشهد، از محضر اساتید برجستهای همچون آیتالله میرزا مهدی اصفهانی، آیتالله شیخ هاشم قزوینی، شیخ مجتبی قزوینی، آیتالله شاهرودی و دیگر بزرگان بهره برد؛ مسیری علمی که نقش مهمی در شکلگیری شخصیت ممتاز فقهی و اصولی ایشان داشت.
وی ادامه داد: آیتالله واعظزاده خراسانی حدود ۱۱ سال در درس فقه و اصول آیتالله بروجردی شرکت کرد و از شاگردان شناختهشده ایشان بود؛ جایگاهی که موجب شد در تألیف اثر مهم «جامع احادیث شیعه» بهعنوان یکی از نویسندگان مشارکت داشته باشد. تأثیر علمی آیتالله بروجردی بر شخصیت فقهی و اصولی استاد واعظزاده، بسیار عمیق و تعیینکننده بود.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه یکی از نکات مورد تأکید آیتالله واعظزاده، نقش حدیث «حجالنبی» در تبیین مرجعیت علمی اهلبیت(ع) بود، تصریح کرد: بخش عمدهای از احکام حج، حتی در منابع اهل سنت، بر پایه همین حدیث است؛ رویکردی که نمونهای از نگاه دقیق، عالمانه و بینالمذهبی ایشان به فقه و حدیث به شمار میرود.
حائری سبک علمی استاد واعظزاده را متأثر از روش مرحوم شیخ طوسی و آیتالله بروجردی دانست و گفت: همین نگاه علمی، انگیزه برگزاری کنگره بزرگداشت شیخ طوسی را نیز فراهم کرد. ایشان علاوه بر آیتالله بروجردی، از محضر بزرگانی چون آیتالله حجت کوهکمرهای، آیتالله صدر، آیتالله گلپایگانی و دیگران بهره بردند و حتی تقریرات درس آیتالله صدر را شخصاً به نگارش درآوردند.
وی افزود: استاد واعظزاده حدود ۱۰ سال در درس آیتالله العظمی گلپایگانی شرکت کرد و یک دوره کامل اصول را نیز در محضر حضرت امام خمینی(ره) گذراند و گاه همراه با ایشان در درس آیتالله بروجردی حاضر میشد. این مجموعه ارتباطات علمی و تربیتی، جایگاه ممتاز آیتالله واعظزاده را در میان عالمان معاصر و در شکلگیری شخصیت علمی ایشان بهروشنی نشان میدهد.
حائری با تأکید بر نقش استاد در رشد علمی و اخلاقی تصریح کرد: هیچکس بدون شاگردی و بهرهمندی از محضر استاد به جایگاه علمی نمیرسد. توهم بینیازی از استاد، آفتی جدی در مسیر علم است و معرفت و اخلاق تنها در سایه تربیت استادانه شکل میگیرد. آیتالله واعظزاده از آغاز زندگی علمی خود از این توفیق الهی برخوردار بود و همین امر، ایشان را به شخصیتی جامع و شایسته عنوان «علامه» تبدیل کرد.
وی در پایان بر ضرورت گردآوری و انتشار آثار علمی آیتالله واعظزاده، بهویژه تقریرات اصولی ایشان، تأکید کرد و گفت: برخی از این نوشتهها، با وجود نگارش در سنین جوانی، از استحکام علمی، قلمی متین و استدلالی قوی برخوردار است و شایسته بهرهبرداری علمی گستردهتر است. امیدوارم شاگردان ایشان بتوانند در این مسیر علمی و اخلاقی که استاد واعظزاده ترسیم کرد، گام بردارند.
انتهای پیام
